ตอนที่8 อีร่าน (เริง)
“มึงหายหัวไปไหนมาอีเริง”
เสียงร้องทักดังแว๊ดๆ ของแม่ทำให้ฉันสะดุ้งโหยง เหมือนคนมีชนักติดหลัง
“โอ้ย ตะโกนซะดังเชียวแม่ ฉันก็ไปอาบน้ำมาสิแม่”
ฉันโคลงศีรษะไปมาพร้อมชักสีหน้าหงุดหงิดใส่ หวังกลบเกลื่อนสายตาสอดรู้ปนจับผิดของแม่ที่เหมือนจะไม่ค่อยเชื่อในคำพูดโป้ปดของฉันสักเท่าไหร่ เราสองคนแม่ลูกอยู่กันมาตามลำพังตั้งแต่พ่อฉันโดนรถชนตายซึ่งตอนนั้นฉันยังเด็กๆ ไม่ประสีประสาอายุสักสี่ซ้าห้าขวบเห็นจะได้กระมัง เราสองแม่ลูกเป็นประเภทไก่เห็นตีนงู งูเห็นนมไก่อยู่แล้ว
“อาบน้ำอะไรวะเป็นชั่วโมงๆ กูว่ามึงแอบไปนัดเอากับผู้ชายมาแน่ๆ”
แม่หรี่ตามองสำรวจร่างกายของฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า
“แม่…”
ฉันลากเสียงยาว
“นี่ฉันเป็นลูกแม่นะ พูดบอกอะไรก็ให้เชื่อกันหน่อยเหอะ”
“อีเริ้งงง”
แม่ทำเสียงสูงปรี๊ด
“กูเลี้ยงมึงมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอยจนเดี๋ยวนี้หอยมึงใหญ่เท่าฝาตีนกูอยู่ละ มีรึกูจะไม่รู้จักมึงถ้า
