ตอนที่2 สุดจัดปลัดบอก
450 คำ
ตอนที่2 สุดจัดปลัดบอก
“สนใจอีเริงมันเหรอครับคุณปลัด”
นายวังพ่อค้าขายปลาในตลาดที่แวะมาซื้อโอเลี้ยงร้องแซวผม ตามมาด้วยเสียงหัวเราะครืนของสมาชิกชาวสภากาแฟ
“ผมก็แค่อยากรู้น่ะครับ พอมาถึงนี่ชื่อของเธอก็ดังเข้าหูผมเลย”
ผมก็พูดแก้ตัวไปน้ำขุ่นๆ จะเอาอะไรกับหนุ่มกลัดมันอายุยังน้อยแบบผมกันละ ไอ้เรื่องใต้สะดือแบบนี้เป็นใครก็ชอบกันทั้งนั้นติดก็ตรงหน้าที่การงานที่ค้ำคออยู่นี่แหละ ทำให้ไม่สามารถทำอะไรต่อมิอะไรที่อยากทำได้โจ่งแจ้งมากนัก
ตอนสมัยวัยละอ่อนเรื่องผู้หญิงนี่ผมก็ตัวพ่อคนหนึ่งเลยก็ว่าได้ เรียกว่ามีกินมีใช้ไม่ขาดปากทั้งสาวแก่แม่ม่ายเด็กสาวผมฟาดมาเรียบร้อยปลัดมกรา ใช่! ชื่อเติมๆ ของผมก็มกราคุณพ่อคุณแม่ตั้งใช้ตามเดือนที่ผมเกิดมาลืมตาดูโลก แต่พอโตขึ้นเพื่อนๆ ในแก๊งที่สนิทกันมันดันเรียกผมสั้นๆ ว่าไอ้ลามก ก็ผันกลับมาจากคำว่ามกรานั่นแหละครับ
“อีเริงมันคนดัง เดี๋ยวคุณปลัดอยู่ๆ ไปก็รู้เองแหละครับรับรองว่าสุดจัดปลัดบอกแน่”
นายวังจ่ายตังค์ค่าโอเลี้ยงแล้วก็เดินจากไปที่แผงปลาของตัวเอง
“สุดจัดปลัดบอก”
ตาต่ายทวนคำของนายวังแล้วก็หันมาหัวเราะชอบใจใหญ่
“สองแม่ลูกนี่พวกเธอขายยาดองงั้นเหรอครับน้า” ผมยังซอกแซกถามต่อ หน้าตาของตาต่ายก็อยากเล่าน้อยซะเมื่อไหร่
“ใช่ครับคุณปลัดร้านยาดองอีเริงมันตั้งอยู่ตรงหัวมุมโน้น ทางถนนเรียบคลองท้ายตลาด”
ตาต่ายชี้โบ๊ชี้เบ้ไปในทิศทางที่แกบอก
“สักห้าหกโมงเย็นอีเริงมันก็มาตั้งร้านแล้ว โอ้ย! ลูกค้ามันเยอะครับส่วนใหญ่ก็พวกคนหนุ่มคนแก่ที่หวังจะไปจีบมันทั้งนั้นแหละ แต่ต้องยอมรับอย่างเลยนะครับว่ายาดองร้านมันนี่เด็ดจริง”
“งั้นเหรอครับ”
ผมพยักหน้าเออออห่อหมกไปกับแกด้วย
“คุณปลัดต้องไปลองเองสักกรึ๊บสองกรึ๊บครับ ผมแนะนำเลยนะ นารีรำพึง ม้ากระทืบโรง หรือจะจัดโด่ไม่รู้ล้มก็ว่ากันไป”
ตาต่ายสาธยายเมนูร้านยาดองของระเริงใจให้ผมฟัง
“มึงก็พูดไปไอ้ต่าย ขืนปลัดจัดโด่งไม่รู้ล้มกูว่าเผลอๆ ต้องดอดเข้าซ่องเจ๊หวานแน่ๆ ฮา ฮา ฮา” เฮียหลอดร้องแซวออกมาจากหน้าหม้อกาแฟ
- ผู้เขียน
