ตอนที่2 สุดจัดปลัดบอก

450 คำ
ตอนที่2 สุดจัดปลัดบอก “สนใจอีเริงมันเหรอครับคุณปลัด” นายวังพ่อค้าขายปลาในตลาดที่แวะมาซื้อโอเลี้ยงร้องแซวผม ตามมาด้วยเสียงหัวเราะครืนของสมาชิกชาวสภากาแฟ “ผมก็แค่อยากรู้น่ะครับ พอมาถึงนี่ชื่อของเธอก็ดังเข้าหูผมเลย” ผมก็พูดแก้ตัวไปน้ำขุ่นๆ จะเอาอะไรกับหนุ่มกลัดมันอายุยังน้อยแบบผมกันละ ไอ้เรื่องใต้สะดือแบบนี้เป็นใครก็ชอบกันทั้งนั้นติดก็ตรงหน้าที่การงานที่ค้ำคออยู่นี่แหละ ทำให้ไม่สามารถทำอะไรต่อมิอะไรที่อยากทำได้โจ่งแจ้งมากนัก ตอนสมัยวัยละอ่อนเรื่องผู้หญิงนี่ผมก็ตัวพ่อคนหนึ่งเลยก็ว่าได้ เรียกว่ามีกินมีใช้ไม่ขาดปากทั้งสาวแก่แม่ม่ายเด็กสาวผมฟาดมาเรียบร้อยปลัดมกรา ใช่! ชื่อเติมๆ ของผมก็มกราคุณพ่อคุณแม่ตั้งใช้ตามเดือนที่ผมเกิดมาลืมตาดูโลก แต่พอโตขึ้นเพื่อนๆ ในแก๊งที่สนิทกันมันดันเรียกผมสั้นๆ ว่าไอ้ลามก ก็ผันกลับมาจากคำว่ามกรานั่นแหละครับ “อีเริงมันคนดัง เดี๋ยวคุณปลัดอยู่ๆ ไปก็รู้เองแหละครับรับรองว่าสุดจัดปลัดบอกแน่” นายวังจ่ายตังค์ค่าโอเลี้ยงแล้วก็เดินจากไปที่แผงปลาของตัวเอง “สุดจัดปลัดบอก” ตาต่ายทวนคำของนายวังแล้วก็หันมาหัวเราะชอบใจใหญ่ “สองแม่ลูกนี่พวกเธอขายยาดองงั้นเหรอครับน้า” ผมยังซอกแซกถามต่อ หน้าตาของตาต่ายก็อยากเล่าน้อยซะเมื่อไหร่ “ใช่ครับคุณปลัดร้านยาดองอีเริงมันตั้งอยู่ตรงหัวมุมโน้น ทางถนนเรียบคลองท้ายตลาด” ตาต่ายชี้โบ๊ชี้เบ้ไปในทิศทางที่แกบอก “สักห้าหกโมงเย็นอีเริงมันก็มาตั้งร้านแล้ว โอ้ย! ลูกค้ามันเยอะครับส่วนใหญ่ก็พวกคนหนุ่มคนแก่ที่หวังจะไปจีบมันทั้งนั้นแหละ แต่ต้องยอมรับอย่างเลยนะครับว่ายาดองร้านมันนี่เด็ดจริง” “งั้นเหรอครับ” ผมพยักหน้าเออออห่อหมกไปกับแกด้วย “คุณปลัดต้องไปลองเองสักกรึ๊บสองกรึ๊บครับ ผมแนะนำเลยนะ นารีรำพึง ม้ากระทืบโรง หรือจะจัดโด่ไม่รู้ล้มก็ว่ากันไป” ตาต่ายสาธยายเมนูร้านยาดองของระเริงใจให้ผมฟัง “มึงก็พูดไปไอ้ต่าย ขืนปลัดจัดโด่งไม่รู้ล้มกูว่าเผลอๆ ต้องดอดเข้าซ่องเจ๊หวานแน่ๆ ฮา ฮา ฮา” เฮียหลอดร้องแซวออกมาจากหน้าหม้อกาแฟ
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม