เรา: พี่ต้องการอะไร!// เรากำมือเเน่นถามคนที่ยืนยิ้มกริ่มอยู่อย่างไม่พอใจที่สุดทำไมต้องทำเเบบนี้กับเราด้วย
คนที่ยืนกอดอกอยู่ด้านหน้ายกมือขึ้นพร้อมยกไหล่ด้วยท่าทีไม่เดือดร้อนเรามองท่าทางนั้นด้วยสายตาโกรธสุดๆ ไม่คิดเลยว่าเขาจะทำกับเราเเบบนี้
เรา: หนูจะคิดว่าพี่เเค่อำเล่นๆจะไม่ติดใจอะไร ปล่อยหนูออกไป// เราพยายามระงับอารมณ์โกรธไว้ให้ลึกที่สุดที่สุด เเล้วจะเดินออกมาจากห้องมืดๆนี้เเต่คนตรงหน้ากับยกเเขนขวางทางเราไว้เเถมยังกระตุกคิ้ว พร้อมกับยกยิ้มอย่างไม่น่าไว้ใจเราชักสีหน้าทันที
เรา: พี่จิน!!// เราร้องเรียกชื่อพี่เขาอย่างเหลืออด เราไม่เข้าใจทำไมต้องทำเเบบนี้ด้วย
พี่จิน: หึ! ทำไมปกติก็เห็นตามตื้อตามผู้ชายนินี้กูเสนอตัวเเล้วไง!
เรา: พี่... // เราถึงกับพูดไม่ออกเมื่อพี่เขาพูดประโยคนี้ขึ้นมาทำไมกลายเป็นคนเเบบนี้ว่ะ
พรึ่บ!
เรา: โอ้ย!! ออกไป// เราร้องออกมาพร้อมกับนิ่วหน้า เมื่อพี่จินผลักเราชนก
