พอฉันคิดได้ดังนั้นฉันเลยลุกออกจากเตียงที่เตนท์พยาบาลเเล้ววิ่งตามพี่เจ้าป่าทันที ฮ่าๆ มีความมาหาด้วยวุ้ย
เรา: หึงเค้าอ๋อตะเอง // ฉันวิ่งตามคนที่สาวเท้าเร็วๆ ทั้งเอ่ยเเซวพี่เเกไปด้วย
นั้นเเหละฮะไร้เสียงตอบรับเเถมยังก้าวเท้ารัวๆ เหมือนหนีอีนาโนด้วยเเหละ
เรา: หืม อย่าพลาดมาติดอีนาโนเชียว// ฉันคิดอย่างมาดหมาย เเหมๆ หยิ่งจริงๆเเต่ไม่เป็นไรชอบ
' น้องๆ '
เรา: หืม? // เราหยุดขาเเล้วมองหาเสียงที่เหมือนจะเรียกเรานะ
ก็จริงด้วยเมื่อเราหันมาด้านหลังเป็นพี่จินนั้นเอง เราขมวดคิ้วเข้าหากันเเล้วยิ้มน้อยๆ พี่เเกมองหน้าเราเเล้วก็ยิ้มอ่ะ
เราก็ยิ้มตามสิ!
เรา: เรียกนาโนหรอคะ?// เราเอียงคอถามน้อยๆ พี่เขายิ้มเเล้วพยักหน้าเบาๆ
พี่จิน: ใช่ครับ เป็นไงบ้างได้ข่าวว่าเป็นลมโอเคหรือยังครับ? // หืออีนี้หน้าร้อนขึ้นมาดื้อๆเราเกาท้ายทอยน้อยๆ เเก้เขิน พี่เเกยิ้มกรุ่มกริ่มเลยทีนี้หรือพี่เเกรู้ว่ะ น่าอายอ่ะ ฮรือ~~
เร
