Love you...พี่รหัส

EP.1เปิดตัว

กรุงเทพมหานคร

16:30

สาวน้อยร่างบาง นั่งเช็คข้อมูลตามเว็บไซต์ที่ตัวเองสมัครเรียนในไอเเพดเครื่องหรู ข้อมูลข่าวสารเด้งขึ้นมารัวๆ เเละหนึ่งในนั้น! คือ....

....:กรี้ดดดดด!! อร้ายยย! สอบติด! สอบติด! สอบติดเเล้วโว้ยยยยย// เธอตะโกนพร้อมโดดขึ้นโซฟา เเล้วกรี้ดๆ เหมือนได้เงินฟรี 10 ล้านก็ไม่ปาน

...: โอ้ยย!! นาโน! จะร้องเเว๊ดๆอะไรนักหนาห้ะ// ฉันหันหน้าไปมองคนที่นั่งข้างๆ เเล้วเเยกเขี้ยวใส่ทันที เมื่อไอ้น้องชายตัวดีมันพูดขัดความสุขฉัน ก็คนมันดีใจนี้น่า

อ๋อ.... ขอเเนะนำตัวอย่างเป็นทางการนะคะ อ่ะเเฮ่มม!!

สวัสดีค้า ย่อไว้งามๆชื่อ นางสาว( อะไรก็ไม่รู้อีเเอดบอกว่ายังคิดไม่ออกรอไปถามคนเเต่งนะ) ชื่อเล่นก็ 'นาโน' หรือที่บ้านจะชอบเรียก องุ่นน้อย งุ้ย น่ารักใช่ป่ะ ลูกเเด๊ดดี้มังกร กับมิ๊เดว นาโนเป็นคนเรียบร้อย เหมือนมิ้เดวเเหละ อ่ะ อย่าเบ้ปากรู้ทันหรอกย่ะ! อายุ 18 ปี เเล้วค้า เข้าผับเข้าบราอย่างถูกกฎหมายได้เเล้ว ปกติเเปรงร่างเป็นเเมลงสาบบินเข้าตามตรอกตามประตู เเฮร! คนบ้าอะไรส่วนสูงก็ 163 เซนติเมตร น้ำหนัก 50 น้องอวบน่าหยิกน่ากอด งื้อ

ตัวเล็กเเต่ซ่อนรูปนะเห้ย 36 24 35 อ่ะชอบม้ะ! ชอบม้ะ! นอกจากจะเรียบร้อยเหมือนมิ๊เดวเเล้ว ยังพูดจาสุภาพเหมือนเเด๊ดดี้มังกร ความดีก็มารวมที่นาโนนี้เเหละค่ะ อย่ามองไปไกล ฮ่าๆ เป็นคนน่าร๊าก! โฉดฉายยย ยิ้มง่าย

นาโนมีเพื่อนอยู่ 2 คน ที่มาเรียนที่มหาลัยที่กรุงเทพ ก็จบมาจากมัธยมปลายด้วยกัน สนิทมาก!! รู้ทุกเรื่อง ความลับไม่มีเลยเจ้าค่ะ รู้ยันใส้ติ่งกันทีเดียวเชียวจ้า

คนเเรก 'โรส ' นางสวยมาก! เเต่น้อยกว่านาโน โว้ะ! ฮ่าๆ เป็นสาวมั่น ตบมาตบกลับเเน่นอน

'อยากเกิดก็เปิดมาจ้า'

คนที่สอง 'ลิด' หน้าหวาน ยิ้มง่าย เป็นผู้ชายที่อบอุ่น เเต่เเฝงด้วยความปากหมา สุดตีนเลยคนนี้ๆ

ส่วนที่เรากรี้ดเมื่อกี้ก็เพราะว่าเราสอบติดมหาลัยที่เราอยากเข้าไง ติดทั้งสามคนด้วยเเบบนี้ต้องส่งข่าว พอคิดได้เราก็กดเข้ากลุ่มเเชท ทันที โอ้ยๆๆ ดีใจเวอร์ๆ

....: นาโน! หยิบขนมให้หน่อย // เสียงดังมาจากข้างๆ พร้อมเท้าที่มาสะกิดเเขนฉันเบาๆ ฉันค่อยๆ เงยหน้าเเล้วช้อนตาขึ้นมองทันที

ฉัน: เกิดมาพิการหรอ? // ฉันถามพร้อมจิกตามองทันที เเหม่ๆ กูพี่มึงนะเห้ย! ถึงจะปีเดียวก็เหอะ อ๋อ! ลืมบอกไป นาโนมีน้องชายหนึ่งคนนะคะ ชื่อ...

.....: ก็นาโนอยู่ใกล้ เเค่นี้ไม่ได้หรอว่ะ! // นางทำหน้าหงุดหงิดใส่ฉันจ้าฉันฟึดฟัดนิดหน่อย ก่อนจะเอื้อมไปหยิบห่อขนมโยนให้มัน

ฉัน: รับ! ไอ้อ้อนเเอ้น!// พรึ่บ! ขนมลอยไปอยู่ในมือมันพอดิบพอดีเลย

...: อ้อนเเอ้นชื่อผัวมึงสิ! กูชื่อ ไลอ้อนโว้ย

ฟิ้ววว~~~

ฉัน: ….

ป้าป!! เเปะ!

อยู่ๆห่อขนมก็ลอยล่ะลิ้วมาปะทะหัวฉันไม่เเรงนัก ฉันมองคนที่นอนกระดิกเท้าอยู่โซฟาฝั่งตรงข้ามทันที

ฉัน: มึงจะเอาไง! ไอ้อ้อนเเอ้น!// ฉันยืนขึ้นเท้าใส่เอวมองหน้าคนที่ทำหน้าไม่รู้สึกรู้สาทันที

ไลอ้อน: ก็มาดิคร้าบ! อิองุ่นน้อยหลุดจากพวง// ฉันมองหน้าคนที่ทำหน้าทะเล้นทันที หน๊อย!! องุ่นหลุดจากพวงหรอ

ฉันจับหมอนที่วางอยู่ข้างๆ เตรียมจะปาใส่คนที่มันนั่งยิ้มอยู่ เเต่เเล้วเสียงสวรรค์ก็ดังขึ้นเเทรกกลาง

.....: เจ้าองุ่นน้อยจะทำอะไรน้องครับ

ฉันหันไปตามเสียง เห็นผู้ซึ่งเป็นพระบิดากับพระมารดาเดินลงมาจากชั้นบนพร้อมกับสายตาหมายมาดมาทางเราสองพี่น้อง พอคิดได้ดังนั้น ปุ่มเอาตัวรอดมันก็ผุดขึ้นมาทันที!

พรึ่บ! ~~

ฉัน: นี่ๆ ไลอ้อนดูสิ ลายหมอนตัวนี้สวยเนอะ เเฮร่ๆ// ฉันเปลี่ยนจากหมอนที่จะปา เป็นโดดขึ้นไปบนโซฟาที่ไอ้น้องชายมันมันนอนอยู่

ไลอ้อน:…./นางบนใส่ฉันจ้า

ฉัน:สวยไหม!// ฉันบิดก้นมันเบาๆ มันมองหน้าฉัน ก่อนจะกรอกตาไปมา เเล้วพยักหน้าเหมือนจำใจ

ไลอ้อน: ค้าบ....//เเต่ลูกกะตายังอยูเพดาน

หลังจากนั้นฉันก็ทำประหนึ่งรักน้องยิ่งชีพ นั่งติดกันป้อนน้ำป้อนขนม จนมี๊กับเเด๊ดดี้มานั่งลง เเล้วมองเราสองคนเหมือนจะจับพิรุธ

มี๊เดว: เป็นพี่น้องกัน รักกันถูกเเล้วค่ะเเล้วเจ้าองุ่นน้อย สอบติดเเล้วใช่ไหมคะ? ร้องซะลั่นบ้านเลย // ฉันพยักหน้าหงึกๆ ก่อนจะยกมือเกาท้ายทอยน้อยๆ พร้อมยิ้มเเก้เขิน

ฉัน: ติดเเล้วค่ะมี๊

เเด๊ดดี้: เเล้วจะบอกมี๊กับเเด๊ดได้หรือยัง ว่าเจ้าองุ่นน้อยของเรา สอบเข้าคณะไหน // ฉันอ้ำอึ้งขึ้นมาทันที ถ้าบอกไป บ้านจะเเตกไหมล่ะ ก็ลูกสาวคนนี้ ไม่ได้สอบเข้าคณะที่เกี่ยวกับธุรกิจที่บ้านเลย... เเต่ฉันกับไปสอบเข้าคณะ..

ฉัน: หนูสอบเข้า เอ่อ.. คณะ กะ..เกษตรศาสตร์ค่ะ// เสียงนี้เบาหวิวสุดไรสุด ก็เราไม่ชอบอะไรที่มันต้องใช้สมองนิเพราะไม่มีนั้นเเหละ

เเด๊ด/มี๊/ น้องชาย : .....

ฉัน: เเด๊ดขามี๊ขา นาโนไม่อยากเรียนอะไรที่มันต้องใช้สมองเยอะนิคะ นาโนปวดหัว เรียนเเล้วมันอยากได้...

ไลอ้อน: อยากได้ผัวหรอ?

ฉันมองค้อนไอ้น้องชายตัวเเสบทันที ก่อนจะลุกไปนั่งเเทรกกลางมี๊กับเเด๊ด อย่างอ้อนๆ นี้ก็งง ว่าตัวเองโง่ได้ใครนะ พวกคณิตนี้ ถ้าให้อีนาโนเรียน ให้ไปไถนาดีกว่า.. ฉันก็เลยเลือกลงคณะนี้ คงจะง่ายสุดเเล้วมั้ง ปลูกต้นมงต้นไม้ ปลูกผักปลูกหญ้างี้

เเด๊ดดี้: เอาล่ะๆ ไม่เป็นไร ลูกจะเรียนอะไรก็ได้ เเด๊ดดี้ขอเเค่ให้ลูกเรียนให้จบ จบมาค่อยว่ากันว่าจะทำงานอะไร เนาะ// ฉันพยักหน้าหงึกๆ พร้อมเอาเเก้มนุ่มๆถูเเขนเเด๊ดดี้ไปด้วยอย่างอ้อนๆ

มี๊: มี๊กับเเด๊ดเเค่ต้องการเห็นลูกเรียนจบ ทำได้ไหมคะ?// ฉันเงยหน้าอมยิ้ม ที่พ่อกับเเม่ไม่ด่าที่ฉันเลือกลงคณะที่จบมาเเล้วช่วยธุรกิจที่บ้านไม่ได้เลย ฮ่าๆ

ฉัน: เเน่นอนค่ะ นาโนรักมี๊รักเเด๊ดนะคะ // ฉันพูดพรางหอมเเก้มพ่อกับเเม่อย่างเอาอกเอาใจ

ผู้ชายจ๋า! รอนาโนเเป๊ปหนึ่งน่า ฉันคิดในใจเเล้วหัวเราะเบาๆอย่างมีความสุข ตื่นเต้นๆ เขาว่ามหาลัยนี้ผู้งานดีมากกก อีนาโนซ๊อบบ!!

คำเตือน!!

นิยายเรื่องนี้เเต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เเต่งล้วนๆไม่ได้พาดพิงตัวละครถึงใคร เนื้อหา คำพูด คำสบถ ภาษาวัยรุ่น ที่ทุกคนได้อ่านโปรดปั่นจักรยานในการอ่านกันด้วย คนเเต่งเพียงต้องการเสริมสร้างเเต่งเติมให้ได้อรรถรสเท่านั้น เนื้อหามีฉากติดเรท ถ้าเเยกไม่ออกว่าอันไหนควรไม่ควรก็พาผู้ปกครองมานั่งอ่านด้วยได้ ถ้าใครชอบเเนวนี้ เเอดก็ขอบคุณที่เปิดใจอ่านกันนะคะ ขอให้สนุกกับนิยายเรื่องนี้ค้า ??