“ค่ะ ถ้าอย่างนั้น มิร่าจะยอมให้มันอยู่กับพี่ในฐานะนางบำเรอต่อไป จะไม่ไประรานวุ่นวายกับมันอีก แต่เมื่อถึงเวลา พี่ต้องจบและปล่อยมันไปตามสัญญา พี่ทำได้จริงๆ ใช่ไหม”
“อืม”
“งั้นตอนนี้ พี่ก็ไม่จำเป็นต้องไปนอนกับมันแล้วสิคะ ในเมื่อพี่มีเรื่องเครียดจนสุขภาพไม่แข็งแรงแบบนี้”
“ก็ยังต้องไป เพราะพี่ต้องไปคอยดู ว่าพรีมเล่นตุกติกอะไรอีกหรือเปล่า อีกอย่างก็ต้องทำงานด้วยกัน บางทีก็ต้องเอางานกลับไปทำต่อที่ห้อง”
สิ่งเหล่านี้เขาไม่ได้โกหกเธอ เพราะเขาก็แอบดูและคอยสังเกตพริมาแบบเงียบๆ ไม่ให้เธอรู้ตัวมาตลอด ทั้งข้อความ อีเมล ของเธอเขาก็มีโปรแกรมที่ทำให้รู้ความเคลื่อนไหว เหลือการโทรเข้าโทรออกที่เขายังไม่ได้จัดการ เพราะเธออยู่กับเขาแทบตลอดเวลา ถ้ามีคนโทรหาเธอ แล้วมันมีการเตือนไปที่เครื่องเขา เธอต้องสงสัยแน่ๆ
ส่วนเรื่องงานก็เหมือนกัน บ่อยครั้งที่มีงานเร่ง หรือการแก้งานอย่างเร่งด่วนจากลูกค้า บางทีเขากับเธอแล
