“หนึ่งแสนกระบอกครับปู่”
ชายหนุ่มในห้องทุกคนตาเบิกกว้าง ตลอดเวลาหลายสิบปีที่ต้องผลิตอาวุธปืนเถื่อนให้ ไม่เคยมีครั้งไหนเกินหนึ่งหมื่นกระบอก รวมถึงเมื่อไม่นานมานี้ก็เพิ่งสั่งผลิตให้ไปตั้งเกือบหมื่นกระบอกแล้ว
“มันจะเอาไปทำอะไร ตั้งแสนกระบอก”
“ผมว่าส่วนหนึ่งก็กระจายขายเอากำไร ส่วนหนึ่งก็คงส่งให้กับผู้ก่อการร้าย อีกส่วนคงเอาไว้ขายให้พวกกลุ่มมาเฟียอีกหลายประเทศครับปู่”
“หลักหมื่นยังขนย้ายลำบาก การผลิตไม่ใช่แค่วันสองวัน เราเสี่ยงเกินไปนะแมท ปู่ว่างานนี้เราต้องต่อรอง”
“ครับปู่ ผมไม่มีทางยอมเป็นหุ่นเชิดแล้วโดนทางการเล่นงานเองแน่นอนครับ ติดอยู่ที่เรามีข้อมูลน้อยมาก ว่ามาเฟียกลุ่มไหนบ้างที่อยู่ในลิสต์รายชื่อผู้ถือหุ้น ผมกลัวว่าถ้าเราบุ่มบ่ามทำอะไรไปในตอนที่ผมกับมิร่ายังไม่ทันได้แต่งงานกันแบบนี้ เราจะรับศึกหนักเกินไป”
“แต่มันไม่มีเวลาแล้ว จะแต่งกันตอนนี้ยังไงก็ไม่ทัน มันนัดเมื่อไหร่”
“อาทิตย์หน้
