บทที่ 15 แอบรักแอบหลงไม่ทันรู้ตัว
2316 คำ
หลังจากที่มุกอันดาตัดสายสิบทิศ ตัวเองก็ได้ขับรถออกไปเจอเพื่อนตามที่นัดหมายไว้ ทิ้งให้สิบทิศโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงเพราะโดนแล้วมุกอันดาตัดสายทิ้งไม่สนใจ
“มุกทำให้ผมโกรธเองนะ” สิบทิศพูดคนเดียว และพยายามระงับสติอารมณ์เอาไว้ ตั้งสติและใช้ความคิด ว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี ปกติไม่มีผู้หญิงคนไหนทำกับตัวเองแบบนี้
ฝั่งมุกอันดา ไปเจอเพื่อนที่ร้านอาหารตามที่นัดกันเอาไว้
“ไหนแกเล่ามา ยังไงเรื่องว่าที่สามีของแก ไปแอบคบกันตอนไหน เป็นใครฉันรู้จักไหม แล้วเจอกันได้ยังไง เล่ามาเร็วๆ” มุกอันดาถามทิพย์อาภา
“ไม่ได้แอบคบ เขาเป็นเพื่อนของพี่ชายฉันเองคือจริงๆ ผู้ใหญ่ก็จับคู่ให้กันแหละ แต่พอลองคุยกับเขาฉันว่าเขาก็ไม่ได้แย่ ก็เลยตัดสินใจว่าลองคบๆกันดูก่อน แล้วเนี่ยก็มาเล่าให้แกฟังนี่แหละ” ทิพย์อาภาบอกเพื่อน
“คือดีงาม! ...อิจฉาแกว่ะ ฉันก็ดีใจกับแกด้วยนะ ตายแล้วเพื่อนฉันจะเป็นฝั่งเป็นฝาแล้ว แล้วเมื่อไหร่จะพามาให้ฉันรู้จัก” มุกอันดาพูด
“เอาไว้แกว่างๆ แล้วค่อยนัดกันดีไหม” ทิพย์อาภาพูด
“ได้สิ เออแกจำพี่กฤษได้ไหม พี่รหัสเรา พี่แกนัดทานข้าว ฉันก็เลยบอกพี่แกว่ารอชวนแกก่อนแล้วค่อยไปกินด้วยกัน ฉันกลัวพี่กฤษแกโทรมาถามฉัน ฉันจึงถามแกก่อนว่าแกจะว่างไปกินข้าวกับพี่กฤษได้ไหม” มุกอันดาถามเพื่อน
“พี่กฤษพี่รหัสที่เขาแอบชอบแกนะเหรอ ทำเป็นจะชวนไปทานข้าวฉันรู้หรอกว่าแกจะเอาฉันไปเป็นไม้กันหมาอีกแล้วใช่ไหม แต่ไปก็ได้ของฟรีฉันชอบ” ทิพย์อาภาพูดยิ้มๆ
“แอบชอบอะไรกันไม่มีหรอกแกก็พูดไป รีบกินข้าวเถอะฉันจะชวนแกไปเดินซื้อของเป็นเพื่อนหน่อย Shoppingคลายเครียดน่ะ” มุกอันดาพูดกับเพื่อน
“ว่าแต่แกชวนฉันมากินข้าว มาเดินShopping แบบนี้ คิดว่าจะมีเรื่องอะไรไม่สบายใจมาเล่าให้ฉันฟังเสียอีก” ทิพย์อาภาถามเพื่อน
“จริงๆ มันก็มีนั่นแหละ คืออย่างนี้แก พี่ยามคนที่ฉันจ้างเขามาเป็นแฟนหลอกๆ เพื่อเอาไปหลอกที่บ้านของฉัน ตอนนี้เขาเริ่มจีบฉันจริงๆแก เขาบอกว่าขอลงสมัครจีบฉันได้ไหม คือฉันกลัวว่ะ” มุกอันดาพูด
“กลัว! .......แกกลัวอะไรเขาว่ะ กลัวเขาจะหน้ามืดปล้ำแก หรือว่าแกกลัวจะไปรักกับยามจริงๆวะ” ทิพย์อาภาถามเพื่อน
“ก็กลัวมันทั้งหมดที่แกพูดนั่นแหละ” มุกอันดายอมรับ
“แล้วแกมีอ่อนไหวตอนเขาจีบหรือเปล่าวะ” ทิพย์อาภาถามเพื่อน
“อ่อนไหวยังไงวะ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน” มุกอันดาบอกเพื่อน
“ก็แบบใจเต้นแรง เอาอย่างนี้เทียบกันตอนพี่กฤษชวนไปกินข้าว ตอนคุณดนัยจีบแก แล้วก็ตอนพี่ยามของแกขอลงสมัครจีบแก หัวใจแกเต้นเร็ว แบบเหงื่อออก ตื่นเต้น ตอนไหนที่สุด” ทิพย์อาภาถามเพื่อน
“ตอนไหนหรือ ก็ไม่มีนะ ฉันไม่เคยรู้สึกอะไรกับใครเลย” มุกอันดาไม่ยอมเล่าความจริงว่าตอนสิบทิศรุกจีบตัวเองนั้น ตัวเองใจเต้นเร็วเพียงใด ยังแอบคิดว่าหลงความหล่อของยามเข้าให้หรือเปล่า แล้วที่ต้องโทรนัดทิพย์อาภามาวันนี้ก็เพราะอยากจะอยู่ห่างๆ สิบทิศ
“เออ ไม่รู้สึกก็ไม่รู้สึก รีบกินข้าวเถอะ จะได้ไปเดินเล่นซื้อของกัน” ทิพย์อาภาพูดแบบรำคาญเพื่อน
“ได้สิ ฉันเองก็อยากได้เครื่องสำอางกับรองเท้าใส่ไปทำงานสักคู่” มุกอันดาพูด
หลังจากกินข้าวเสร็จมุกอันดาก็ไปซื้อของใช้ส่วนตัว เดินดูโน่นดูนี่พักใหญ่
“มุกฉันขอไปเข้าห้องน้ำหน่อย แกเดินดูของอยู่แถวนี้นะเดี๋ยวฉันมา” ทิพย์อาภาพูด
“ได้ เธอไปเถอะ เอาของมาเดี๋ยวฉันถือไว้ให้” มุกอันดาพูด เมื่อทิพย์อาภาไปเข้าห้องน้ำมุกอันดาก็เดินดูของไปเรื่อยๆ และมาสะดุดตาตรงเสื้อยืดสำหรับผู้ชาย ทำให้คิดถึงสิบทิศขึ้นมาจึงเดินตรงเข้าไปดูเสื้อ
“พี่ค่ะ ขอดูตัวนี้หน่อยค่ะ มีสีอะไรบ้างคะ” มุกอันดาถามพนักงานขาย
“มีหลายสีเลยค่ะตามนี้เลย เชิญคุณลูกค้าเลือกดูก่อนได้เลยค่ะ ไม่ทราบว่าคนใส่ ใส่ไซน์อะไรคะ” พนักงานถาม
“ไม่แน่ใจเหมือนกัน ว่าไซน์อะไรคะ แต่กะประมาณตัวนี้น่าจะใส่ได้ งั้นเอาไซน์นี้สองตัวนะคะ” มุกอันดาพูดและส่งบัตรเครดิตให้พนักงาน
เมื่อซื้อเสื้อให้สิบทิศเสร็จทิพย์อาภาก็กลับมาจากห้องน้ำพอดี
“แกจะเดินดูของต่ออีกไหม หรือจะกลับกันเลย” มุกอันดาถามเพื่อน
“กลับเลยก็ได้ ไว้ค่อยนัดมาเจอกันใหม่” ทิพย์อาภาพูด เมื่อตกลงกันว่าจะกลับเลยทั้งสองคนก็ต่างแยกย้ายกลับบ้าน
มุกอันดากลับถึงคอนโดก็อยากโทรหาสิบทิศ แต่ก็อดใจไว้ไม่โทรหา สิบทิศเองก็ไม่ยอมโทรมาเหมือนกัน จนเวลาผ่านไปหลายวัน ครบกำหนดที่ต้องจ่ายค่าจ้างสิบทิศ มุกอันดาจึงโอนเงินให้สิบทิศตามสัญญาจ้างและไลน์ไปหาสิบทิศ
“คุณ ฉันโอนเงินให้คุณแล้วนะ ช่วยเช็กหน่อยได้รับเงินไหม” มุกอันดาไลน์ไปหาสิบทิศ แต่สิบทิศก็ไม่ยอมอ่านข้อความ จนผ่านไปหลายชั่วโมง ตอนบ่ายสิบทิศจึงตอบไลน์มา
“โอนมาทำไม คิดว่าคุณเลิกจ้างผมไปแล้วเสียอีก” สิบทิศไลน์กลับมา
“ฉันยังไม่ได้บอกเลิกสัญญาเสียหน่อย แค่บอกว่าจะเลิกสัญญาถ้าคุณมาวุ่นวาย แต่คุณก็ไม่ได้วุ่นวายอะไรฉันจึงยังจ้างคุณต่อไง” มุกอันดาพิมพ์ตอบสิบทิศ
“อย่างนั้นหรือ ผมก็ยังได้รับเกียรติเป็นลูกจ้างคุณอยู่สินะ” สิบทิศพิมพ์ประชดกลับมา
“อือ ยังเป็นลูกจ้าง เย็นนี้ว่างหรือเปล่าไปฟิตเนสกันไหม ฉันจะไปรอคุณที่ฟิตเนสคุณไปเองได้ไหม” มุกอันดาถาม
“ว่างครับเจ้านาย เป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้วครับเจอกันเย็นนี้” สิบทิศพิมพ์ตอบกลับมาและยิ้มน้อยๆ ดีใจที่มุกอันดาไลน์มาหาตนก่อนเพราะตนเองก็คิดถึงมุกอันดามากแต่หักใจไม่อย่าโทรไปหรือไลน์ไปก่อนกลัวจะทำให้มุกอันดารำคาญมากเข้าไปอีก
“ออกกำลังกายเสร็จ พาไปกินราดหน้าด้วยนะ เจอกันตอนเย็นฉันขอทำงานก่อน” มุกอันดาพิมพ์ไปก็ยิ้มไปอย่างลืมตัว
“ไม่กลัวอ้วนแล้วหรือครับ แต่ก็ได้นะผมก็กำลังอยากิน ไว้เจอกันตอนเย็นนะครับ” สิบทิศพิมพ์ตอบกลับไป และโทรถามลูกน้องเรื่องที่ให้ไปจัดการให้
“ยุทธ เรื่องที่ให้จัดการเรียบร้อยดีใช่ไหม” สิบทิศถามลูกน้อง
“เรียบร้อยดีครับ เจ้านายจะเดินทางไปภูเก็ตกับใครครับ ผมจองตั๋วเครื่องบิน โรงแรมให้แล้ว ส่วนเรือผมให้คุณผู้ช่วยผมจัดการให้แล้วเหมือนกัน นายไปพักผ่อนเหรอครับตั้งห้าวัน ไปกับคุณแม่หรือว่า…..” ยงยุทธถามไม่ทันจบ
“เปล่าไม่ได้ไปกับแม่ ฉันจะไปกับว่าที่เมีย” สิบทิศบอกยงยุทธอย่างอารมณ์ดี
“ว่าที่เมีย คุณมุกอันดาหรือครับ ไหนบอกว่าทะเลาะกันไงครับ คุณมุกจะยกเลิกสัญญาไม่ใช่หรือครับนาย” ยงยุทธถาม
“นั่นมันวันก่อน แต่วันนี้เขาไลน์มาชวนฉันไปออกกำลังกาย เออ! ....ยุทธ วันนี้แกช่วยยกเลิกนัดของฉันกับไรอั้นไปก่อนนะ ตอนแรกจะไปดื่มกันต่อหลังคุยงานกันเสร็จ แกช่วยดูแลไรอั้นแทนฉันหน่อยแล้วกัน” สิบทิศสั่งลูกน้อง
“ได้ครับ แล้วนั่นเจ้านายจะออกไปไหนครับ” ยงยุทธถามเมื่อเห็นว่าสิบทิศเก็บของทำท่าจะออกไปข้างนอก
“อ้าว! ...ก็จะไปคุยงานกับไรอั้นไง รีบคุยรีบจบ ฉันจะรีบไปออกกำลังกาย” สิบทิศพูด
“ตอนนี้เพิ่งบ่ายโมงกว่านะครับนาย เรานัดคุณไรอั้นไว้บ่ายสามโมงครึ่งนะครับ” ยงยุทธพูดบอกเจ้านาย
“เหรอ บ่ายสามเหรอทำไมช้าจังเลยวะ แล้วตั๋วกับเรื่องเรือเรียบร้อยแล้วใช่ไหม นายเอาเข้ามาให้ฉันด้วยนะ” สิบทิศพูด
“ครับนาย แล้วเรื่องนายไปภูเก็ตจะให้บอกท่านเจ้าสัวกับที่บ้านว่ายังไงครับ” ยงยุทธถามเจ้านาย
“ก็บอกไปว่าฉันไปทำงาน ไปเจอลูกค้าไปดูทำเลที่ดิน แกก็บอกไปสิ” สิบทิศบอกลูกน้อง
“ได้ครับนาย” ยงยุทธรับคำ
หลังจากที่สิบทิศเคลียร์งานและออกไปเจอลูกค้าเสร็จ เขาก็รีบให้ยงยุทธไปส่งที่ฟิตเนสเพื่อไปเจอมุกอันดาตามนัดทันที แต่การเจรจาพูดคุยค่อนข้างใช้เวลานานจึงทำให้สิบทิศมาสาย
“อ้าวคุณ คิดว่าจะไม่มาเสียแล้ว” มุกอันดาพูดทัก
“มาสิครับ ผมนั่งรถเมล์มารถติดมากๆ ขอโทษนะที่ทำให้คุณรอนาน” สิบทิศพูด
“ไม่เป็นไรหรอก ฉันก็ไม่ได้คอยอะไรคุณ ฉันก็ออกกำลังกายของฉันไปอยู่แล้ว คุณไปเปลี่ยนชุดเถอะค่ะจะได้ไม่เสียเวลา” มุกอันดาพูดบอกให้สิบทิศไปเปลี่ยนชุดมาออกกำลังกายส่วนตัวเองก็ออกกำลังกายต่อ
“ครับ” สิบทิศรับคำ
หลังจากออกกำลังกายเสร็จ มุกอันดาและสิบทิศอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็พากันเดินไปขึ้นรถ มุกอันดาจึงหยิบของจากเบาะนั่งด้านหลังรถส่งให้สิบทิศ
“ของคุณ ฉันซื้อมาฝาก เอาออกมาดูสิว่าชอบหรือเปล่า” มุกอันดาบอกสิบทิศ
“อะไรหรือคุณ” สิบทิศถาม
“ก็เปิดออกดูสิคะ คือวันก่อนฉันไปซื้อของกับเพื่อนเห็นมันสวยดี น่าจะเหมาะกับคุณเลยซื้อมาฝากค่ะ” มุกอันดาพูดบอก สิบทิศจึงเปิดออกดูเมื่อเห็นเสื้อยืดยี่ห้อที่ตัวเองก็ชอบใส่จึงยิ้มน้อยๆ อย่างนึกถูกใจที่มุกอันดานึกถึงตัวเองและซื้อของมาฝาก
“คุณซื้อเสื้อให้ผมเหรอ มันดูดีมากผมชอบมากขอบคุณมากนะครับ” สิบทิศพูดและส่งยิ้มให้มุกอันดา
“ไม่เป็นไร คุณชอบก็ดีแล้วค่ะ” มุกอันดาพูด
“แล้วทำไมอยู่ดีๆ ถึงมาซื้อของให้ผม คุณแอบคิดอะไรกับผมหรือเปล่าเนี่ย” สิบทิศแกล้งพูดหยอด
“เปล่า! ไม่ได้คิดจะบ้าเหรอ ฉันไม่ได้คิดอะไรกับคุณทั้งนั้นแหละ ก็แค่เห็นเสื้อมันสวยดีก็เท่านั้น กลับได้แล้วฉันหิวข้าว” มุกอันดาพูดเสียงสูงแก้เขินเมื่อสิบทิศพูดหยอด
“เดี๋ยวก่อนสิ ผมก็มีของจะให้คุณเหมือนกัน” สิบทิศพูดพร้อมกับยื่นตั๋วเครื่องบินและเอกสารการจองโรงแรมให้กับมุกอันดา
“อะไรกันคะตั๋วเครื่องบินอะไร แล้วคุณเอามาได้ยังไงคงจะแพงน่าดูเลย คุณให้ฉันเหรอคะ” มุกอันดาถาม
“ครับให้คุณ เราไปเที่ยวกันนะครับอาทิตย์หน้าผมได้ตั๋วเครื่องบินฟรี ที่พักฟรีสำหรับสองคนคุณไปกับผมนะ” สิบทิศบอกมุกอันดา
“ได้ฟรี ได้มายังไงคุณ แล้วจะให้ฉันไปกับคุณสองคนเนี่ยนะ ฉันไม่สะดวกไปหรอก” มุกอันดาพูด
“ผมส่งซองกาแฟสำเร็จรูป ส่งลุ้นโชคนะคุณ โชคดีได้รางวัลมา ผมอยากไปมากเลย อยากพักโรงแรมดีๆ ได้ไปเที่ยวพักผ่อนบ้าง คุณไปเป็นเพื่อนผมเถอะนะ อีกอย่างผมคิดว่าน่าจะไปกันเป็นคณะไม่ได้ไปกันแค่เราสองคนหรอกนะคุณนะ ไปกับผมเถอะนะครับ ผมอุตส่าห์ได้ตั๋วฟรีมา คุณอย่าใจดำเลยนะอาทิตย์หน้านะคุณ คุณลางานไปกับผมนะ” สิบทิศพูดอธิบายและขอร้องให้มุกอันดาไปกับตัวเอง
“คือฉัน ฉันขอตัดสินใจก่อนได้ไหมอีกอย่างฉันยังเคลียร์งานไม่ค่อยทันด้วย ขอดูงานก่อนแล้วกันนะคุณ” มุกอันดาพูด
“โธ่! ...คุณไปเป็นเพื่อนผมเถอะนะครับผมขอร้อง” สิบทิศยังคงพูดตื๊อมุกอันดาให้ไปกับตัวเอง
“ขอตัดสินใจก่อนนะ ไว้ LINE บอกคืนนี้ได้ไหมตอนนี้หิวมากขอไปกินข้าวก่อนได้ไหมคุณ” มุกอันดาพูดบอกสิบทิศ
“ก็ได้ผมจะรอฟังข่าวดีจากคุณคืนนี้ไปกินข้าวกันเถอะ” สิบทิศพูดแล้วยิ้มให้กับมุกอันดา
และท้ายที่สุดสิบทิศ รอ LINE จากมุกอันดาอยู่เกือบเที่ยงคืน แต่มุกอันดาก็ไม่ได้ส่ง LINE กลับมาทำให้สิบทิศต้อง LINE ไปทวงถามว่ามุกอันดาตัดสินใจยังไง และพูดอ้อนวอนจนมุกอันดายอมใจอ่อน ยอมไปเที่ยวภูเก็ตกับตัวเองจนสำเร็จ
“น้องเสร็จพี่แน่ น้องมุก” สิบทิศพูดกับตัวเองเบาๆ หลังจากได้รับคำตอบรับจากมุกอันดา
- ผู้เขียน
