บทที่ 8 ว่าจ้างvs.เข้าทาง
2630 คำ
มุกอันดาขับรถมาถึงห้างดัง ตามที่ได้นัดเจอกับเพื่อนที่ร้านกาแฟเอาไว้
“ทิพย์ ฉันโดนคุณปู่ คุณย่า และพ่อของฉันเร่งรัดเรื่องการแต่งงานอีกแล้ว แต่ฉันได้ต่อรองปู่ไปว่าขอรับปริญญาและขอทดลองไปทำงานก่อนสักพัก” มุกอันดาเล่าให้ทิพย์อาภาเพื่อนสนิทของตัวเองฟัง
“แล้วปู่แกยอมให้แกต่อรองหรือเปล่า” ทิพย์อาภาถามเพื่อน
“เปล่าก็ไม่เชิงว่าจะยอม แค่ยอมยืดหยุ่นให้ฉันรับปริญญาก่อน ฉันให้เหตุผลไปว่าคนไม่เคยรู้จักกันจะอยู่ด้วยหันได้ไง พ่อฉันเลยจะให้ได้เจอกันก่อนได้ทำความรู้จักกันก่อน นี่ก็จะนัดเปิดตัวฉันให้เป็นที่รู้จัก ให้ฉันไปดูตัวกันนั่นแหละ ในงานเลี้ยงขอบคุณผู้ถือหุ้นของวิศวะโยธินกุลในอาทิตย์หน้า ฉันกลุ้มใจจวนเจียนจะบ้าแล้วนะแก” มุกอันดาเล่าเพื่อน
“ก็ยังดีนะแกยังมีเวลาเตรียมตัว ลองไปเจอเขาดูก่อน เขาอาจจะไม่ได้แย่ อาจจะตกหลุมรักแกจริงๆ ก็ได้” ทิพย์อาภาพูดปลอบใจเพื่อน
“แต่ฉันไม่ได้รักเขา คงยากที่จะรักกันได้ คุณพ่อฉันบอกว่าถ้าฉันมีคนรักและพาไปเปิดตัวทำให้ทุกคนยอมรับได้ ฉันจะไม่ต้องแต่งงาน แต่ฉันจะไปหาใครมาได้” มุกอันดาพูดขึ้นน้ำเสียงใช้ความคิดอย่างมาก
“ก็ถ้าหารักจริงๆ ไม่ทันหาไม่ได้ แกก็จ้างสิวะ จ้างดารานายแบบโนเนมๆ หน่อย หน้าตาพอไปวัดไปวาได้ แล้วอีพวกนายแบบดาราพวกนี้มันเรียนการแสดงมาเว้ย แกสามารถพาไปแสดงละครหลอกพ่อ หลอกปู่ย่าแกได้แน่ๆ” ทิพย์อาภาออกความเห็น
“แก! ......ความคิดแกบรรเจิดมาก ตกลงตามนี้เลยนะ แต่พวกดาราพวกนี้ฉันไม่รู้จักไม่รู้จะติดต่อยังไงเลยวะ แกมีวิธีช่วยติดต่อนายแบบพวกนั้นให้ฉันไหม” มุกอันดาถามเพื่อนน้ำเสียงตื่นเต้น
“มี ต้องติดต่อผ่านโมเดลลิ่ง” ทิพย์อาภาบอกเพื่อน
“แล้วฉันต้องจ่ายให้โมเดลลิ่ง แพงมากไหมวะแก ฉันมีเงินเดือนใช้ และก็มีเงินเก็บที่คุณปู่คุณย่าให้เวลาปีใหม่ ตรุษจีน เก็บไว้อยู่ แต่ถ้าแพงมากฉันก็สู้ไม่ไหวนะแก” มุกอันดาถามเพื่อนเรื่องค่าใช้จ่าย
“ต้องลองติดต่อถามดูก่อน ไม่รู้ราคาเหมือนกัน ถ้าเหมาจ่ายทั้งเดือนคงจะแพงอยู่แหละฉันว่า” ทิพย์อาภาพูด
“ขอบใจแกมากนะ ได้เรื่องยังไงแกบอกฉันอีกทีนะ” มุกอันดาพูด
หลังจากคุยกันจนเป็นที่พอใจ สองสาวก็ได้ออกจากร้านกาแฟ ไปเดินซื้อของกันต่อ ซื้อของเสร็จแล้วจึงแยกย้ายกันกลับบ้านซึ่งเป็นเวลาเกือบเย็นแล้ว
“ฉันกลับก่อนนะมุก เย็นนี้ฉันมีนัดกินข้าวกับที่บ้าน แล้วนี่แกจะกลับบ้านหรือกลับคอนโด” ทิพย์อาภาถามเพื่อน
“ว่าจะกลับไปว่ายน้ำที่คอนโด เดี๋ยวจะโทรบอกแม่ ยังไม่อยากกลับบ้านตอนนี้ แกขับรถกลับดีๆ นะ ถึงแล้วไลน์บอกด้วย” มุกอันดาบอกเพื่อน
“ได้ ถึงแล้วจะไลน์หา แล้วถ้าได้เรื่องโมเดลลิ่งจะรีบส่งข่าว” ทิพย์อาภาบอกเพื่อน
“ขอบใจมากนะแก ไว้เจอกันใหม่นะ” มุกอันดาขอบใจเพื่อนของตัวเอง และแยกย้ายกันกลับบ้าน
ฝั่งของสิบทิศวันนี้เขาเข้าออฟฟิศไม่ได้ออกไปไซน์งานก่อสร้างหมู่บ้านจัดสรร ขณะที่กำลังนั่งเซนต์เอกสารสิบทิศก็นึกถึงหน้าของมุกอันดาลอยมาในมโนนึกของตัวเอง และเผลอยิ้มออกมาโดยไม่ทันรู้ตัว เป็นเหตุให้ลูกน้องหนุ่มร้องทักขึ้น
“เจ้านายครับ! ......” ยงยุทธเรียกเจ้านายหนุ่มแต่เจ้านายก็ยังไม่มีอาการรับรู้ถึงการเรียกของตัวเอง ยงยุทธจึงต้องเรียกซ้ำ
“คุณทศ! ...... เจ้านายครับ! ........คุณทศยิ้มอะไรครับ…..” ยงยุทธถามอีก
“อ๋อ! เปล่าไม่มีอะไร เออยุทธวันนี้ฉันเซ็นเอกสารนี่เสร็จ ฉันจะกลับคอนโดเลยนะ” สิบทิศได้สติตอบลูกน้อง
“ครับเจ้านาย แต่นี่เพิ่งจะบ่ายเองนะครับ ปกติผมไม่เคยเห็นเจ้านายเลิกงานกลับบ้านเร็วขนาดนี้ มีนัดหรือเปล่าครับ” ยงยุทธถามเจ้านายหนุ่ม
"เปล่า! .....ไม่ได้นัด แต่จะไปดักเจอเผื่อวันนี้เขาจะมาคอนโด" สิบทิศตอบ
“ดักเจอ! .......ดักเจอใครครับ? .....” ยงยุทธถาม
“ก็จะใครอีกละวะ…..” สิบทิศพูด
“อ๋อ! .......จะไปเจอคุณมุกอันดา แหมนาย! ...เดี๋ยวนี้เช้าถึงเย็นถึงเชียวนะครับ” ยงยุทธพูดกับเจ้านาย
“เช้าถึงเย็นถึงอะไร เช้ายังไม่ได้เจอเลย ฉันคิดถึงเขาวะ วันนี้ตั้งใจจะไปดักเจอเสียหน่อย” สิบทิศบอกลูกน้อง
“ครับ นายจะกลับคอนโดเลย แล้วช่วงค่ำจะออกไปไหนไหมครับหรือจะกลับบ้านท่านเจ้าสัวหรือเปล่าครับ” ยงยุทธถามตามหน้าที่ของเลขาที่ดี
“ไม่ละ ขอฉันดูก่อนว่าจะยังไงต่อ ยังไม่แน่ใจว่าจะเจอมุกเขาหรือเปล่า” สิบทิศพูด
“นายมีเบอร์โทร มีไลน์ คุณมุกอันดาแล้วทำไมนายไม่โทรไปละครับ” ยงยุทธถามเจ้านายของตัวเอง
“ไม่อยากโทรไปกวนใจ กลัวจะเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่น” สิบทิศพูด
“อ๋อ! .....นี่นายจะไปแอบเจอคุณมุกอันดาในคราบยามต่อหรือครับ” ยงยุทธถาม
“ใช่ ก็ฉันเป็นยามสำหรับเขาไปแล้วนี่หว่า” สิบทิศพูดกับลูกน้องของตัวเอง
หลังจากที่เซ็นเอกสารเสร็จสิบทิศก็เดินทางกลับคอนโด พอกลับไปถึงก็เรียกดูวงจรปิดที่ลานจอดรถชั้นสิบเก้า ซึ่งเป็นที่จอดรถประจำของมุกอันดา ว่ามีรถมาจอดแล้วยังแต่ก็ยังไม่มีรถของมุกอันดาเข้ามา เขาจึงให้เจ้าหน้าที่ของคอนโดเฝ้าวงจรปิดไว้ ถ้ามุกอันดากลับมาก็ให้โทรแจ้งเขาด้วย
“ช่วยให้ใครเช็กกล้องวงจรปิดให้ผมหน่อย ว่ามีรถทะเบียน…...เข้ามาจอดแล้วยัง” สิบทิศถามพนักงานของคอนโด
“ยังไม่เห็นรถทะเบียนนี้เข้ามาเลยค่ะท่าน” พนักงานแจ้งให้สิบทิศทราบ
“อือ ถ้าอย่างนั้นช่วยเฝ้าดูให้หน่อยนะ ว่าเขาเข้ามาตอนไหน แล้วช่วยโทรมาแจ้งผมด้วย” สิบทิศสั่งความพนักงานไว้ และวางสายไป
สิบทิศนอนเล่นอยู่ที่สระว่ายน้ำส่วนตัวของชั้นบนสุดของคอนโดแห่งนี้ได้สักพักใหญ่ พนักงานก็โทรมารายงานให้ทราบว่ามุกอันดามาถึงแล้วและกำลังว่ายน้ำอยู่ที่สระว่ายน้ำของคอนโดชั้นสิบเก้า
“ท่านค่ะ คุณมุกอันดามาถึงสักพักแล้วค่ะ” พนักงานรายงานเจ้านายหนุ่ม
“แล้วตอนนี้อยู่ที่ไหน” สิบทิศถามพนักงาน
“คุณมุกอันดามาว่ายน้ำที่สระส่วนกลางของชั้นสิบเก้าค่ะ” พนักงานแจ้งให้สิบทิศทราบ
“ขอการ์ดชั้นสิบเก้าไว้ให้ผมด้วย แล้วก็ช่วยดูหน่อยว่าที่สระมีคนเยอะหรือเปล่า” สิบทิศสั่งเพิ่ม
“ตอนนี้ยังไม่มีใครนะคะท่าน” พนักงานแจ้งให้สิบทิศทราบ
“ถ้าอย่างนั้นเตรียมการ์ดชั้นสิบเก้ามาให้ผมใบหนึ่งแล้วเอามาให้ที่ห้องนะครับ” สิบทิศพูด
“ได้ค่ะท่าน” พนักงานสาวรับคำ
หลังจากที่สิบทิศได้การ์ดแล้วก็ได้ลงลิฟต์เดินตรงไปยังสระน้ำว่ายน้ำชั้นสิบของคอนโดทันที เมื่อเดินไปถึงก็แอบมองมุกอันดาอยู่ห่างๆ ไม่ให้มุกอันดารู้ตัว มุกอันดาเองก็ว่ายน้ำเพลินไม่ได้สนใจว่ามีโรคจิตที่ไหนมาแอบมองตัวเองว่ายน้ำอยู่
“ขาวจัง ใครใช้ให้ใส่ชุดว่ายน้ำแบบนี้ว่ายน้ำวะ สระก็ไม่ได้เป็นส่วนตัว ทั้งชั้นสิบเก้า ก็มาใช้ชั้นนี้ ชอบโชว์จริงๆ นะแม่คุณ” สิบทิศพูดพึมพำกับตัวเองเบาๆ อย่างรู้สึกไม่พอใจที่มุกอันดาใส่ชุดว่ายน้ำสีดำแบบวันพีช แบบกระชับเข้ารูปเผยให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งและขาเรียวสวยชัดเจน
“หุ่นดีจัง ตอนแรกคิดว่าตัวเล็กๆ นมแบนเสียอีกที่ไหนได้.......” สิบทิศคิดในใจ แอบมองอยู่นานจนมุกอันดาว่ายน้ำไปมาหลายรอบและทำท่าเหมือนกำลังจะขึ้นจากสระ เดินขึ้นมาใส่เสื้อคลุม จึงทำให้สิบทิศต้องหลบฉากไป
เมื่อมุกอันดาขึ้นมาสวมใส่ชุดคลุมเสร็จเรียบร้อยกำลังจะเดินกลับห้องพักเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น
“สวัสดีค่ะ จากไหนคะ” มุกอันดารับสาย
“ผมเองครับ เสียใจจังคุณไม่บันทึกเบอร์ผมไว้” สิบทิศพูดแกล้งทำเสียงน้อยใจ
“คุณยามนี่เอง ว่ายังไงคะโทรหาฉันมีอะไรหรือเปล่า” มุกอันดาถามอย่างไว้เนื้อไว้ตัวไม่พูดล้อเล่นกับสิบทิศ
“ผมซื้อขนมมาฝาก เห็นคุณชอบกินแปะก๊วยนมสด ผมขออนุญาตพามาให้กินที่ห้องได้ไหมครับ” สิบทิศถาม
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณเก็บไว้กินเถอะ อีกอย่างคุณจะขึ้นมาได้อย่างไรคุณมีการ์ดชั้นที่พักของฉันหรือคะ” มุกอันดาถาม
“มีครับ ผมมีหน้าที่ดูแลที่นี่ ผมมีการ์ดของทุกชั้นนั่นแหละครับ นะครับคุณ ผมอยากให้กินจริงๆ ผมซื้อมากำลังอุ่นๆ เลย นะครับผมเองก็ไม่รู้ว่าจะได้ทำงานที่นี่ต่ออีกกี่วันด้วย บริษัทมีนโยบายลดพนักงานอยู่ ผมอยากตอบแทนที่คุณพาผมไปเลี้ยงข้าวเมื่อวันก่อน” สิบทิศพูดตื๊อเต็มที่ ก่อนหน้านี้ระหว่างที่นั่งรอมุกอันดาว่ายน้ำเขาได้โทรสั่งขนมและอาหารผ่าน grab food เพื่อเอามาเป็นข้ออ้างขอเจอมุกอันดา แล้วยังแกล้งหลอกว่ากำลังจะโดนไล่ออกเพื่อเรียกคะแนนความสงสารอีก ทำให้มุกอันดาใจอ่อนเกิดความสงสารขึ้นมา
“ก็ได้ค่ะ คุณมาเจอฉันที่สระว่ายน้ำนะคะ เมื่อกี้คุณบอกว่าคุณกำลังจะโดนไล่ออก งั้นคุณก็กำลังจะตกงานนะสิคะ แล้วถ้าฉันมีงานเสนอให้คุณทำคุณจะว่ายังไง? ......” มุกอันดาถามออกไปอย่างนึกแผนการขึ้นได้
“งานหรือครับ คุณจะให้ผมทำงานอะไร ผมจบไม่สูงหรอกนะคุณ” สิบทิศถามออกไปด้วยความสงสัยว่ามุกอันดาจะจ้างเขาให้ทำงานอะไร
“เอาอย่างนี้นะคุณอีกครึ่งชม มาเจอกันที่สระว่ายน้ำ ฉันขออาบน้ำล้างตัวก่อนคือฉันเพิ่งว่ายน้ำเสร็จแล้วเดี๋ยวเรามาคุยธุระเรื่องงานของเรากันตกลงไหมคะ” มุกอันดาสรุป
“ครับ ได้ครับ อีกครึ่งชั่วโมงเจอกันครับ” สิบทิศพูดรับคำแต่ก็ยังคงใช้ความคิดอยู่ว่ามุกอันดาจะให้เขาทำงานอะไร จนเวลาล่วงไปครบครึ่งชั่วโมงทั้งสองคนจึงได้เจอกันและมานั่งคุยกันที่สระว่ายน้ำ
“อะไรนะคุณ จ้างผม จ้างให้ผมเป็นแฟนหลอกๆ เพื่อจะได้ใช้เป็นข้ออ้างว่ามีแฟนแล้ว แล้วไม่ต้องแต่งงาน……” สิบทิศพูดทวนคำพูดที่มุกอันดาแจ้งให้เขาทราบ
“ก็ใช่ไง ฉันพูดอะไรไม่เคลียร์ค่ะ ฉันจะจ้างคุณ ให้คุณเป็นแฟนหลอกๆ กับฉัน6เดือน ไหนๆ คุณก็กำลังจะตกงานนี่ค่ะ ฉันก็กำลังช่วยให้คุณมีงานทำมีรายได้ ส่วนคุณ คุณก็ช่วยฉันให้ฉันไม่ต้องแต่งงานกับคนที่ปู่เลือกให้ เป็นไงฉันว่าจ้างคุณ คุณจะรับจ้างเป็นแฟนหลอกๆ ให้ฉันได้ไหม” มุกอันดาพูดอธิบาย
“แล้วทำไมคุณถึงไม่อยากแต่งงานละครับ ผู้หญิงทุกคนอยากแต่งงาน ใส่ชุดเจ้าสาวกันทั้งนั้นไม่ใช่เหรอ” สิบทิศถาม
“ค่ะ ผู้หญิงทุกคนต้องการแบบนั้น แต่ฉันอยากแต่งงานกับคนที่ฉันรักเขา และเขาก็รักฉัน ที่สำคัญฉันไม่อยากเป็นเมียเอกหรือเมียรอง ฉันอยากเป็นเมียเดียว อีกอย่างฉันไม่ต้องการเป็นเครื่องมือของใครที่เห็นฉันเป็นสินค้าเป็นเครื่องมือทางธุรกิจและเป็นแม่พันธุ์ออกลูกให้เขา คุณจะรับทำงานหรือเปล่า ถ้าคุณรับฉันจะได้คุยรายละเอียด และเงื่อนไขต่างๆ ที่ฉันได้ร่างมันขึ้นมา แต่ถ้าคุณไม่รับข้อเสนอก็ไม่เป็นไรค่ะ” มุกอันดาพูด
“ผมเป็นแฟนหลอกๆ ของคุณต้องทำอะไรบ้างครับ” สิบทิศถามยิ้มๆ สมองก็คิดไปไกลแล้วว่า
“มันช่างเข้าทางของเขาจริงๆ ที่มุกอันดามาว่าจ้างให้เขาเป็นแฟนหลอกๆ” สิบทิศคิดในใจ
“ก็ไม่ต้องทำอะไรคะ ก็แค่เปิดตัวไปหลอกปู่ฉันกับทุกคนที่บ้านให้เนียนๆ ว่าคุณเป็นแฟนฉัน ระหว่างนี้6เดือนฉันจะเป็นคนบอกคุณเองว่าคุณต้องทำอะไรบ้าง ห้ามทำอะไรบ้าง เอาเป็นว่าคุณตกลงรับจ้างฉันหรือเปล่า จะได้คุยกันเรื่องค่าจ้างต่อ” มุกอันดาพูด
“ครับ ผมรับข้อเสนอของคุณ แล้วรายละเอียดละครับ ผมต้องมาอยู่กับคุณที่นี่หรือเปล่า” สิบทิศถามน้ำเสียงลิงโลดใจอยู่ในที
“จะบ้าหรือ จะมาอยู่กับฉันทำไม ฉันจ้างคุณมาเป็นแฟนหลอกๆ เข้าใจความว่าหลอกใช่ไหม คุณก็อยู่ของคุณไป ฉันก็อยู่ของฉัน เอาอย่างนี้ฉันจะร่างสัญญาว่าจ้าง ระบุเงื่อนไขต่างไว้ให้ครบ แล้วคุณค่อยอ่านและเซ็นรับทราบสัญญาจ้างอีกทีก็แล้วกัน วันนี้ฉันขอตัวก่อนฉันต้องกลับบ้าน ยังไงวันพรุ่งนี้เจอกันเวลาเดิมที่นี่ มาเซ็นสัญญา อ๋อ!...คุณได้เงินเดือนจากการเป็นยามเดือนละเท่าไหร่ ฉันจะได้ว่าจ้างคุณถูก” มุกอันดาพูด
“เงินเดือนหรือ เท่าไหร่เหรอ อ๋อ! ผมได้หมื่นห้าครับ” สิบทิศตอบไม่ค่อยมั่นใจ
“งั้นฉันจ้างคุณเดือนละ2หมื่น ตกลงตามนี้นะคะ พรุ่งนี้คุณมาเซ็นรับทราบเรื่องเงื่อนไขสัญญานะคะ” มุกอันดาพูดสรุป
“ครับ” สิบทิศรับคำ เมื่อตกลงกันเสร็จมุกอันดาก็เอ่ยขอตัวกลับ
“ฉันกลับบ้านก่อนนะคุณ” มุกอันดาพูด
“อ้าวผมเข้าใจว่าคุณจะค้างที่นี่ ผมอุตส่าห์ซื้อขนมมาฝาก จะขอนั่งกินขนมด้วยเสียหน่อย” สิบทิศพูดพร้อมกับฉีกยิ้มกว้าง
“กินที่ไหน จะขอไปกินที่ห้องฉันเหรอ เยอะไปแล้วนะ จะมาขอเข้าห้องฉันเลยเหรอ คงไม่เหมาะหรอกมั้งค่ะพี่ยามทศ” มุกอันดาพูดย้ำเรียกชื่อพี่ยามทศ และพูดน้ำเสียงไว้ตัวมาก
“ครับผมเป็นยามไม่ควรขอเข้าห้องคุณหรอก แต่ในเมื่อคุณจ้างผมเป็นแฟนหลอกๆ ผมว่าผมก็ควรได้ทำความรู้จักและสนิทกับคุณบ้าง อย่างน้อยผมจะได้หลอกปู่คุณได้เนียนๆว่าเป็นแฟนกับคุณอยู่” สิบทิศพูดบอกเหตุผล
"เอ่อ! ....เอาเป็นว่าไว้ค่อยคุยกันเรื่องสัญญา ฉันกลับบ้านแล้ว ไหนละขนมฉันเอากลับไปกินที่บ้านก็ได้ ฉันอุตส่าห์ออกกำลังกาย ก็ยังเอาของหวานมาเป็นมารความผอมของฉันอีก ถ้าฉันอ้วนนะเป็นเพราะคุณคนเดียวเลย"มุกอันดาพูด เมื่อรับถุงขนมมาแล้วมุกอันดาก็กลับบ้านเลย
- ผู้เขียน
