อสูรร้อนซ่อนรัก

2

2

“ปะ เปล่าสงสัยคงเหนื่อยมั้งคะเพราะรีบเอาของมาให้คุณ”

ทิพย์ธาราแก้ตัว เธอจะบอกอแมนดาได้อย่างไรว่า ที่หน้าซีดนี้เป็นเพราะชายคนหนึ่งทิ้งรอยสัมผัสวาบหวามไว้กับเธอ ยิ่งคิดถึงชายคนนั้นร่างกายของทิพย์ธาราร้อนรุ่มอย่างบอกไม่ถูก

“ฉันจะเดินแบบแล้ว รอฉันอยู่ในนี้นะอย่าออกไปไหนถ้าเหนื่อยมาก็นั่งพักนอนพัก ห้องนี้เป็นห้องส่วนตัวที่เจ้าของงานเตรียมไว้ให้ฉันไม่มีใครกล้าเข้ามาหรอก อีกอย่างเธอก็อย่าออกไปเดินเพ่นพ่านด้านนอกล่ะ เดี๋ยวจะเกะกะพวกคนที่อยู่ด้านนอก เธอยิ่งเปิ่นๆ อยู่ด้วย” อแมนดาสั่งทิพย์ธาราจบก็เดินออกไปจากห้องเพื่อทำหน้าที่ของตน

“ค่ะ” ทิพย์ธารารับคำและทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้นวม มือนุ่มเล็กหยิบนิตยสารที่อยู่บนโต๊ะ เปิดอ่านดูเนื้อหาภายในเพื่อฆ่าเวลา

ด้านนอกห้อง

อเล็สซานโดรเดินตรวจความเรียบร้อยภายในงานที่กำลังจะเริ่มขึ้นอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า วันนี้เป็นวันเปิดตัวชุดเครื่องเพชรคอลเลกชันใหม่ของบริษัทของเขาที่มีอยู่ด้วยกันหลายชุด เขาจึงให้ความสำคัญกับงานในครั้งนี้มากเพราะหลายคนจับตามองชุดเครื่องเพชรว่าจะสวยเพริศพริ้งทรงคุณค่ามากแค่ไหน ซึ่งเขาเองก็มั่นใจว่า ไม่ทำให้เหล่าคนดังทั้งหลายผิดหวัง

ระหว่างที่เดินดูความเรียบร้อยมีหญิงสาวและนางแบบสาวหลายคน ชายตามองชายหนุ่มมาดเข้มที่เปี่ยมล้นไปด้วยเสน่ห์แห่งบุรุษเป็นทิวแถว บ้างส่งสายตายั่วยวน เชื้อเชิญ อยากจะเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของมาเฟียดังคนนี้สักครั้ง

“อแมนดาอยู่ไหน” เจ้าของงานเอ่ยถามผู้ดูแลความเรียบร้อยของงานที่เดินตามต้อยๆ

“อยู่ห้องทางซ้ายมือครับ”

“ขอบใจ คุณไปทำงานต่อเถอะ”

อเล็สซานโดรเดินตรงไปที่ห้องตามที่ได้รับคำตอบ เพื่อไปหาอแมนดาคู่ควงคนล่าสุดของเขาและเปรียบเสมือนเป็นอาหารว่างเผ็ดร้อนจานใหม่ด้วย ส่วนคนที่ให้คำตอบก็เดินไปทำงานต่อตามหน้าที่

พอมาถึงหน้าห้องดังกล่าวเขาก็เปิดประตูเข้าไปโดยไม่คิดจะเคาะประตูเป็นสัญญาณบอกกล่าวคนในห้อง เมื่อประตูเปิดกว้างสายตาคมไม่ต่างกับดวงตาของพญาอินทรีมองมายังร่างของสตรีนางหนึ่งที่มองยังไงเธอก็ไม่ใช่อแมนดาผู้หญิงของเขา แต่เธอเหมือนกับผู้หญิงอีกคนที่วิ่งหนีเขาออกมาจากลิฟต์

โชคเข้าข้างเขาแท้ๆ ประเคนเนื้อสมันให้ถึงที่โดยไม่ต้องออกแรงตามหา แล้วในเมื่อห้องนี้ก็ปิดมิดชิด อีกทั้งยังไร้คนรบกวนมีหรือที่อเล็สซานโดรจะปล่อยให้โอกาสดีๆ อย่างนี้หลุดมือไปเขายกยิ้มขึ้นข้างหนึ่ง พร้อมกับสืบเท้าไปยังสมันสาวสดน่าลิ้มลอง

“อแมนดาไหนว่าจะออกไปเดินแบบไง ทำไมกลับมาเร็วจัง”

ทิพย์ธาราคิดว่าคนที่เข้ามาคืออแมนดาเพราะนางแบบสาวบอกกับตนก่อนจะออกจากห้องนี้ว่า ห้องนี้เป็นห้องส่วนตัวของเธอ ไม่มีใครเข้ามาได้ถ้าหากไม่ได้รับอนุญาต ทิพย์ธาราจึงไม่ได้เงยหน้ามามองว่า บุคคลที่ก้าวเข้ามาหาเธอคืออสูรร้ายตัวยง

“สวัสดีสาวน้อย” เสียงเรียกที่ดังขึ้นทำให้ใบหน้าหวานสวยเงยหน้ามองต้นเสียงด้วยความตกใจเนื่องจากเสียงนั้นไม่ใช่เสียงของอแมนดา ความตกใจของทิพย์ธาราเพิ่มขึ้นอีกเท่าตัวเมื่อเห็นหน้าเจ้าของเสียงที่เธอจำได้ดีไม่มีวันลืม

หัวใจของทิพย์ธาราเต้นไม่เป็นจังหวะอีกครั้ง เพราะบุรุษที่ยืนอยู่ตรงหน้า คือชายที่ทิ้งรอยวาบหวามไว้ให้กับเธอ อเล็สซานโดรถอดแว่นตาสีชาเข้มของเขาออก ก่อนจะวางไว้ที่โต๊ะ จากนั้นก็ก้าวเข้ามาหาเธออย่างช้าๆ

สาวน้อยแสนสวยกำลังตกอยู่ในภวังค์ เมื่อเห็นใบหน้าคมเข้มของเขาอย่างชัดเจน ผมสีน้ำตาลอ่อนถูกจัดแต่งให้รับกับใบหน้า คิ้วดกยาวเป็นระเบียบ ดวงตาสีเขียวหม่นของเขาที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น ความฉลาดและเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์อย่างมากล้น จมูกโด่งเป็นสัน เข้ากับเรียวปากหนาหยักได้รูปสวย หนวดเคราที่ขึ้นบางๆ ทำให้เขาดูน่าเกรงขามและมีเสน่ห์อย่างหาตัวจับยาก เพียงแค่ทิพย์ธาราได้สบตาดวงตาคมกล้าของเขา เหมือนถูกอสูรร้ายอย่างเขาร่ายมนตร์สะกด ร่างกายไม่สามารถขยับเขยื้อนได้ดั่งใจคิด

“คุณ” เป็นคำเดียวเท่านั้นที่หลุดออกมาจากเรียวปากงามของเธอ

“ดีใจจังที่ยังจำฉันได้” เขาพูดพร้อมทั้งหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเธอ มือหนาเอื้อมมาสอดรัดเอวบางคอดกิ่ว ก่อนจะรั้งเข้าหาแผงอกหนั่นแน่นของตนเอง ลมหายใจที่อุ่นซ่านกระทบกับพวงแก้มนวล ทำให้ร่างกายสาวร้อนฉ่าขึ้นมา มือบางเริ่มดันแผงอกกว้างเพื่อให้ร่างหนาออกห่างตน แต่ดูเหมือนแรงที่มีน้อยนิดเกินไป ไม่อาจทำให้ร่างกายของอสูรร้ายขยับเขยื้อนเลยแม้แต่น้อย

“ปล่อย ปล่อยนะ” เสียงทัดทานของเธอเหือดหายไป เมื่อริมฝีปากหนาหยักได้รูปประกบเข้ากับเรียวปากบางที่เขาอยากลิ้มลองรสชาติว่า จะอร่อยนุ่มลิ้นขนาดไหน

ดวงตากลมโตเบิกโพลงเมื่อได้รับสัมผัสอันจาบจ้วงจากชายแปลกหน้า ริมฝีปากบางที่เผยอเพื่อจะร้องประท้วงกลายเป็นโอกาสอันดีที่เขาจะสอดลิ้นเข้าไปหาความหวานที่อยากรู้จับใจว่า มากเหมือนที่คิดไว้หรือไม่ แล้วเมื่อนำลิ้นของตนเข้ามาอยู่ในช่องปากเล็ก ลิ้นชำนาญงานก็เกี่ยวรัดลิ้นนุ่มอย่างหิวกระหาย แลกรัดรุกเร้าเสียจนร่างบางอ่อนระทวย ไร้เรี่ยวแรงที่จะต่อต้านหรือว่าคัดค้าน

แต่ทว่าสติที่มีอยู่ก็บอกทิพย์ธาราว่า เขาคือชายที่ไม่รู้จักจะมากระทำอย่างจาบจ้วงเช่นนี้ไม่ได้ เธอจึงมีปฏิกิริยาต่อต้าน มือนุ่มเล็กผลักดันอกกว้างและส่ายใบหน้าหนีริมฝีปากระอุร้อน อาการขัดขืนที่ชวนขัดใจทำให้เขาต้องใช้มือตรึงท้ายทอยของสาวร่างเล็กเอาไว้มั่น เพื่อที่เขาจะได้จุมพิตเธอได้อย่างถนัดถนี่