อสูรร้อนซ่อนรัก

13

13

“ตกลง สองร้อยก็มากพอแล้ว ฉันกำลังอยากได้โทรศัพท์รุ่นใหม่ล่าสุดอยู่พอดีเลย” เดชดวงพูดอย่างมีความหวังว่า เขาจะต้องร่ำรวย มีเงินทองมากมายอยากได้ในสิ่งที่หวัง อยากทำในสิ่งต้องการ และจะได้หลุดพ้นกับคำว่าความจนเสียที แต่หนุ่มที่อ่อนต่อโลกไม่รู้ตัวเลยว่า กำลังก้าวเข้าไปอยู่ในวังวนของยาเสพติดอย่างเต็มตัว นั่นหมายความว่าขาข้างหนึ่งของเขาก้าวเข้าไปอยู่ในคุก ส่วนอีกข้างหนึ่งก้าวเข้าไปอยู่กับคำว่าความตาย เพราะวงการนี้ใครที่ถลำเข้าไป น้อยคนนักที่จะก้าวออกมาอย่างสง่างาม มีเพียงสองสิ่งเท่านั้น ที่คนเหล่านี้จะออกมาจากวังวนนี้ได้ คือติดคุกกับความตาย

“งั้น!! เริ่มพรุ่งนี้เลยนะ ถ้านายทำได้คล่อง นายจะได้ฉายเดี่ยวรับเงินเต็มๆ” หัวหน้าแก็งค้ายารายย่อยกระดกแก้วทรงเตี้ยที่ใส่บรั่นดีราคาแพงเข้าไปในปาก แววตาของจาลโก้เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์ มากด้วยกลอุบาย โดยที่คนอย่างเดชดวงไม่อาจตามทันได้

“ดื่มฉลองเพื่อความสำเร็จของเราหน่อย รอซซี่” ชื่อนี้มีไว้เพื่อให้ชาวอิตาลีที่เขารู้จักเรียกขาน เพราะเป็นชื่อที่สามารถออกเสียงได้ง่าย กว่าชื่อที่เป็นภาษาไทยที่เรียกยากสำหรับคนประเทศนี้

การเลี้ยงฉลองความสำเร็จของจาลโก้ เป็นไปอย่างสนุกสนาน ทุกคนในที่นั้นต่างสนุกเฮฮาไปกับเสียงดนตรีที่ดังกระหึ่มในผับหรู ที่แปรเปลี่ยนจังหวะไปตามเวลาที่ทางผับกำหนด เดชดวงหลงเมามัวกับความโลภที่จาลโก้กล่อม จนหลงลืมความผิดชอบชั่วดี ที่มารดาเคยสอน พี่สาวเคยตักเตือนไปจนหมดสิ้น เพราะตอนนี้เขาวาดฝันว่า จะเอาเงินที่ได้มาไปทำอะไร จะซื้ออะไรเป็นอันดับแรก และเมื่อเขาได้เงินมาก้อนใหญ่ เมื่อเขาทำงานคนเดียว เดชดวงจะออกไปใช้ชีวิตอยู่ตามลำพังทันที

เด็กหนุ่มมัวหลงติดอยู่กับความฟุ้งเฟ้อและฟุ่มเฟือย หลงลืมไปว่าหน้าที่ของเขาตอนนี้คือเรียนหนังสือ เพราะมีคนๆ หนึ่งที่ทำงานหนัก ยอมให้นางแบบสาวขี้วีน ใช้งานอย่างหนักคุ้มสำหรับค่าจ้าง พอวันหยุดก็จะมาทำงานพิเศษที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ที่ตั้งอยู่ใกล้ๆ บริเวณบ้าน โดยไม่รู้จักคำว่าเหน็ดเหนื่อย เพียงเพื่อเธอเห็นความสำเร็จของน้องชาย และเดินทางกลับไปยังเมืองไทย เพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่บ้านเกิดเมืองนอนเท่านั้น

จาลโก้พาเดชดวงเริ่มงานส่งยาเสพติดให้กับลูกค้ารายย่อย ตามสถานที่ต่างๆ ที่นักค้ายาเสพติดรายใหญ่สั่งการมา โดยที่จาลโก้ผู้ซึ่งชำนาญพื้นที่ สามารถหลบหลีกสายตาของเจ้าหน้าที่ที่คอยระแวดระวังเรื่องซื้อขายยาเสพติด ได้อย่างคล่องแคล่วและเจนจัด

“นี่ส่วนแบ่งของนาย เอาไป” จาลโก้ส่งเงินจำนวนสองร้อยยูโรให้กับเดชดวง เมื่องานที่ได้รับมอบหมายสำเร็จลุล่วง และเดินทางมารับเงินค่าจ้างตามที่ตกลงกันไว้ เด็กหนุ่มรับเงินจำนวนนั้นด้วยความดีใจ เพราะเขาไม่เคยได้จับเงินจำนวนมากขนาดนี้มาก่อน

“ทำไม มันง่ายจังเลย ทำงานแค่ไม่ถึงวัน ได้เงินตั้งสองร้อย นี่ถ้าทำงานได้เงินแบบนี้ทุกวัน ฉันต้องรวยแน่ๆ เลย” เดชดวงพูดด้วยความดีใจ และรู้สึกชอบกับอาชีพใหม่ที่เขาเริ่มทำงาน เพราะเงินดีอย่างไม่คาดคิด เดชดวงนำเงินที่ได้มาจับจ่ายซื้อของตามที่ตัวเองต้องการ ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้า เครื่องประดับ โทรศัพท์มือถือ และอีกหลายอย่างที่เด็กหนุ่มต้องการ

ทิพย์ธารานั่งคอยการกลับมาของน้องชายด้วยความเป็นห่วง ลำคอระหงชะเง้อมองที่ประตูเป็นระยะ จนกระทั่งบานประตูห้องพักเปิดออก

“ไปไหนมาเดช พี่คอยตั้งนานแล้วนะ” ทิพย์ธาราเอ่ยถามน้องชายด้วยความไม่พอใจ ก่อนที่คิ้วงามโก่งสวยเลิกขึ้นสูง ด้วยความแปลกใจที่เห็นน้องชายถือถุงเสื้อผ้าและถุงเครื่องประดับ และอาหารจากร้านดังเต็มสองมือ เดชดวงวางของที่ถือมาอย่างหงุดหงิด เมื่อเจอคำถามของพี่สาว

“จะคอยทำไม ผมโตแล้ว ดูแลตัวเองได้ น่ารำคาญจริง” เดชดวงไม่สำเหนียกในความเป็นห่วงที่พี่สาวมีให้ เด็กหนุ่มรู้สึกรำคาญใจมากกว่า ที่ถูกพี่สาวจ้ำจี้จ้ำไชทุกวัน

“แล้วนี่ไปเอาของพวกนี้มาจากไหนเดช ของราคาแพงทั้งนั้น” พี่สาวถามด้วยความสงสัย

“ก็ซื้อมาน่ะสิถามได้” เดชดวงตอบเสียงห้วน

“ซื้อมา!! แล้วไปเอาเงินมาจากไหน ของพวกนี้ราคาแพงทั้งนั้นเลย บอกพี่สิว่าเดชเอาเงินมาจากไหน” ทิพย์ธาราขึ้นเสียงถามน้องชาย เพราะของที่อยู่ตรงหน้าเธอนี้ ล้วนมีแต่ราคาแพงทั้งสิ้น ลำพัง เดชดวงไม่สามารถซื้อสินค้าพวกนี้ได้แน่ งานนี้เริ่มไม่ชอบมาพากลแล้ว

“ผมก็ทำงานน่ะสิ ทำงานครั้งเดียวได้เงินมากกว่าพี่ทำตั้งหลายเดือน”

“งานอะไร เดชบอกพี่มา เดชไปทำงานอะไรมา” ทิพย์ธาราเดินเข้าใกล้ร่างของน้องชาย เอ่ยถามด้วยความร้อนใจ เดชดวงถอนหายใจออกมาด้วยความเบื่อหน่าย ก่อนจะดันร่างของพี่สาวที่ยืนประชิดตัวให้ออกห่าง พร้อมกับตะโกนใส่หน้าด้วยความรำคาญ

“โอ๊ย!! เบื่อพูดมากจริง จะงานอะไรก็ไม่ต้องมายุ่ง เดชโตแล้ว อย่าทำตัวเหมือนแม่คนที่สองหน่อยเลย งานที่เดชทำไม่ถึงเดือนเราก็กลับไปเมืองไทยได้แล้ว เลิกถามเลิกพูดเลิกบ่นเสียที รำคาญ” เด็กหนุ่มพูดก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำทันที เพราะกลัวจะพลั้งปากไปว่าตัวเองทำงานอะไร หลังจากรับคำเป็นมั่นเป็นเหมาะกับจาลโก้ไว้ว่าจะไม่บอกใคร

ทิพย์ธารามองร่างของน้องชายที่เดินเข้าไปในห้องน้ำ ด้วยความรู้สึกเสียใจระคนน้อยใจ ความรักและความเป็นห่วงของเธอ ไม่มีค่าเลยในสายตาของน้องชาย เดชดวงนับวันยิ่งเปลี่ยนเป็นคนละคน เมื่อก่อนน้องชายเป็นคนว่านอนสอนง่าย พูดจาไพเราะ ไม่เคยเถียงเธอเลยสักคำ แต่นับจากที่มารดาเสียชีวิตไปได้เพียงสองปี เดชดวงได้ศึกษาต่อในโรงเรียนแห่งหนึ่งที่อิตาลี ได้รู้จักกับจาลโก้ ทุกอย่างเปลี่ยนไปในทางที่แย่ลง ซึ่งเธอรู้สาเหตุว่าเป็นเพราะอะไรและเพราะใคร หากแต่เดชดวงไม่เคยเชื่อฟังเธอเลยสักนิดเดียว