ตอนที่ 11

1961 คำ

ในขณะที่แอมกำลังเที่ยวอย่างสนุกกับพี่ชาย แต่อีกประเทศมีคนกำลังจะเป็นบ้าตายเพราะความคิดถึงแสนสาหัส สิ่งที่อยู่ภายในใจไม่สามารถบอกใครได้เพราะหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้เช่นกัน ความรักที่ดูจะมากเกินกว่าจะรับมือไหวกำลังทรมานทั้งเป็นจนต้องระบายออกผ่านความรุนแรง ปังๆๆ… “แม่งเอ้ย!” เขามายิงปืนแข่งกับเพื่อนแต่ว่ามันเซ็งว่ะ ครั้งนี้ไม่มีอารมณ์จะทำอะไรเลยและไม่สนุกเหมือนทุกครั้งด้วย “มึงแม่งฟุ้งซ่านว่ะ!” เควินเดินมาทันเห็นว่าเพื่อนกำลังประสาทกินและกำลังจะพาลใส่คนอื่น สิ่งที่ไทก้าเป็นตอนนี้แทบไม่เคยเห็นมาก่อนจนกระทั่งวันนี้แหละ “มึงติดเมียเกินไปแล้วนะเว้ย” เจราลสมสบเพิ่ม “กูไม่ได้ติดแค่ขาดไม่ได้!!” เขาหยิบปืนมาใส่กระสุนต่อจากนั้นเล็งเป้าแล้วยิง ปังๆ… “แม่งอาการหนักกว่ากูอีก” ลีโอหยิบปืนของตัวเองแล้วมองเพื่อนที่ไปนั่งพักและหยิบโทรศัพท์ จากนั้นก็เล็งแล้วยิงปืน “พวกมึงแม่งไม่เข้าใจว่ะ” เขากินเหล้าต่อเงียบๆขณะที่กำลังเช็ดดูข้อความเผื่อว่าเมียส่งอะไรมาบ้างแต่ก็ไม่มี นิ้วเลื่อนไปพิมพ์ข้อความเอาไว้จากนั้นก็กดเข้าดูสตอรี่ที่อัพเดตมาเรื่อยๆของเธอกับไอ้แอล สนามยิงปืนแห่งนี้ก็เป็นของหนึ่งในสมาชิกเกรย์วูฟเหมือนกัน เขาเลยไม่แคร์เท่าไรถ้าจะทำอะไรลงไป นึกถึงแม่งก็เดินมาเลยไอ้แฝดนรก! “โย่ว! พวกเหี้ย!” เนทยิ้มกว้างให้เพื่อนสนิท “พวกมึงเป็นห่าอะไรว่ะ?” นัทถามต่อ เขาขี้เกียจฟังมันเลยเดินไปยิงปืนต่อแล้วให้พวกมันคุยกันเอง แต่ไม่ว่าจะทำยังไงก็ไม่หายเซ็งเลย จะทำอะไรก็ไม่หายฟุ้งซ่านเพราะความคิดถึงขนาดหนักเกินไป ต่อให้ทำงานหนักขึ้นหรือกินเหล้าจนตับแทบพังแต่อาการก็ยังไม่ดีขึ้นเลย “กูไม่อยากจะนึกถึงตอนมันเลิกกับเมียเลยว่ะว่จะฉฺบหายขนาดไหน ห่างเมียแค่ไม่กี่วันยังเป็นขนาดนี้เลย” “นั่นดิ! แค่เมียไม่อยู่อาทิตย์เดียวยังแทบคลั่ง” “ถ้าเลิกนะกูว่าบรรลัยหมดแน่” “มันก็รักเกินไป” “พวกมึงหุบปากไปเลย!” เขาทนฟังไม่ไหวเลยตะคอกไป พวกมันก็เงียบกันแป๊บเดียวก็พากันซื้อเหล้ามากินต่อ แล้วคุยเสียงดังกว่าเดิมอีกแต่ครั้งไม่คุยเรื่องเขาแล้ว คืนนี้คงนอนคนเดียวนอนไม่ออกไปไหนแล้วกอดหมอนที่แอมใช้หนุนหัวด้วยความคิดถึง กลิ่มหอมอ่อนๆยังติดตรึงอยู่เลย มันหอมมากจนคิดถึงช่วงเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน คิดถึงเสียงพูดคุยก่อนจะนอน คิดถึงเวลาที่เมียกอดและคิดถึงจูบแสนหวาน เขาทนทรมานมาตั้งหกวันแล้ว! อีกแค่สองวันแอมน่าจะกลับมาแล้วถ้าไอ้แอลไม่ยื้อให้อยู่ต่อ เขาต้องไปเตรียมอะไรไว้ต้อนรับบ้าง เวลามาถึงจะให้อยู่ด้วยทั้งวันทั้งคืน แล้วจะกอดจะหอมให้หายคิดถึงเลยคอยดูนะ เขาลุกแต่งตัวใหม่ไปซื้อขนมอร่อยๆมาไว้ให้แอม ด่าไอ้แอลที่ตามใจมากเกินไป สุดท้ายเขาก็ทำไม่ต่างกัน ในขณะเดียวกันแอมขับรถของพี่ชายมาที่เพนท์เฮ้าส์ ถ้าเธอเอารถตัวเองมามีหวังโดนจับได้แน่นอน ก็พี่ไทก้าน่ะความจำดีจะตายไป เธอจอดรอจนเห็นพี่ไทก้าขับรถออกไป แต่ว่ามันเหนื่อยมากๆเลย กลับมาถึงก็นอนคอนโดของแอลแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็ต้องลุกไปเตรียมตัวจัดงานวันเกิดให้พี่ไทก้า เธอขนลูกโป่งสีพาสเทลน่ารักที่เอามาเต็มหลังรถเข้าไปไว้ และห้ามใครบอกว่าเป็นของเธอเด็ดขาด แต่ถามเขาถามก็ให้บอกว่าเป็นเพื่อนพี่ไทก้าแทนเพื่อความแนบเนียน “เหนื่อยจัง!” เธอปาดเหงื่อมแล้วมองห้องนอนที่เต็มไปด้วยลูกโป่งสีลูกกวาดเต็มไปหมดเลย “น้ำค่ะคุณแอม” “นี่ก็หกโมงเย็นแล้ว ป้ากลับไปได้เลยค่ะเดี๋ยวที่เหลือฉันจัดการเอง” ป้าแม่บ้านปิดไฟหมดแล้วเธอก็ปิดไฟห้องนอนเหมือนกัน จากนั้นก็เล่นโทรศัพท์รอเงียบๆ จนผ่านไปเกือบชั่วโมงถึงได้ยินเสียงรถ หัวใจเต้นตุบตับไปมาจนน่ากลัวว่าจะหลุดออกมา โชคดีที่เธอปิดเสียงโทรศัพท์เอาไว้เพราะพี่ไทก้าส่งข้อความมาหา เขาคงจะแปลกใจที่วันนี้เธอไม่ติดต่อเลย “ลืมเก็บอาหาร ตายแน่เลย!” เธอดันซื้อมาเยอะด้วยแล้วว่างบนโต๊ะอาหาร ส่วนเค้กก็เอามาปักเที่ยนในห้องรอแล้ว! เสียงคนเดินใกล้มาเท่าไรเธอยิ่งลุ้นหนักกว่าเดิมอีก พี่ไทก้าตกใจขนาดไหนนะ ไทก้าหิ้วขนมมาเป็นสิบกว่าถุงไปเก็บไว้ในครัว แล้วก็ของกินเล่นนิดหน่อยเพราะวันนี้เป็นวันเกิด เดี๋ยวมันจะมีเหี้ยอีกหลายตัวตามมาฉลองกับที่นี่แน่นอน Tyga : ทำไมเงียบจัง Am : … Tyga : เป็นอะไรรึเปล่าแอม? ไม่มีการตอบกลับมาเลยและไม่อ่านข้อความด้วย ไม่รู้ว่าเป็นอะไรรึเปล่าจะโทรหาก็ไม่ได้อีก ที่โต๊ะอาหารก็มีของกินเต็มไปหมดเลยจนน่าสงสัยเพราะเขาไม่ได้ซื้ออะไรไว้ ของใครว่ะ? หรือมีพวกเหี้ยมาก่อนแล้ว! ช่างแม่งเถอะเดี๋ยวค่อยถาม ไปอาบน้ำดีกว่า ผมเดินเข้าห้องนอนมือก็คล้ำหาสวิตฟ์ไฟแต่ว่า… “เซอร์ไพรส์!!!” “แอม!! มาได้ไงว่ะเนี่ย!?” แอมเดินถือเค้กที่จุดเทียนเรียบร้อยแล้วมาหา แต่เดินออกมาจากมุนไหนก็ไม่รู้มองไม่เห็น “แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะคะ!” “ขอบคุณครับคนสวย” เขาว่านี้คงเป็นของขวัญที่ดีที่สุดในปีนี้แล้ว นี่เธอรู้บ้างไหมว่าเขาโคตรคิดถึงเลย เขาเป่าเทียนจนมันดับแล้วถึงเปิดไฟ จากนั้นก็หยิบเค้กขาดใหญ่ออกจากมือแอมวางไว้ก่อนที่โต๊ะ แล้วเข้าไปสวมกอดและหอมแก้มเมียตัวน้อยที่น่ารักเหลือเกิน ฟอด… “ชอบไหมคะ?” เขาพึ่งจะสังเกตว่าห้องนอนตอนนี้เต็มไปด้วยลูกโป่งสีพาสเทลประดับอย่างสวยงาม “ชอบสิ ชอบมากเลยด้วย แล้วกลับมาตอนไหนทำไมไม่บอกพี่เลยล่ะจะได้ไปรับ” “ก็แอมอยากจะ…อื้ม…” ทนไม่ไหวแล้วจริงๆ เขาจูบในจังหวะที่แอมพูดพอดีแล้วดูดกลืนทุกคำตอบลงคอไป ลิ้นอุ่นสอดแทรกเข้าไปพลิกพลิ้วดูดดูดดื่มรสชาติซาบซ่านที่คิดถึงมากๆ “พี่คิดถึง!” เขาผละออกมาบอกแอมให้รู้ แล้วจากนั้นก็จูบซ้ำไปอีกครั้งและอีกครั้งย้ำๆลงไป พอได้จูบแล้วก็หยุดไม่ได้เลย เขากลับยิ่งอยากจูบกว่าเดิมอีกหลายเท่า ทุกอย่างในตอนนี้มันคิดถึงแค่แอมคนเดียว โหยหายิ่งกว่าทุกสิ่งทุกอย่าง “พอแล้ว! นี้ของฝากค่ะ” ฉันหยิบแจ็กเก็ตหนังสีทองแดงมาให้ลองใส่ แล้วก็แหวนหยกเป็นของขวัญวันเกิด ฉันอุตส่าห์แอบซื้อไม่ให้แอลรู้เลยนะ แล้วยังต้องกะขนาดเอาให้ได้ด้วย “ลองใส่ดูสิค่ะ” ฉันหยิบแหวนหยกสีขาวประดับทองมาใส่ให้พี่ไทก้า แต่ดูเหมือนว่าจะใส่ไม่ได้นะ “พี่ว่ามันเล็กไปนะ” เขาลองใส่แหวนวงสวยแล้วมันค่อนข้างแน่นมาก สุดท้ายก็ใส่ได้แค่นิ้วก้อยจนได้ ฟอด… “คิดถึงมากรู้ไหม? ต่อไปอย่าทรมานพี่แบบนี้อีกนะแอม” เขาหอมแก้มแอมหนักๆแต่จะหอมเท่าไรก็รู้สึกว่าไม่พอ เขากำลังจะก้มลงไปหอมอีกครั้งแต่ครั้งนี้ถูกขโมยจูบ “แอม!” เมียจูบเว้ย ถึงแค่แป๊บเดียวก็จูบ!! เขาทนไม่ไหวแล้วจริงๆนะ เมียแม่งน่ารักเกินไป เขากอดแอมแน่นแล้วจูบซ้ำไปอีกทีด้วยความโหยหาแบบที่ไม่รู้ว่าทำยังไงถึงจะดีขึ้น ตอนนี้ใครจะด่าว่าติดเมียมากเกินไปก็ยอมรับแบบไม่เถียงกลับเลยสักคำเดียวเพราะมันคือเรื่องจริง “เลิฟซีนว่ะ” ควินยิ้มแห้งๆไม่ได้ตั้งใจมาขัดจังหวะใครนะ “สวัสดีครับน้องแอม” เมียเพื่อนนี่เจอกี่ครั้งก็สวยไม่เปลี่ยน “ค่ะพี่เควิน” “รอข้างนอกนะเว้ย รีบตามกูมาล่ะ” “แอมไปกับพี่นะ” เขาจับมือแอมไปแล้วถอดแจ็กเก็ตออกมาคลุมไหล่บาง ตอนนี้แอมใส่ชุดเปิดไหล่อยู่ แล้วอีกอย่างหน้าอกแอมมันอลังการสุดๆไปเลย ต่อให้ไม่แต่งตัวโป๊หรือไม่โชว์เนื้อหนังแต่ส่วนนี้มันก็โด่ดเด่นตลอดเวลา เพื่อนเขามันดูจะอึ้งที่เห็นแอมเดินมาด้วยแต่ก็แน่ล่ะ ขนาดตัวเขายังไม่รู้เลยว่าเมียกลับมาตอนไหน แล้วอาหารที่เมียซื้อมาก็พอดีเหมือนรู้ใจเลย นี่เป็นของแกล้มเหล้าชัดๆ เขาดึงแอมมานั่งใกล้ชิดแล้วโอบไหล่ด้วยความหวง “โหย...เลิฟซีนอีกแล้ว!” “เกรงใจกูหน่อยดิว่ะ!” “กูไปรับลีน่ามาดีกว่าว่ะ” “มึงเห็นใจคนโสดแบบกูหน่อย” “ขนาดนี่มึงไม่กินเมียเข้าไปเลยว่ะ!!” เพื่อนพี่ไทก้าพากันโอดครวญเพราะพี่ไทก้าเอาแต่กอด เอาแต่หอมเธอตลอด จะแก้ม คอ แม้แต่หัวไหล่ก็ไม่เว้นเลย แล้วยกมือเธอมาจูบมาคลอเคลียเหมือนลูกแมวน่ารักมากกว่าผู้ชายตัวใหญ่ที่น่ากลัวซะอีก แต่เธอก็อายเป็นนะแบบนี้ “พี่ไทก้าแอมอายเขา” เธอกระซิบบอกเบาๆ “อายทำไม?” “ก็พี่คิดถึงแอม” ตายอย่างสงบเลยในจุดนี้ คำว่าคิดถึงบวกกับรอยยิ้มหล่อๆที่ไม่ค่อยเห็นเท่าไร ไหนจะแววตาอ้อดอ้อนอีก เธอยอมเขาแพ้แล้ว! “แอมเริ่มง่วงแล้วอ่ะ “ฉันลงเครื่องมาก็เที่ยงกว่าแล้วถึงจะนอนคอนโดแอลแต่ก็แค่ชั่วโมงกว่าเองเพราะต้องไปเอาเค้กที่สั่ง แล้วจากนั้นก็ไปเอาลูกโป่งที่สั่งด้วย ไหนจะแวะไปซื้ออาหารมาเผื่อไว้ด้วย แล้วเธอก็จัดห้องนอนอีก ทุกอย่างที่ทำวันนี้เล่นเอาหมดพลังงานเลย “ครับ เดี๋ยวพี่ตามไปนะ” เขาเห็นตาที่ใกล้จะปิดของเมียแล้วก็สงสาร คงจะเหนื่อยน่าดู น่าจะมาถึงวันนี้แต่ตอนไหนไม่รู้เพราะขนาดกระเป๋าเสื้อผ้ายังไม่ได้จัด ถ้าปรกติแอมจะจัดเก็บของเรียบร้อยตลอด “ไงล่ะมึงยิ้มไม่หุบเลย” เจราลแซว “เอ้า! ก็เมียกูมาแล้วนี่” “เออ ไหนของขวัญวันเกิดว่ะ กูอยากรู้ว่าเมียมึงให้อะไร” ลีโอมันถามต่อ แล้วไทก้ามันก็เลยชูนิ้วก้อยให้ดูแหวน “เมียมึงน่ารักว่ะ” “เออ เมียกูน่ารักมากที่สุดอยู่แล้ว แต่มึงห้ามเข้ามายุ่งเด็ดขาด” เขาเริ่มจะไม่ไว้ใจไอ้ลีโอแล้วไง “กูแค่ชม ไม่ได้จะแย่งเว้ย!” “มึงก็รู้ว่ามันหวงยังจะแหย่มันอีก” เควินว่าอย่างเหลืออด

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more