“จะเอาอะไรบอกมา!?”ฉันพูดอย่างไม่พอใจ จะเอาอะไรไปแลกฉันไม่มีอะไรให้หรอกนะ!
“เอากับกูคืนนี้!”พายทำหน้าตกใจตาโตมองผม อะไรแค่นี้ก็ตกใจมันยากตรงไหนแค่มาเอากับผม!
“ไม่! พอเหอะ!กูเหนื่อย”ฉันเหนื่อยจริง! เหนื่อยที่ต้องทำแบบนี้ต้องยอมแบบนี้ สู้อะไรไม่ได้! เกลียดตัวเอง!
“งั้นก็เรื่องของมึง โทรศัพท์มึงก็แค่อยู่กับกู!”ผมพูดแบบไม่สะทกสะท้าน ทำไมต้องกลัวหรือง้อด้วย ผมรู้ไงพายหวงโทรศัพท์แค่ไหน
“เอามา!!”ฉันลองใช้จังหวะเจฟ่าเผลอกระชากโทรศัพท์แต่มันจะหลุดแล้วถ้าเจฟ่าไม่กระชากกลับคืนไป!
“โอ๊ยกูไม่ไหวละนะ!! แม่ง!”ฉันระเบิดอารมณ์เสียพูดเสียงดังลั่นแข่งกับเสียงฝนด้านนอก เจฟ่านั่งมองฉันแสยะยิ้มสะใจ เหอะ!
เจฟ่ากำลังจะลุกขึ้นเดินฉันเลยจะคว้าคอเสื้อด้านหน้าแต่คว้ากระชากผิด!
แคว่ก!!
“.........!!”ฉันสตั้นแปปนึงแล้วปล่อยมือออกจากเสื้อเจฟ่า อีพายซวยแล้วมึง! เสื้อฉันรู้ราคามันไม่ถูกเลยแต่มันทำให้เจฟ่าโมโหไง!
“ห
