บทที่12.
สามคนพ่อแม่ลูก
รัชนิชลมองกระดาษสองแผ่น ที่หัวกระดาษประทับตราครุฑเด่นชัดด้วยความสับสน ซองสีน้ำตาลเข้มมีทนายความสูงวัยนำมาให้ เขานั่งรออย่างสงบไม่คิดจะบอกกล่าวอะไรเลย โดยแจ้งว่าเป็นตัวแทนของแคสเตอร์แค่นั้น
งทะเบียนสมรส’ เธอมองกระดาษแผ่นนั้นด้วยความสับสน อะไรกัน!! เขาต้องการอะไรกันแน่ แถมไม่เคยคิดจะชี้แจง แต่กลับส่งตัวแทนที่ไม่สามารถตอบคำถามเธอได้สักอย่างมา
“เขาไปไหนคะ!!?” เสียงเรียบนิ่งแต่แฝงไปด้วยความโกรธ ทนายความสูงวัยเหงื่อตก เขาล้วงผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าเสื้อสูทเพื่อซับเหงื่อที่ผุดขึ้นเหนือหน้าผากกว้าง
“กลับฮ่องกงด่วนครับ แต่ท่านเซ็นเอกสารไว้แล้ว ผมต้องนำมันไปยื่นที่อำเภอ เพื่อให้เอกสารทั้งหมดถูกต้องครบสมบูรณ์”
ทนายความสูงวัยพยายามชี้แจงตามหน้าที่ เพื่อป้องกันความคลาดเคลื่อน
“กลับฮ่องกง... แต่ไม่คิดจะบอกน้ำค้าง อย่างนี้จะใช่ชีวิตคู่ร่วมกันได้อย่างไรกันคะ คุณทนายเห็นด้วยไหมค
