เถื่อนทิศใช้เวลาสั้นๆ ในระหว่างที่พากันเข้ามานั่งในห้องรับแขกของรีสอร์ต เล่าย้อนความให้พิทยาได้รู้เกี่ยวกับที่ไปที่มาของลูกแก้ว
“ผมเตรียมห้องพักไว้แล้ว อยู่ในมุมที่วิวสวยสุดของ
รีสอร์ต พี่เถื่อนห้องเ A1 ของแก้วห้อง A2 นะครับ”
เจ้าของรีสอร์ตบอก ลูกแก้วทำหน้าตกใจ เมื่อรู้ว่าจะต้องนอนในเรือนคนละหลังกับอาเถื่อน
“อะไรนะคะ… ต้องนอนคนละหลังด้วยหรือคะ”
“ใช่… นอนคนละหลังแต่ก็อยู่ใกล้ๆ กัน”
เถื่อนทิศว่า
“แก้วกลัวค่ะ เอ่อ… พี่พีทคะแบบหลังเดียวกัน แต่มีสองห้องมีไหมคะ”
“หญิงสาวหันไปถามเจ้าของรีสอร์ต”
“มีครับ… แต่… ”
พิทยาหันมามองหน้าเถื่อนทิศ เพราะเขาสั่งไว้ว่าให้นอนคนละหลัง
“งั้นก็ได้”
เถื่อนทิศพยักหน้า ลูกแก้วแอบยิ้มดีใจ ในที่สุดก็ได้นอนพักในเรือนหลังเดียวกับอาเถื่อน
ในเวลาต่อมา
เมื่อเวลาล่วงเลยมาถึงตอนดึก
“ว้าย… กรี๊ดดดด”
เสียงกรีดร้องที่ดังลั่นออกมาจากห้องนอนของลูกแก้ว ทำให
