เวลาถัดมา
เขาสวมเสื้อสูทที่มีในรถ เดินเข้างานอย่างใจเย็น มุ่งตรงไปพลอยไพลินกำลังยืนจิบไวน์กับพิพัฒน์อยู่
"อ้าวนายมาได้ไง" หญิงสาวเบิกตากว้าง
"ผมก็ต้องมารับภรรยากลับสิคับ" ชายหนุ่มถอดเสื้อคลุมไปที่ไหล่บางอย่างหวงแหน
"ไม่ต้องก็ได้ฉันไม่หนาว" ฉันจะถอดออกคืนด้วยซ้ำ ทำไมต้องมาปิดกั้นความสวยกันด้วย
"ถ้าคุณถอดออก หนี้งวดนี้ผมจะไม่จ่ายเลยสักบาท" ผมต้องก้มมากระซิบขู่เธอ ชุดมันโป๊ขนาดนี้ใส่มาได้ยังไง มีแต่สายตาแทบโลมเธอผมไม่ชอบเลย
"จริงๆไม่ต้องมาก็ได้นะครับ ผมดูแลพลอยได้" สายตาเข้มที่เฉือดเฉือนกัน
"จะได้ยังไงละครับ หน้าที่ดูแลภรรยาก็ต้องเป็นสามีเท่านั้นสิครับ" มือหนาโอบกระชับร่างบางแน่น จนมือเรียวต้องมากุมมือไว้
"แต่บางครั้ง คนที่คิดว่าไม่สำคัญก็สำคัญนะครับ เพราะเวลาไหนก็พร้อมอยู่เสมอ" พิพัฒน์เอ่ยขึ้น
"แค่พร้อมอยู่ แต่ผมคิดว่าไม่มีทางได้อยู่หรอกครับ"
"งั้นนายรออยู่ตรงนี้นะ ฉันไปหาคุณแฟรงค์
