บทที่ 20 ลับลมคมใน

1505 คำ

บอดี้การ์ดชุดดำของชายหนุ่มเดินมาหยุดข้างๆณิชา ก่อนวางรูปถ่ายของนักข่าวที่เธอจ้างให้เล่นข่าวดาราสาวถูกมัดติดเก้าอี้ ภาพนั้นทำณิชาแทบหยุดหายใจ ความกลัวค่อยๆคืบคลานเข้ามาหาเธอและมันทำให้เธอเข้าใจได้ทันทีว่าสาเหตุที่เขาไล่เธอออกเพราะอะไร "ฉันไม่รู้ว่าเธอโง่ระดับไหนถึงได้ทำเรื่องสิ้นคิดแบบนี้ และคงจะโทษใครไม่ได้เพราะเธอทำตัวเองทั้งนั้น" พูดจบร่างสูงก็ลุกขึ้นเดินทำท่าจะเดินออกจากห้อง แต่กลับถูกณิชาพุ่งตัวมาขว้างทางออกไว้พร้อมกับเอ่ยขอร้องเสียงสั่นเครือ "อย่าไล่ณิชาออกเลยนะคะให้โอกาสณิชาเถอะ! ณิชาสัญญาว่าต่อไปนี้ณิชาจะไม่ยุ่งวุ่นวายกับคุณแล้วก็คุณละอออีก! ขอแค่คุณอย่าไล่ณิชาออกเลยนะคะ ณิชายังมีพ่อแม่ที่ต้องดูแล!!" หญิงสาวพยายามพูดให้อีกฝ่ายเห็นใจ "ตอนนี้ณิชารู้แล้วนะคะว่าณิชาโง่แค่ไหน! คุณบาสเตียนอย่าไล่ณิชาออกเลยนะคะ ณิชาขอร้อง!" หญิงสาวที่ขว้างประตูทางออกเอาไว้ทำท่าจะก้มลงกอดขาแกร่งเพื่อ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม