โอฟีเลียนั่งอยู่บนเตียงนอน เตาผิงถูกจุดขึ้นมาอย่างคล่องแคล่วด้วยฝีมือของคาเซล เขาเดินไปมาในบ้านแคบๆ หลังนี้ราวกับว่าตัวเขากำลังวุ่นไปหมด ในขณะที่เธอกำลังนั่งอยู่เฉยๆ เพื่อมองดูคาเซลกำลังทำอาหารง่ายๆ เท่าที่วัตถุดิบจะมี
ซุปมันฝรั่งและเนื้อตากแห้ง อาหารสุดแสนจะธรรมดาที่ทำให้โอฟีเลียแทบจะหลั่งน้ำตาออกมาเมื่อเธอได้กินมันเข้าไป อาหารมื้อแรกของวัน และเป็นอาหารที่อร่อยมากที่สุดเท่าที่เธอเคยกินมา
“เจ้าดู..คล่องแคล่วกับการทำอาหารมากเลยนะ”
คาเซลยกยิ้มขึ้นมาจางๆ ที่มุมปาก เขาวางน้ำดื่มให้เธอก่อนจะนั่งลงข้างๆ แล้วใช้นิ้วหัวแม่มือเพื่อเช็ดคราบซุปที่ติดอยู่บนริมฝีปากคู่งามนั้นเบาๆ
“ข้าจำได้ไม่ชัดเจนเท่าไหร่ แต่มันมีความทรงจำที่ผุดขึ้นมาราวกับเรื่องเล่า เหมือนกับว่าครั้งหนึ่งข้าเคยอยู่ผู้เดียวในสถานที่เช่นนี้ เคยใช้ชีวิตด้วยความหวาดกลัวเพื่อหลบหนีจากผู้คน..”
คำตอบของเขาทำเอาเธอรู้สึกจุกตื้อในอก ในวั
