ปราบพยศ(1)

1226 คำ

ร่างสูงกระชากเธอเข้ามาภายในห้องนอนกว้างอีกครั้ง จากนั้นก็เหวี่ยงเธอลงบนเตียงอย่างแรงจนคนตัวเล็กจุกจนตัวงอไปหมด แต่เขาก็ยังไม่สนใจเพราะแรงโมโหที่มีต่อเธอยังมากล้น " โอ้ย! ฝันเจ็บนะ โยนลงมาได้ " ร่างบอบบางมองค้อนให้กับเขาด้วยความไม่พอใจ เอะอะอะไรก็ใช้แต่กำลังข่มขู่เธอ คอยดูนะถ้าเธอทนไม่ไหวขึ้นมาเมื่อไหร่เธอจะหนีเขาให้ดูเลยคอยดู แล้วหนี้สินอะไรเธอก็จะไม่สนใจอีกแล้ว " เจ็บสิดี แค่นี้ไม่ถึงตายหรอกปลายฝัน เธอจะได้รู้ว่าไม่ควรมาขึ้นเสียงกับฉัน ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่นเธอนะปลายฝัน การที่ฉันทำดีกับเธอไม่ได้หมายความว่าเธอจะพูดไม่ดีกับฉันยังไงก็ได้ เด็กเมื่อวานซืนแบบเธอไม่มีลมหายใจมาหลายคนแล้วนะ " เขาแค่พูดขู่เพื่อให้เธอกลัวเขาเท่านั้น เพราะถ้าหากเขาเอาเธอไม่อยู่แล้วลูกน้องที่ไหนจะมาเคารพเขากัน ความเป็นมาเฟียนั้นไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดและตัวเขาเองก็ไม่อยากทำให้เธอเป็นจุดอ่อนของเขาด้วยเช่นกัน " งั้น

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม