ณ ห้องพักของศิลาและเรวดี
ทั้งสองก็นอนโอบกอดกันอยู่บนเตียงด้วยสภาพห้องที่ยับเยินทั้งเสื้อผ้าที่เรี่ยราดตามพื้นและโต๊ะเก้าอี้ที่ล้มลงระเนระนาดอย่างไม่น่ามองเลยสักนิด แล้วเสียงนาฬิกาปลุกโทรศัพท์ของเรวดีก็ดังขึ้นตามเวลาที่เธอตั้งไว้นั่นก็คือเจ็ดโมงเช้า มันจึงทำให้เรวดีและศิลานั้นงัวเงียตื่นขึ้นมาด้วยสภาพที่อิโรยด้วยกันทั้งคู่
“อื้อ…โทรศัพท์ของคุณอยู่ไหนเนี่ย…” ศิลาพูดออกไปก็ลุกมานั่งแล้วเขาก็ขวานสายตามองอย่างง่วงๆ พอเห็นต้นเสียงมาจากกระเป๋าของเธอแล้วเขาก็ลุกออกจากเตียงไปด้วยกายที่เปลือยเปล่า แล้วมุ่งตรงไปหยิบมันขึ้นมา
ส่วนเรวดีที่ลุกมานั่งมองหาก็ถึงกับเบิกตากว้างมองศิลานั้นเดินเปลือยต่อหน้าต่อตาไปหยิบกระเป๋าของเธออย่างอึ้งๆ เพราะก้นขาวๆกับแผ่นหลังกว้างๆของเขานั้นมันสะดุดตาเธอมาก ยิ่งเขาหันหน้ามาแล้วเธอก็เห็นหนอนน้อยของเขามันห้อยเป็นลำแบบนั้นเธอก็มองแล้วกลืนน้ำลายลงคอทันที
“อย่ามองผมด้วยสาย
