พอก้องเกียรติถึงโรงพยาบาลก็ถูกนำตัวส่งห้องฉุกเฉิน และการเต้นของจังหวะหัวใจก็อ่อนลงเรื่อยๆ ทำให้แพทย์นั้นรีบทำซีพีอาร์ช่วยฟื้นการทำงานของระบบไหลเวียนเลือดให้หัวใจกลับมาเต้นปกติ เพื่อนป้องกันไม่ให้คนไข้กล้ามเนื้อหัวใจตายเฉียบพลัน ส่วนเรวดีก็เดินไปมาอย่างเป็นห่วงผู้เป็นพ่ออยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉิน
“ยัยเรย์ พ่อเป็นยังไงบ้าง” รสิกาที่ตามาหาน้องสาวที่โรงพยาบาลเอ่ยถามออกไปอย่างรนๆด้วยความเป็นห่วงผู้เป็นพ่อ
“ยังไม่ออกมาจากห้องฉุกเฉินเลยค่ะ ตอนนี้หมอเจมส์กำลังดูอยู่ พี่รัน พ่อจะไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ” เรวดีพูดออกไปแล้วร้องไห้ออกมาอย่างกลัวๆ เพราะพ่อของเธอนั้นป่วยเป้นโรคหัวใจเรื้อรังมานานแล้ว เธอและพี่สาวพยายามมให้ท่าทำงานหนักหรือทำให้ท่านต้องมีเรื่องกังวลใจมาตลอด แต่เธอไม่คิดเลยว่าวันนี้เธอจะเป็นสาเหตุทำให้พ่อของเธอเข้าโรงพยาบาลแบบนี้
“พ่อเราต้องไม่เป็นอะไรเรย์ พ่อเราทำบุญไว้เยอะยังไงท่านก็ต้องอยู่กับ
