บทที่5 ชนะการแข่งขัน
1083 คำ
“ไปไหนมายัยเนตร”
“ไปดูทางด้านนู้นมาค่ะ พี่นนท์รู้ไหมคะว่าปีนี้ไร่แม่เลี้ยงยลรดีก็ลงแข่งด้วย”
“รู้แล้วล่ะ”
“ปีนี้น่าสนใจกว่าทุกปีเลยนะคะ ว่าแต่แม่ครัวของพี่ปีนี้จะเอาชนะฝั่งนั้นได้หรือเปล่า”
“เด็กเพิ่งลงแข่งครั้งแรกจะมาชนะทีมที่แข่งมาจนเซียนแล้วอย่างพวกเราได้ยังไงล่ะ”
“มั่นใจเกินไปหรือเปล่าคะ”
“อย่าบอกนะว่าแกแอบเชียร์ฝั่งนั้นน่ะยัยเนตร”
“คิกๆ ไม่รู้สิคะ” เนตรดาวหัวเราะคิกคักตอบกลับพี่ชาย นนท์ไม่ชอบใจเลยสักนิดที่น้องสาวของเขาแอบปลื้มลูกชายบ้านนั้นมาตลอดระยะเวลาหลายปี เขามองว่าเสียเวลาชีวิตชะมัดแทนที่น้องสาวจะเปิดใจรับใครคนอื่นที่ดีพร้อมเข้ามา
เมื่อได้เวลาทำอาหารนวินดาก็ปรากฏตัวขึ้น ทุกคนต่างซุบซิบกันว่าหญิงสาวเป็นใครทำไมถึงได้เป็นตัวแทนของแม่เลี้ยงยลรดีได้ ต่อมความอยากรู้ของเนตรดาวและเมษาสองสาวเพื่อนซี้ทำงานแทบจะทันที นวินดาทำอะไรก็ดูคล่องแคล่วสมกับเป็นมืออาชีพ ดรัณภพไม่รู้ตัวเองด้วยซ้ำว่าเพลิดเพลินกับการนั่งดูหญิงสาวทำอาหารมาร่วมครึ่งชั่วโมงแล้ว อีกไม่กี่นาทีหญิงสาวก็ต้องเตรียมพร้อมสำหรับการให้คณะกรรมการมาลงคะแนนเสียง นอกจากกรรมการแล้วยังมีคะแนนพิเศษจากไร่ต่างๆด้วย ซึ่งมีข้อกำหนดว่าห้ามลงคะแนนให้ไร่ของตนเองเด็ดขาด ไม่งั้นจะถือว่าทำผิดกติกา
“คุณป้าสวัสดีค่ะ”
“อ้าว หนูเนตรกับหนูเมษานี่เอง ไม่เจอกันเลยนะจ๊ะ”
“พวกเราเพิ่งเรียนจบน่ะค่ะ พอเรียนจบปุ๊บก็กลับมาช่วยงานคุณพ่อคุณแม่เลย”
“ดีแล้วล่ะจ้ะ พ่อแม่เขาจะได้ภูมิใจ ว่าแต่พ่อกับแม่หนูสบายดีนะจ๊ะ”
“คุณพ่อสบายดีค่ะคุณป้า ว่าแต่คนที่ทำอาหารอยู่นั่นใครหรอจ๊ะ”
“ว่าที่ลูกสะใภ้ป้าเองจ้ะ” ยลรดีตอบกลับยิ้มๆ เนตรดาวอ้าปากค้างตกใจทำอะไรไม่ถูก หล่อนไม่คิดว่าแม่เลี้ยงจะมัดมือชกคนที่ตนแอบปลื้มมานาน เป็นดนุภัทรและภรรยาที่หันไปมองภรรยาของตนเองอัตโนมัติ งานนี้ท่าทางมารดาของเขาจะเดินหน้าเชียร์ให้ลูกชายคนเล็กลงเอยกับผู้หญิงที่แสนดีอย่างนวินดาให้ได้
“ออกตัวแรงนะครับว่าไม่ได้”
“พี่ภัทรน่ะอย่าแซวคุณแม่เขาสิคะ” หญิงสาวรีบปรามผู้เป็นสามีทันที สองสาวรับไม่ได้รีบขอตัวผละห่างไปทันที นนท์เมื่อเห็นว่าน้องสาวเดินหน้างอกลับมาก็สนใจเป็นพิเศษ
“เป็นไงล่ะเรา”
“คุณป้าบอกว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นว่าที่ลูกสะใภ้ของคุณป้าค่ะ”
“เลิกชอบไอ้ภพมันได้แล้ว เอาไว้เดี๋ยวพี่แนะนำคนดีๆให้”
“ไม่ใช่ว่าคนเราจะสามารถตัดใจได้ง่ายๆนี่คะพี่นนท์ น้องกำลังเสียใจนะ” เนตรดาวตอบกลับพี่ชายน้ำเสียงกระเง้ากระงอด ตราบใดที่ชายหนุ่มยังไม่แต่งงานหล่อนก็ยังมีโอกาสเต็มร้อย
นวินดาลุ้นระทึกเมื่อคณะกรรมการเดินมาถึงโต๊ะของเธอ เธอพยายามตั้งสติและอธิบายเมนูที่เธอตั้งใจทำให้กรรมการฟัง กรรมการคนที่หนึ่งตักอาหารเข้าปากแล้วก็นิ่งไป ตามมาด้วยคนที่สองที่พอตักอาหารเข้าปากแล้วก็จดอะไรยุกยิกลงบนกระดาษที่ถือมาด้วย กรรมการคนสุดท้ายหลังจากทานแล้วก็เอ่ยชมหญิงสาวยิ้มๆ ให้ได้พอมีกำลังใจ
“ตื่นเต้นจังเลยค่ะคุณป้า”
“ป้าเองก็ตื่นเต้นจ้ะ แต่หนูไม่ต้องซีเรียสกับรางวัลก็ได้นะลูก ไม่ว่าจะชนะหรือไม่ชนะในการแข่งขันวันนี้แต่หนูก็ชนะใจป้ากับทุกคนในไร่เราอยู่ดี” ยลรดีขยับเข้าไปบีบมือนวินดาเพื่อส่งต่อกำลังใจให้
“ถ้าเธอมั่นใจก็ไม่มีอะไรต้องไปกลัวนี่” ชายหนุ่มบอกออกไปน้ำเสียงห้วนๆ อยากจะให้กำลังใจคนตรงหน้าแต่ปากมันก็หนักบอกเธอได้เพียงเท่านี้ รอไม่นานกรรมการก็เรียกผู้เข้าแข่งขันมารวมตัวเพื่อรับฟังผลการตัดสิน มือทั้งสองข้างของนวินดาชื้นเหงื่อ หล่อนหวนคิดไปถึงอดีตยามที่เคยลงแข่งขันรายการต่างๆ แต่ครั้งนี้ที่ต่างออกไปเพราะเธอกำลังแบกความหวังของทุกคนเอาไว้
“ผู้ที่ได้รางวัลชนะเลิศได้แก่ได้ของพ่อเลี้ยงไววิทย์ เชิญคุณนวินดาออกมารับรางวัลด้วยครับ” จบประโยคของพิธีกรทุกคนก็ร้องออกมาด้วยความดีใจที่หญิงสาวคว้าชัยชนะมาได้ ยลรดีโผเข้ากอดนวินดาอัตโนมัติ
“หนูดาเก่งที่สุดเลยลูก”
“ดีใจจังเลยค่ะคุณป้า” หญิงสาวตาลุกวาว นอกจากนำพาความหวังมาให้ทุกคนแล้วเธอยังได้รางวัลก้อนใหญ่เป็นเงินสดมูลค่าห้าหมื่นบาทเชียวนะ
“เก่งเหมือนกันนี่” หญิงสาวยักคิ้วให้ชายหนุ่มหนึ่งที ท่าทางทะเล้นของหญิงสาวทำเอาเขารู้สึกแปลกๆ
“ป้าให้เพิ่มอีกหนึ่งหมื่นเลยจ้ะ”
“เกรงใจคุณป้าแย่เลยค่ะ แค่นี้ดาก็พอใจแล้วค่ะ”
“รับไปเถอะหน่า แม่ฉันไม่ได้ใจดีกับทุกคนนะ”
“ยินดีด้วยนะครับคุณป้า คุณป้าไปหาเชฟเก่งๆแบบนี้มาจากไหนครับเนี่ย” นนท์และเนตรดาวเดินเข้ามาแสดงความยินดีกับผู้ชนะ ยลรดีได้แต่อมยิ้มๆ และตอบกลับไปว่านวินดาคือหลานสาวของหล่อนเอง
“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ผมชื่อนนท์ครับส่วนนี่น้องสาวของผมชื่อเนตรดาวครับ”
“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะคุณนนท์ คุณเนตรดาว” หญิงสาวตอบกลับเสียงหวาน ดรัณภพนึกหมั่นไส้หญิงสาวเพราะเวลาพูดกับคนอื่นไม่เห็นจะห้วนๆแบบพูดกับเขาเลย
“อ่อ ยังมียัยเมษาอีกคนครับ เพื่อนของเนตรดาวเขา”
“สวัสดีค่ะ พี่ภัทรไปไหนแล้วละคะ”
“ตาภัทรกลับไปดูลูกชายน่ะเห็นว่าไข้ขึ้น”
“อ้าวน้องเบย์ไม่สบายหรอคะ งั้นเรากลับไปดูน้องเบย์กันเถอะค่ะ” นวินดาบอกกับแม่เลี้ยงน้ำเสียงเป็นกังวล น้องเบย์เป็นคนน่ารักสดใส ยามป่วยไข้คงจะน่าสงสารน่าดู
- ผู้เขียน
