หวานใจของเสือร้าย

ตอนที่ 2

" ลูกชุบ!!!!มึงมาแล้วเหรอ อ้าวแล้วนั่นใคร "

เบนซ์ ที่กำลังเดินไปรับเพื่อนสาวที่หอบหิ้วถุงพะรุงพะรัง แต่ก็ตกใจ เมื่อหันไปเห็นหนุ่มที่หล่อมากทั้งสามคน ถือถุงอาหาร เดินตามหลังเพื่อนสาวเธอต้อย ๆ

" พี่ขุนพล วางตรงนี้เลยค่ะ "

ฉันไม่ตอบเบนซ์แต่หันไปส่งยิ้มให้พี่ขุนพลพร้อมกับ ชี้ไปยังโต๊ะเรียน ก่อนที่พี่และพวกเพื่อนจะทยอยเดินเอา ถุงราเม็งมาวางทันที

" ไอ้ขุนพล พวกกูไปก่อนนะ น้องแก้มบุ๋มกับน้องจินนี่รอพวกกูอยู่ มึงหาทางกลับเองนะ "

วินที่หันไปกระซิบเบา ๆ ข้างขุนพล ก่อนมันจะพยักหน้ารับรู้ วินและไอซ์จึงหันไปส่งยิ้มบาง ๆ ให้กับน้อง ๆ แล้วก็รีบเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

" อ้าว เพื่อนพี่ไปไหนกันล่ะคะ "

ฉันที่เห็น เพื่อนพี่เขาสองคนวางของแล้วก็เดินออกไปอย่างรีบ ๆ จนฉันอดสงสัยไม่ได้

" มีธุระ " ขุนพลเอ่ยตอบ พร้อมกับมองหาที่นั่งลงภายในห้องทันที

ฉันมองพี่ขุนพลที่เดินนั่งบนเก้าอี้อย่างสบายใจ ได้แต่คิดในใจ เพื่อนกลับไปหมดแล้ว เขาจะมานั่งตรงนี้ทำไมว่ะ ก่อนที่ฉันจะถูกพวกเพื่อนสองคน จูงมือเดินไป ยังอีกฝั่งนึง ของห้องทันที

"อธิบายมาค่าเพื่อน มึงไปตกผู้ที่ไหนมา ถึงได้มาเดินตามมึงและมานั่งเฝ้ามึงอย่างนี้ " พิงค์เอ่ยขึ้น ยกมือกอดอกมองเพื่อนสาวอย่างรอคำตอบ

"นั่นดิ แต่พี่เขาหล่อมากเลยว่ะ หนุ่มโคตรหล่อใน ชุดนักศึกษา โอ๊ย ช่วยจับกูที อีเบนซ์จะวูบค่า//// "

เบนซ์เอ่ยขึ้น พร้อมทำท่าจะเป็นลมเพราะเมาความหล่อของหนุ่มหล่อที่เพื่อนพามา

"คือ อย่างนี้แม่กูให้กูไปเอาราเม็งที่ร้านแล้วมันเยอะมากเกินไป พี่เขาก็แค่อาสามาช่วยแค่นั้นเองไม่มีอะไร "

ฉันตอบพร้อม พวกเพื่อนทั้งสองคน พร้อมกับหันไปมองพี่ขุนพลที่นั่งกดโทรศัพท์ อย่างไม่สนใจอะไร

" แค่นั้น??? กูว่าไม่ใช่"เบนซ์เอ่ยขึ้น ราวกับไปเชื่อในสิ่งที่เพื่อนเล่ามา

" ทำไม พวกมึงคิดแบบนั้นว่ะ " ฉันถึงกับยืนกอดอกมองหน้าพวกเพื่อนอย่างไม่เข้าใจ

" พี่เขามาช่วยขนของเสร็จ ก็น่าจะกลับไปเลย แต่นี่ หาที่นั่งปักหลัก เหมือนรอมึงชัด ๆ มึงเชื่อกู พี่เค้าตามมาจีบมึง "

เบนซ์เอ่ยขึ้นอย่างมั่นใจ จากกูรูและเซ้นส์ เรื่องความรักอย่างเธอ ไม่แพ้ใครในโลก

" พวกมึงสองคน เพ้อเจ้อ ไปกันใหญ่แล้ว ไปนู้น ไปช่วยเดินแจกอาหารเพื่อน ๆ เลย เดี๋ยวกูจะเดินไปอีก ตึกเอาไปให้ลูกหว้ากับเพื่อน "

ฉันที่พูดออกมาอย่าง ไม่เชื่อ ก่อนเดินกลับไปที่โต๊ะและเดินไปหาลังกับรถเข็น เพื่อมาใส่อาหาร ขึ้นไปที่ตึกเด็กวิทย์

" จะไปไหนเหรอ "ขุนพล ที่นั่งมองลูกชุบขนของลงใส่ลัง ที่วางบนรถเข็น จึงเอ่ยถามขึ้น ด้วยความแปลกใจ

" หนูจะเอาไปให้น้องสาวที่ตึกวิทย์ ยังไงวันนี้ หนูขอบคุณพี่ขุนพลมากนะคะที่ช่วยถือของกลับมาที่โรงเรียน นี่พี่จะกลับเลยไหมคะ หนูได้เดินไปส่งที่ หน้าโรงเรียนก่อน"

ฉันที่เอ่ยถาม พร้อมกับมองหน้าพี่ขุนพลราวกับรอคำตอบถ้าพี่เขาจะกลับ ฉันต้องเป็นคนเดินออกไปส่งเพราะ ฉันใช้บัตรนักเรียนตัวเอง แลกกับบัตรของพี่เขา เพื่อ พาเขาเข้ามา โดยที่เพื่อนเขาอีกสองคนไม่ได้แลกด้วย

" แล้วเราจะกลับกี่โมง??"

" คะ "

" พี่ถามว่า ลูกชุบจะกลับบ้านกี่โมง"ขุนพลพูดด้วยเสียงนิ่ง ๆ พร้อมลุกขึ้นเก็บโทรศัพท์ แล้วเดินมาช่วยลูกชุบหยิบถุงอาหารใส่ลัง

" เอ่อ น่าจะประมาณค่ำ ๆ ค่ะ ทำไมเหรอคะ"ฉันถึงกับทำหน้างง ๆ มองพี่ขุนพลที่กำลังช่วยเอาอาหารใส่ลังจนเสร็จ

" เดี๋ยวรอ "

" ห้ะ "'

" เดี๋ยวพี่รอ ไปส่งที่บ้าน เราหูไม่ค่อยดีเหรอ "ขุนพลเอ่ย พร้อมกับจ้องหน้าลูกชุบด้วยความสงสัย

" มันได้ยินไม่ค่อยชัดค่ะ พี่กลับไปเลยก็ได้นะคะ หนูกลับเองได้ ที่บ้านให้รถมารับอยู่แล้ว "

ฉันที่เริ่มทำหน้าบึ้งใส่ พี่ขุนพลที่ปากเสียใส่ฉัน ก่อนจะจับรถเข็นลากออกไปนอกห้อง โดยที่พี่ขุนพล เดินตามออกมาอย่างเงียบ ก่อนจะเอื้อมมือมาจับรถเข็น ไว้แล้วพูดขึ้น ด้วยสีหน้าที่เริ่มหงุดหงิด

" งั้นโทร บอกที่บ้าน ว่าไม่ต้องมารับ"

" "

"พี่จะไปส่งเราเอง "

ฉันที่ยืนนิ่ง มองหน้าพี่ขุนพลอย่างไม่เข้าใจและ หลบสายตาดุ ๆ ที่จ้องมองฉัน ก่อนที่จะได้ยินเสียงถอนหายใจเบาๆ จากเขาแล้วเอ่ยถามขึ้น

" น้องสาวอยู่ตึกไหน นำไปสิ พี่เข็นของให้ "ขุนพลถึงกับถอนหายใจ ให้กับตัวเองที่รุกน้องลูกชุบมาก ไป แถมยังปากหมาใส่น้องอีก

" งั้นตาม หนูมาค่ะ " ฉันพูดจบก็เดินนำพี่ขุนพลไป ยังตึกวิทย์ทันที

โดยระหว่างทา งก็มีเสียงกรี๊ดกราด จากรุ่นน้องที่ มองมาทางฉันและพี่ขุนพลแล้วต่างพาลคิดไปว่า เขา เป็นแฟนของฉัน ..เฮ้อ///ลูกชุบหัวจะปวด

" มึงพูดจริงเหรอ แล้วก็ขายไปจริง ๆ ด้วย "

ลูกหว้าที่นั่งหัวเราะออกมา อย่างชอบใจกับเรื่องที่ฝนและโม เล่าให้ฟังตอนเดินขบวนพาเหรด ว่ามีคนมาขอซื้อรูปพี่ลูกชุบได้เงินมาฟรี ๆ ถึง สี่หมื่น

" จริงสิว่ะ แต่วันนี้พี่ลูกชุบ พี่สาวมึงคือสวยจึ้ง สวยแบบสูบๆ มาก ตกหนุ่มหล่อคนนั้น ได้แบบไม่มีคำบรรยาย” ฝนที่เล่าเรื่องเหตุการณ์อย่างออกรส

"กูจะฟ้องพี่กู ที่มึงเอารูปพี่กูขาย แล้วไม่ยอมให้ส่วนแบ่ง "

" โธ่วลูกหว้า อย่าว่าแต่รูปพี่มึงเลย รูปมึง อีฝนมัน ก็ขายให้กับเด็กโรงเรียนอื่น มึงดูนี่ เมมกล้องแม่งพก มาเป็นกอง นี่มันเป็นมิจแบบมิจฉาชีพชัด ๆ "

โมที่หยิบกระเป๋ากล้องของเพื่อน ส่งยื่นให้กับลูกหว้า ดู ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ

" คริคริ พวกมึงก็น่ะ ถือว่าช่วยเหลือเด็กตาดำ ๆ ที่หาเงินเปย์ ซื้อบัตรคอน ผู้ชายอย่างกูเถอะ"

ฝนเอ่ยขึ้นพร้อมกับยิ้มออกมาเบา ๆ กับเงินที่เธอได้ไว้เปย์หนุ่ม ๆ เกาหลี ที่จะมีคอนในไทย ก่อนที่จะได้ยินเสียงเรียก ชื่อเพื่อนรักดังมาจากหน้าประตู

"ลูกหว้า" ฉันที่เดินเปิดประตูเดินเข้าไปในห้องพัก ของลูกหว้า ก่อนจะเห็นเพื่อนสนิทของน้องนั่งอยู่

" แม่ให้เอาราเม็งมาให้ แล้วก็แจกเพื่อน ๆ ด้วยแล้ว นี่ พวกเพื่อน ๆ หว้ากำลังเข้าแถวอยู่หน้าห้อง "

"งั้นพวกหนู ไปเข้าแถวด้วยดีกว่า " ฝนที่เอ่ยขึ้นพร้อมกับกำลังจะลุกขึ้นเดินไปยังหน้าห้อง ก็ต้องตกใจเมื่อเห็น พี่หนุ่มหล่อคนนั้น เดินเข้ามาด้วยสีหน้าหงุดหงิด

" ลูกชุบไปเถอะ "

ขุนพลเข้าไปเรียกลูกชุบ เพื่อจะไปทำงานหลังจาก ที่พ่อโทรมาให้เข้าไปช่วยงานที่ผับแทน

"ลูกหว้า นี่อาหาร งั้นพี่ไปก่อนนะ "

ลูกชุบหันไปเอ่ยกับลูกหว้าที่พยักหน้ารับเบา ๆ และเดินออกไปไปหาพี่ขุนพลทันที ปล่อยให้ฝนกับโมมองหน้ากันอย่างเลิ่กลั่ก ก่อนจะรีบ

ลุกและจูงมือไปเอาอาหารด้านนอกอย่างรวดเร็ว

ฉันที่เดินออกมาส่ง พี่ขุนพลที่หน้าโรงเรียนก่อนจะ ชายชุดดำ ลงจากรถซุปเปอร์คาร์สีดำสุดหรู แบบเดียว กับรถคุณพ่อฉัน ที่น่าจะมีเพียง ห้าสิบคันในประเทศ เดินมาส่งกุญแจให้กับพี่ขุนพล แล้วเดินกลับไปขึ้นรถ ที่จอดรออยู่ด้านหลัง พี่ขุนพลเป็นมาเฟีย แบบพ่อฉันสินะ

" สรุปเลิกกี่โมง "

" หนูกลับเองได้ค่ะ พี่ไม่ต้องมารับหรอก"

" บอกว่าจะมารับไง ทำไมดื้อจังว่ะ"

" ก็บอกว่าไม่ต้องมารับ ไม่เข้าใจหรือไง "ฉันที่พูดตอกกลับ พร้อมกับมองหน้าพี่ขุนพลอย่างเอาเรื่อง ก่อนจะหันหลังเดินเข้าโรงเรียน แต่กลับถูกมือหนาจับแขนเอาไว้

" เดี๋ยว!!"

" ปล่อยหนูด้วยค่ะ แล้วพี่มีอะไรอีกคะ "'

" ถ้าไม่อยากให้พี่มารับ ขอเบอร์หน่อย" ขุนพลไม่ยอมปล่อยแขนลูกชุบ แต่กลับยื่นโทรศัพท์ตัวเองส่งให้น้อง

" หนูไม่ให้ค่ะ "

" แน่ใจ??"

" "

ขุนพลที่เห็นลูกชุบ มองหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง เขา ถึงยกยิ้มขึ้นอย่างชอบใจ ก่อนจะเอื้อมอีกข้างไปคว้าโทรศัพท์ที่ลูกชุบถืออยู่ แล้วจับนิ้วน้องสแกนอย่างรวดเร็ว พร้อมกับกดเบอร์โทรของตัวเองยิงเข้าเครื่องของเขาทันที

" พี่ขุนพล พี่ทำอะไรคะ "ฉันที่เริ่มงอแงใส่พี่ขุนพล ที่จู่ ๆ ก็มาคว้าโทรศัพท์ฉันไป

" ขอเบอร์น้องไง "ขุนพลเอ่ยขึ้น พร้อมส่งโทรศัพท์คืนน้องลูกชุบและ ยกมือวางบนหัวเล็กของน้อง อย่างแผ่วเบาก่อนจะเอ่ยขึ้นอีกครั้ง

" คืนนี้ พี่จะโทรหานะ น้องลูกชุบ "