หวานใจของเสือร้าย

บทนำ

" ไอ้เหี้ยวิน ที่มึงให้พวกกูถ่อนั่งรถมาไกลถึงหน้าโรงเรียน JL เพื่อแดกราเม็งร้านนี้เลยเหรอว่ะ "

เสียงบ่นของไอซ์ ชายหนุ่มตี๋ ที่ยืนอยู่แถวหน้าโรงเรียนเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง ซึ่งวันนี้มีคนและนักเรียนจำนวนมากที่มายืนอยู่แถวบริเวณนี้

" มึงไม่รู้อะไร สาว ๆ โรงเรียนนี้มีแต่แจ่ม ๆ แถมร้านนี้ก็ เป็นร้านดังในตำนานอีก "

วินเอ่ยตอบเสียงดังพร้อม กับหันไปมองรอบ ๆ บริเวณด้วยสายตาเป็นประกายที่มีแต่ ๆ สาวน่ารักทั้งนั้น

" แต่มึงเสือกเลือกมา วันงานกีฬาของโรงเรียนนี้ ไอ้ห่า คนก็เยอะแถม ยังร้อนฉิบหาย"

" เอาน่ามึงดูไอ้ขุนพลแม่งยังไม่พูดบ่นอะไรสักคำ มึงจะบ่นเหี้ยอะไรหนักหนาว่ะ " วินเอ่ยขึ้น พร้อมเพยิดหน้าไปทาง ไอ้ขุนพล เพื่อนสนิทสุดหล่อ ที่ยืนกอดอกมอ ขบวนพาเหรดกีฬา ที่ริมถนน

ขุนพล ที่วันนี้ ไอ้วินคะยั้นคะยอให้เขามา ลองกินราเม็งร้านในตำนาน แต่ดันเจอกับงานกีฬาของโรงเรียน เขาจึงยืนมองดู และ เพ่งมองขบวนพาเหรดของนักเรียน โรงเรียน JL ด้วยความสนใจก่อนที่สายตาเขา จะไปสะดุดตากับสาวน้อย ดรัมเมเยอร์ ที่กำลังเดินควงคฑา ด้วยลีลา สุดน่ารัก จนตัวเขาเอง รวม ทั้ง หนุ่มน้อย หนุ่มใหญ่ ก็จ้องมองกัน ตาแทบไม่กระพริบ ก่อนจ ะได้ยินเสียงกรี๊ดกราดจากเด็ก ๆ ที่อยู่รอบตัว พูดดังขึ้น

" กรี๊ด/// พี่ลูกชุบสวยโคตร วันนี้ คือแบบสวยจึ้งมาก สวยแบบเรี่ยราด ไม่เกรงใจใครเลย อีฝนมึงรีบเก็บภาพเร็ว ๆ กูจะเอาไปลง เพจโรงเรียน "โม ที่หันไปบอกเพื่อนชื่อฝน ที่พกกล้องถ่ายรูป เพื่อเก็บภาพบรรยากาศภายในงานกีฬาสี ไปลงเพจของโรงเรียน

" จริงมึง วันนี้พี่ลูกชุบสวยจริง มึงดู ท่าควงคฑา อร๊าย/// กูจะวูบ "ฝนเอ่ยขึ้น ก่อนที่จะยกกล้อง กดถ่ายภาพรัว ๆ อย่างเมามัน

" พี่ลูกชุบ พี่ลูกชุบทางนี้ค่า มองทางนี้หน่อยค่า พี่ลูกชุบ ค่าา!!!!!!! "

ผมที่จ้องมองเด็กผู้หญิง ที่เป็นดรัมเมเยอร์ ชื่อ ลูกชุบ ด้วยสายตานิ่ง ๆ ก่อนที่เธอจะหันมาทางที่ผมยืนและน้อง ๆ สองคนที่ตะโกนเรียก ขอถ่ายรูป และส่งยิ้มหวานมาให้ พร้อมกับทำตาวิ้งใส่กล้องอย่างน่ารัก พลันทุกอย่างรอบตัว ของผมราวกับหยุดหมุนไปชั่วขณะ หัวใจเต้นแรงราวกับ กลองรัว สายตามันพร่ามัวไปหมด

ก่อนที่ผมจะสะดุ้งรู้สึกตัวอีกครั้ง กับ เสียงเครื่องดนตรีของ วงโยธวาทิต ที่เดินตามหลัง น้องดรัมเมเยอร์คนนั้น ผมหันมองตามขบวนไป ก็เห็นแค่แผ่นหลัง ขาวๆ

ก่อนจะได้ยินเสียงของเด็กนักเรียนสองคน ที่ยืนอยู่ข้างหน้าผม และ ได้ถ่ายรูปเก็บไว้ พร้อมกับกำลังจะเดินไปอีกทาง ผมจึงตะโกนเรียกน้องไว้ทันที

" เดี๋ยวครับน้อง!!!! "

" คะ "

โมและฝน ถึงกับชะงักไป เมื่อได้ยินเสียงเรียกและตกตะลึงเมื่อผู้ชายตรงหน้า คือ หล่อแบบตะโกน ก่อนจะได้ยินเสียงดุ ๆ เอ่ยถามขึ้น

"เมื่อกี้ น้องได้ถ่ายรูป ดรัมเมเยอร์ไว้ใช่ไหม"

" พี่ลูกชุบนะเหรอคะ ถ่ายไว้สิคะว่าแต่พี่มีอะไรหรือเปล่าคะ"ฝนเอ่ยตอบ พร้อมกับมองหน้าพี่ คนหล่อด้วยความสงสัย

" ขายไหม?? "

" ห๊ะ "

"พี่ถามว่าขายไหม รูปภาพทั้งหมดของน้องดรัมเมเยอร์ คนเมื่อกี้ "ขุนพลถามเสียงเข้ม พร้อมกับใช้สายตามองอย่างเย็นชา

" พวกหนูไม่ได้ขายค่ะ " โม เอ่ยตอบพร้อมกับมองหน้าฝนแล้วกำลังจะเดินหนี

" พี่ให้ห้าพัน ขายไหม"

" พี่เป็นโรคจิตเหรอคะ มาขอซื้อ รูปพี่ลูกชุบแบบนี้ "

โมถามขึ้น พร้อมกับจ้องมอง พี่คนหล่อด้วยความสงสัย พลางคิดในใจ หน้าตาก็โคตรหล่อ ทำไมถึงเป็นคนโรคจิตว่ะ

" สามหมื่น พร้อมโอน " ขุนพลเอ่ยขึ้นอีกครั้งพร้อมใช้สายตากดดัน มองไปยังเด็กทั้งสองคน

" งั้นพี่สแกนคิวอาร์โค้ดตรงนี้ แล้วเอาเมมกล้องหนู ไปเลยค่ะ "

ฝนที่หยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาพร้อมกับเข้าแอพบัญชีและ ให้โมยื่นส่งให้พี่คนหล่อ สแกนคิวอาร์โค้ดก่อนจะหันไป แกะ เมมกล้องและยื่นส่งให้พี่เขาทันที

ขุนพลรีบหยิบโทรศัพท์และสแกนจ่ายเงินทันที พร้อม รับเมมกล้องที่น้องส่งให้เขา ด้วยสีหน้าเรียบเฉยแต่ ยกยิ้ม ขึ้นบาง ๆ และ ก่อนที่น้องทั้งสองกำลังจะเดินจากไปเขาจึงเอ่ยเรียกขึ้น อีกครั้ง

" เดี๋ยวน้อง!!!! "

"ว่าไงคะพี่ " ฝนหันไปตอบด้วยรอยยิ้มดีใจ ที่วันนี้โชคหล่นทับได้เงินมาใช้ฟรี ๆ

" น้องดรัมเมเยอร์ คนเมื่อกี้ชื่ออะไร เรียนอยู่มออะไร อายุเท่าไร บ้านอยู่แถวไหน"

" เอ่อ คือว่า "

" หมี่นหนึ่ง เอาคิวอาร์โค้ดมา"

ขุนพล เมื่อมองน้องทั้งสองคนที่ดูอ้ำ ๆ อึ้งๆ เขาจึงเอ่ยขึ้นแล้วหยิบโทรศัพท์เข้าแอพเตรียมจ่าย

" ชื่อพี่ ลูกชุบ สุวรรณภิรมย์ เรียนอยู่มอหก อายุสิบแปดปี บ้านอยู่แถวสาธร ค่ะ นี่สแกนเลยพี่ "

ฝนเอ่ยจบพร้อมกับยื่น คิวอาร์โค้ดส่งให้ ก่อนที่คนหล่อจะสแกนจ่ายให้อย่างรวดเร็ว

" งั้นพวกหนูไปก่อนนะคะ ขอบคุณสำหรับค่าขนมนะคะ สวัสดีค่ะพี่ "

ฝนที่เช็คยอดเงินเข้าบัญชีเรียบร้อยแล้ว ก็หันไปยกมือไหว้พี่สุดหล่อแล้วรีบเดินจับมือกับโม ออกไปจากตรงนั้นทันที

" ไอ้ขุนพล มึงทำอะไรว่ะ " วิน ที่ยืนมองอยู่กับไอซ์เอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย ก่อนที่ไอซ์จะถามย้ำกลับไปอีกครั้ง

" นั่นดิ มึงทำอะไรว่ะ "

" เรื่องของกู สรุปพวกมึงจะแดกไหมราเม็ง"

ขุนพลไม่ตอบอะไรเขารีบเก็บโทรศัพท์ และเมมกล้องใส่ กระเป๋ากางเกงแบรนด์หรู และหันไปมองเพื่อนด้วยสีหน้าเย็นชา

" แดกสิครับเพื่อน "

วินตอบพร้อมกับเดินนำไป ยังร้านราเม็งในตำนานที่ลือกันว่าเจ้าของร้าน คลั่งรักแฟนเด็กโรงเรียนนี้ที่ชื่นชอบทานราเม็งจึงซื้อ ร้านเอาไว้เพื่อเอาใจแฟนสาว

" วันนี้กูเลี้ยงเอง " ขุนพลเอ่ยเสียงนิ่ง ๆ

"ว้าว///ได้แดกฟรี วันนี้กูจะกินให้พุงกางเลย " ไอซ์ ถึงกับร้องออกมาด้วย สีหน้าดีใจ ก่อนรีบเดินตามไอ้วินไปติด ๆ

โดยที่ขุนพล ที่ทำได้เพียงยกยิ้มขึ้นมาอย่างอารมณ์ดี และในหัวเขา ได้หมายชื่อน้องดรัมเมเยอร์ ไว้ในใจและเขา คิดว่า คงจะได้มาร้านราเม็งที่หน้าโรงเรียน JL ตรงนี้บ่อย ๆ แน่นอน หึหึ น้องลูกชุบ ชื่อจะน่ารักไปแล้วนะ ....