Rainy 13
“เอาละ พี่ไม่ดุแล้วเข้าบ้านได้แล้วจะได้กินข้าว”
“ไม่โกรธจริง ๆ ใช่ไหมคะ?” ถามย้ำอีกครั้งระหว่างที่เดินเข้าบ้าน กระเป๋าทำงานพี่เทียนยังถือให้เหมือนเดิม ส่วนฉันถามเสร็จก็ไม่ได้รอฟังคำตอบแต่รีบวิ่งเอาไอศกรีมไปแช่ช่องฟรีซที่ตู้เย็นภายในห้องครัว
“ดูเอาเถอะ ซนมาก ข้าวอย่างวิ่งเดี๋ยวลื่นล้ม!”
“ข้าววิ่งระวังอยู่!” ตะโกนบอกเจ้าของบ้านอย่างซุกซน เสียงหัวเราะระคนเอ็นดูดังจากป้าแม่บ้านและพี่ ๆ คนงานทำให้รู้สึกเขินอยู่เล็กน้อย คงจะเริ่มชินที่เห็นฉันซนแล้วถกเถียงกับพี่เทียนอยู่บ่อยครั้ง แต่ถึงแม้ฉันจะซนจะเถียงแต่ช่วงเวลากลางวันเขาก็มักจะย้ายแล็ปท็อปของตัวเองมานั่งทำงานเฝ้าฉันที่ห้องนอนอยู่ตลอด หรือพอฉันออกไปนั่งที่ศาลาริมน้ำเขาก็จะย้ายตามไปนั่งด้วยเหมือนกัน
ไม่รู้ว่าหวงบ้านอะไรขนาดนั้น ฉันย้ายไปตรงไหนเขาก็มักจะย้ายตามอยู่ตลอด แต่เวลาฉันใช้สมาธิเขาก็ไม่ได้แกล้งนะ นั่งทำงานหรือนอนเฝ้าอยู่แบบ
