ก่อนจะเบรกลงกะทันหัน จนล้อเสียดสีถนนดังเอี๊ยดไม่ห่างจากจักรยานทั้งสองคนที่ล้มกองอยู่กลางถนน ของว่างตกกระจัดกระจายไปคนละทิศ กัญญาวีร์ตกใจสุดขีดเพราะคิดว่าจะถูกชน จนต้องหักรถหลบเลยเกี่ยวกับรถจงที่ตกใจไม่แพ้กัน ทั้งสองเลยนอนกองอยู่ถนนด้วยอาการเจ็บกับจุก
สาวมั่นยังคงนั่งอยู่ในรถแล้วมองผ่านกระจกไปหาสาวสูงศักดิ์ด้วยความสะใจ พลันสายตาก็เหลือไปที่กระจกหลังแล้วเห็นรถของสิงหรัฐแล่นตรงมาแต่ไกล ในใจก็ภาวนาว่าอย่าให้เขาเห็นเหตุการณ์เมื่อครู่เลย
“คุณหญิง! เป็นยังไงบ้างคะ ขอโทษด้วยนะคะ จีนมองไม่เห็นและไม่ทันได้ดูทางเพราะมัวแต่คิดเรื่องงานเพลินๆ อยู่ค่ะ”
เลยรีบลงรถแล้วตรงไปหา ส่งวาจาอ่อนหวานกับสีหน้ารู้สึกผิดชนิดที่กัญญาวีร์ไม่เคยเห็นมาก่อน แม้จะไม่แน่ใจว่าเมื่อครู่อีกฝ่ายจงใจจะชนหรือแกล้งให้ตกใจหรืออะไรสักอย่างนัก แต่ก็ไม่อาจจะปรักปรำได้เต็มร้อย
“ไม่เป็นไรค่ะ”
เลยเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่ใคร่จะเต็มใจ ก่
