เวลาในนาฬิกาทราย…2/2
832 คำ
ทว่าชายหนุ่มก็ไม่ได้เรียกร้องหรือข่มเหงน้ำใจเธอเหมือนอย่างที่เธอเคยเจอมา เขาให้เวลาหญิงสาวได้ปรับตัว เตรียมตัวเตรียมใจถึงสามเดือนกว่าจะมีคืนแรกด้วยกัน
ปภังกรกลับมาถึงเพนต์เฮาส์ในเวลาสี่ทุ่มเศษเมื่อเขาพลิกข้อมือดูเวลาบนหน้าปัดนาฬิกาเรือนหรู ที่ด้านนอกมีแสงไฟวอร์มไลฟ์ที่เปิดไว้เป็นบางจุดทำให้บรรยากาศภายในสลัวนวลตา แต่ที่ทำให้เขาต้องรีบสาวเท้าเข้าไปดูในห้องนอนนั่นก็คือความเงียบที่เหมือนไม่มีคนอยู่ในนี้ต่างหาก ครั้นเปิดประตูเข้าไปก็พบเจอกับความมืดที่แทบจับทางเดินไม่ถูกหากไม่มีความคุ้นเคยกับห้อง ไอเย็นที่ไร้เสียงที่แผ่กระทบร่างกายทันทีที่เปิดประตูทำให้รู้ว่ามีคนอยู่ในห้องเขาจึงเอื้อมมือกดเปิดสวิตช์ไฟที่อยู่ข้างประตู เมื่อทั้งห้องสว่างขึ้นชายหนุ่มจึงได้เห็นว่าบนเตียงนอนขนาดคิงไซซ์มีก้อนบางอย่างอยู่กลางเตียง รอยยิ้มชนิดหนึ่งแวบผ่านใบหน้าที่เอาแต่นิ่งเฉยในยามปกติ เมื่อเดินเข้ามาดูใกล้ ๆ จึงได้เห็นส่วนใบหน้าที่โผล่พ้นผ้าห่มที่พันรอบตัวออกมา สภาพหลับสนิท
“นอนกินที่แบบนี้แล้วฉันจะนอนยังไง”
เสียงบ่นพึมพำ คล้ายกับว่าถ้าพูดดังกว่านี้คนที่หลับอยู่จะตื่นขึ้นมา ร่างสูงยืนทอดสายตามองดวงตาที่ปิดสนิท ลมหายใจสม่ำเสมอ ริมฝีปากนุ่มละมุนเผยอออกเล็กน้อยยามเจ้าตัวอยู่ในภาวะหลับใหล ไม่รู้ป่านนี้ฝันไปถึงไหนต่อไหน ก่อนจะพรูลมหายใจพร้อมกับความรู้สึกบางอย่างที่อยากสลัดทิ้งออกมาด้วย
อืม ทำตัวให้แย่เข้าไว้เวลาจบจะได้จบง่าย ๆ ไม่ต้องอาลัยอาวรณ์
ปภังกรก็พาตัวเองเข้าไปชำระร่างกายในห้องน้ำและสวมกางเกงนอนผ้าเนื้อนิ่มเพียงตัวเดียวเดินกลับมาที่เตียง กลิ่นหอมจาง ๆ จากครีมอาบน้ำยี่ห้อดังฟุ้งกระจายออกมาจากร่างสูงกำยำ ชายหนุ่มต้องระบายลมหายใจออกอีกคราเมื่อกลับมาคราวนี้คนที่นอนกินพื้นที่อยู่ก่อนแล้วยิ่งกางแขนกางขาออกเหมือนจงใจกลั่นแกล้งไม่อยากให้เขานอนด้วย
บนเพนต์เฮาส์มีห้องนอนอื่นที่สามารถเข้าไปใช้งานได้เลยอยู่อีกสองห้อง แต่เขาก็ไม่เลือกที่จะไปนอนเพราะรู้สึกไม่คุ้นชินกับห้องใหม่ เขาชอบที่จะนอนอยู่ในห้องนี้ บนเตียงเตียงนี้ บางครั้งบางคราววาดแขนออกไปก็สัมผัสกับร่างนุ่มนิ่มที่ต้องดึงเข้ามากกกอดไว้ สูดดมกลิ่นหอมอันมีเอกลักษณ์เฉพาะของเธอที่ติดแนบใจอยู่ยาวนาน ทั้งที่ควรจะเบื่อได้แล้วแต่ก็ไม่ มันกลับเป็นความเคยชินที่ทุกคืนต้องมีหมอนข้างนุ่มหอมใบนี้มากอด
ลมหายใจถูกระบายออกอีกครา เพียงแค่เขาโน้มลงไปช้อนร่างบอบบางของเธอที่เบาเหมือนปุยนุ่นไปวางไว้อีกฝั่งของเตียงให้พอมีเนื้อที่เหลือก็จบปัญหาไม่มีที่นอนแล้ว จะย้ายห้องทำไมให้ยุ่งยากเสียเวลา
ว่าแล้วชายหนุ่มก็จัดการยัยจอมแก้งด้วยวิธีที่เขาคิด มีเสียงหายใจแรงออกมาคล้ายไม่พอใจเมื่อมีการถูกเนื้อต้องตัว
“นี่เธอนอนกินที่มากเกินไปแล้วนะ ถ้าไม่อยากให้กวนเวลานอนทีหลังก็นอนให้มันดี ๆ”
“โอ๊ย แล้วทำไมเฮียกั้งไม่หาที่นอนตรงอื่นล่ะ”
คนถูกรบกวนการนอนตอบกลับด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ทั้งที่เวลานี้ยังไม่ดึกมากนักเธอจะรีบนอนอะไรนักหนา จอมแก้วขยับตัวไปอีกเล็กน้อยพร้อมกับดึงผ้าห่มมาห่อตัวไว้อย่างมิดชิดถึงคอ เป็นสัญญาณบอกว่าคืนนี้ เธอจะนอน นอน และนอนเท่านั้น ห้ามรบกวน
เมื่อยึดคืนพื้นที่การนอนตัวเองกลับมาได้แล้วชายหนุ่มก็ทอดกายลงนอน อึดใจต่อมาก็ชำเลืองสายตามองคนข้าง ๆ ที่นอนหันหลังให้แถมยังห่อตัวเหมือนดักแด้ อืม ให้มันได้อย่างนี้ คืนนี้เขาก็ไม่มีอารมณ์จะทำอะไรเธอเหมือนกัน
เช้าวันต่อมาหมอนข้างของเขาตื่นนอนก่อนและลุกออกไปเตรียมอาหารเช้า หลังจากนั่งกินมื้อเช้าพร้อมกันแล้วปภังกรก็เข้าบริษัท ส่วนจอมแก้วบอกเขาว่าช่วงบ่ายจะเข้าไปดูบัญชีที่คลับ นอกจากหญิงสาวจะเป็นผู้หญิงของเขาแล้วเธอยังทำงานกินเงินเดือนประจำด้วยการเป็นพนักงานบัญชีของคลับให้กับชายหนุ่มอีกด้วย
“งั้นตอนเย็นก็เจอกันที่คลับ”
“ค่ะ”
^
^
^
***โปรดติดตามด้วยนะค้า เรื่องข้างหน้าอีกยาวไกล
- ผู้เขียน
