ตอนที่ 2
1444 คำ
ตอนที่ 2
“ถ้าตุกติก ต่อให้มึงกลายเป็นผี พวกกูก็จะตามไปลากขึ้นมาจากนรก กระทืบให้หนำใจแล้วค่อยโยนศพให้แร้งกาหมามันแทะ ส่วนลูกสาวแกจะเอาไปให้นาย ไปเป็นดาราหน้ากล้องแล้วค่อยเอาไปขายซ่อง”
คำพูดที่ได้ยินทำเอาเธอถึงกับช็อก ทรุดกองกับพื้นในทันที พ่อรีบคลานเข้ามารับไว้อย่างเร็ว ในขณะที่พวกมันทุกคนหัวเราะอย่างครื้นเครง ทิ้งดวงตาหื่นกระหายแทะโลมเลียให้เธอได้สั่นอีกระลอก
“ไม่เป็นไรใช่ไหมลูก ไม่เป็นไรแล้วนะ พ่อจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายหนูได้” พ่อโอบแขนรอบกายเธอ ยกมือขึ้นลูบผมบนศีรษะนุ่มอย่างปลอบประโลม ในดวงตาปูดบวมเต็มไปด้วยความกลัดกลุ้มและเสียใจในตัวภรรยาที่ทำกันได้ลงคอ
หนี้ที่เขาและลูกไม่ได้เป็นคนก่อ แต่ต้องมารับกรรมเพราะคนทำหนีหายไปกับชายชู้วัยหนุ่มฉกรรจ์ พร้อมกับเงินก้อนใหญ่จากการตั้งวงแชร์และกู้เงินจากพวกออกเงินกู้นอกระบบ ไหนจะหนี้จากการพนันอีกนับแสนที่เขายังไม่รู้เลยว่าจะเอาเงินจากที่ไหนมาให้ ในสมองตีบตันไปหมด มองไปทางไหนก็มีแต่ความมืดมิด แต่ก็ยอมแพ้ไม่ได้ ถ้าทำอย่างนั้นเท่ากับหยิบยื่นดวงใจที่เขารักสุดชีวิตให้คนใจบาปหยาบช้าทำลาย
เขาเลี้ยงลูกด้วยความรัก เตรียมแต่สิ่งที่ดีเพื่ออนาคตภายภาคหน้าจะได้สดใส แต่กำลังจะถูกทำลายด้วยน้ำมือของคนเป็นแม่ที่ไม่เคยมีความรักให้เลยสักนิดหรือ
ไม่! เรื่องทุกอย่างมันต้องมีทางออก ขอเวลาอีกนิด...นิดเดียวเท่านั้นเอง สงกรานต์จะต้องปลอดภัยและมีแต่สิ่งดีๆ เข้ามาในชีวิต
“พ่อจะทำยังไงละจ๊ะ จะเอาเงินมากมายขนาดนั้นจากไหนมาให้พวกมัน” สงกรานต์ถามเสียงสั่น สงสารพ่อที่ต้องมาเจอกับคนไม่จริงใจอย่างแม่ ตอนพ่อมีเงินก็พูดคะขาจ๊ะจ๋าหวานหู แต่พอพ่อหมดประโยชน์ก็ถีบหัวไล่ส่งเหมือนกับหมูกับหมา ไปอย่างเดียวไม่ได้ ทำให้เธอกับพ่อต้องเดือดร้อนอีก
ทำไมแม่ถึงได้ใจร้ายขนาดนี้ ไม่ก็รักกันก็ไม่ว่า แต่ทำไมต้องมาทำร้ายกันแบบนี้ด้วย
“ให้พ่อคิดก่อนนะลูก แต่พ่อสัญญาว่าจะไม่ยอมให้หนูเป็นเหยื่อของพวกสัตว์ป่าพวกนั้นแน่”
คำสัญญาในวันนั้นของพ่อไร้ความหมาย เพราะใกล้จะถึงกำหนดที่ขอพวกนั้นไว้ พ่อก็ยังหาเงินไม่ได้ ดูเหมือนว่าพวกนั้นก็ไม่ไว้ใจเธอกับพ่อเหมือนกัน ถึงได้มีหนุ่มร่างผอมแห้งเหมือนขี้ยา หน้าตาเหมือนโจรผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนเดินผ่านหน้าบ้านเธอแทบทุกชั่วโมง
แต่เธอกับพ่อยังพอมีโชคอยู่บ้าง ก่อนถึงกำหนดเวลาเพียงคืนเดียว บ่อนของเจ้านายพวกนั้นถูกตำรวจบุกจับ แต่พ่อก็ยังไม่ไว้วางใจ เพราะรู้ดีว่าพวกนี้ไม่ใช่แค่มีอิทธิพล แต่ยังมีคนใหญ่คนโตให้การสนับสนุนอย่างลับๆ คุกขังคนเลวพวกนี้ได้ไม่นานหรอก เดี๋ยวก็ออกมาเดินปร๋อ ทำความเดือดร้อนและสร้างความรำคาญได้ในเวลาไม่นาน จึงรีบพาเธอหลบหนีพร้อมกับลุกใหม่ที่เธอไม่อยากทำ เพราะทำใจไม่ได้กับอะไรหลายๆ อย่าง แต่เพื่อความปลอดภัยก็จำต้องยอมทนและทำใจให้ชิน
“แกอยากถูกฉันกระทืบใช่ไหมสงกรานต์ ถามทีไรก็เอาแต่ก้มหน้านิ่ง ทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้ รับปากส่งๆ ไป แต่ไม่เคยทำได้เลยสักครั้ง ไอ้...”
โตมรก่นด่าเด็กในความดูแลอย่างโกรธเกรี้ยว คำพูดหยาบๆ ที่เขาใช้กับคนงานหลุดออกมาหลายคำทีเดียว แต่ทำไงได้ ก็ตอนนี้เขาโกรธไอ้เด็กบ้านี่จนอยากจะต่อยให้ดั้งหัก หักคอแยกตัวออกจากกันแล้วโยนทิ้งไปคนละทางแล้ว
ไม่ใช่ว่าเขาจะรังเกียจหนุ่มน้อยตรงหน้า แต่น้องสาวเขายังเด็ก ไม่ประสาเรื่องรักๆ ใคร่ๆ อายุก็ยังไม่ถึงวัยที่จะมีบัตรประชาชนด้วยซ้ำไป แต่ริอ่านจะมีความรักกับผู้ชายที่ยังเอาตัวเองไม่รอดเลย ทำงานเป็นลูกจ้างในไร่เขาไปวันๆ แล้วอย่างนี้จะเลี้ยงดูลูกเมียให้สุขสบายได้ยังไงกัน
โตมรกำหมัดแน่น พยายามนับหนึ่งถึงสิบในใจ แต่ก็ยังระงับโทสะเอาไว้ไม่ได้ เขาทุบโต๊ะทำงานจนมีเสียงดังปัง ทำเอาหนุ่มน้อยร่างเล็กสะดุ้งเฮือก ใบหน้าเผือดสีลงอย่างเร็ว ไหนจะโมโหยายตัวแสบอีกคนที่ไม่ได้อยู่ในวงสนทนาที่ทำให้เกิดเหตุการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออกแบบนี้ด้วย
‘ไม่ใช่ความผิดของเธอสักหน่อย เป็นคุณน้องน้ำฟ้าต่างหากล่ะ ที่พยายามเข้าหาเธอ ห้ามก็ไม่เคยฟัง ปิดหูปิดตาทำไม่รู้ไม่ชี้ว่าพี่ชายหวงยิ่งกว่าเสือหวงลูก งูหวงไข่ ไม่รู้ว่างานนี้เธอจะถูกลงโทษยังไงอีก เฮ้อ...น่าเบื่อ’
ใบหน้านวลเนียนบึ้งตึง ขมุบขมิบปากเจริญพรให้กับสาวน้อยที่เพิ่งจะเริ่มแตกเนื้อสาวน้องสาวของเจ้านายที่เอาแต่ใจไม่ผิดพี่ชาย ชอบตามติดเธอไปไหนมาไหนด้วยอยู่ตลอดเวลา ยิ่งขับไล่กลับยิ่งทำให้กนกพิชญ์หรือคุณน้องน้ำฟ้าผู้น่ารักและบอบบางยิ่งนำตัวมาใกล้ชิด พร้อมหยอดคำหวานเลี่ยนๆ ที่ทำให้คนฟังอย่างเธอพะอืดพะอมทุกครั้งที่ได้ยิน
คราวนี้หนักหน่อย เพราะโตมรดันไปเห็นกนกพิชญ์จับมือถือแขนเธอไว้เต็มสองตา ถึงเธอพยายามสะบัดออกแต่ดูเหมือนจะเป็นการเข้าทางน้ำฟ้า เพราะนอกจากจะหลุดแล้ว กลับกลายเป็นว่าเธอสะดุดขาตัวเองถลาเข้าไปกอดยายตัวยุ่งจนล้มไปด้วยกัน
“ผมไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย คุณน้องน้ำฟ้าต่างหากละที่ชอบวนเวียนมาอยู่ใกล้ผม” สงกรานต์ชี้แจงเสียงอ่อย ขณะส่งยิ้มแหยๆ ราวกับต้องการประจบเจ้านายหนุ่มให้เลิกขุ่นเคืองใจและเลิกโมโหเธอเสียที แต่ไม่คิดว่าการพูดแบบนั้นจะกลายเป็นการราดน้ำมันลงในกองไฟ
“ไอ้...” โตมรชี้หน้าคนพูด “ถ้าแกไม่ให้ท่าน้องสาวฉัน แล้วเด็กสาวใสซื่ออย่างนั้นจะวิ่งตามติดแกแบบนั้นหรือไง”
โตมรตวาดเสียงดังลั่น ด้วยหงุดหงิด ขุ่นเคืองและหนักใจกับทั้งตัวหนุ่มน้อยหน้าหวานที่เป็นขวัญใจของสาวๆ ทั้งรุ่นเล็กรุ่นใหญ่ในไร่แห่งนี้ ไหนจะน้องสาวที่อายุยังไม่ทันจะสิบห้าปีดี ลูกหลงที่พ่อกับแม่มอบให้เขาทำหน้าที่เป็นผู้ปกครอง เพราะทั้งคู่ชิงด่วนจากไปด้วยวัยเพียงแค่ห้าสิบกว่าด้วยอุบัติเหตุอันไม่คาดฝันจากพวกเมาแล้วขับ พรากคนที่รักไปจากเขาจนไม่มีวันหวนคืน
ตอนเป็นเด็กน้องน้ำฟ้าหรือเด็กหญิงกนกพิชญ์เลี้ยงง่ายและน่ารัก เชื่อฟังเขาทุกอย่าง มาแตกแถวก็เมื่อสงกรานต์กับพ่อเข้ามานี่แหละ ตอนแรกที่ไม่ห้ามปราบเมื่อเห็นทั้งคู่สนิทกัน เพราะคิดว่าทั้งคู่อายุใกล้เคียงกัน อีกอย่างน้องสาวเขาก็ไม่มีเพื่อนเล่น เด็กอื่นในไร่ต่างก็กลัวเขาจนหัวหด เพียงแค่ปรายตามองก็รีบวิ่งหนีกันแล้ว เหลือเพียงแค่หนุ่มหน้าใหม่หน้ามนที่หล่อหวานยิ่งกว่าผู้หญิงบางคนเสียอีก
นอกจากจะไม่กลัวเขาอย่างเช่นคนอื่นแล้ว ยังจะมาทำหน้าเป็นยิ้มหวานให้ บางครั้งเขาเห็นว่าดวงตากลมโตแวววาวระยิบระยับเหมือนกับลูกแก้วที่สะท้อนกับแสงไฟ แม้พอจะรู้ความยุ่งยากอยู่บ้าง แต่ที่รับสองพ่อลูกนี้ไว้ไม่ใช่เพราะบุญคุณที่ให้การช่วยเหลือชีวิตจากการถูกโจรจี้หรอกนะ เป็นเพราะเขาตกหลุมดวงตาคู่นี้ตั้งแต่แรกเห็นต่างหากล่ะ
‘บ้าชะมัด...’ โตมรสบถด้วยความไม่ชอบใจ เขาเคยควบคุมทุกอย่างและทุกคนได้เสมอ หากตั้งแต่ได้เจอกับหนุ่มน้อยหน้าเป็นที่กลายมาเป็นลูกน้องในสังกัด ไม่ว่าอะไรที่เกี่ยวข้องกับสงกรานต์และกนกพิชญ์ เขาควบคุมไม่ได้สักอย่าง ดูเหมือนว่าทั้งคู่จะชอบแหกกฎเกณฑ์ ระเบียบแบบแผนที่วางไว้เสียจนหมดสิ้น
- ผู้เขียน
