“งั้นก็ตกลงค่ะ”
“ครับ?” เขากะพริบตาท่าทีงุนงง ก่อนจะยิ้มกว้าง
“ตกลงค่ะ ถ้ารักนุชาจริง ๆ ก็ให้ผู้ใหญ่ไปสู่ขอสิคะ”
“คืออาทำตัวเป็นผู้ใหญ่เสียเองแล้วครับ ไปสู่ขอแล้วคุณย่ารุ้งบอกว่าให้มาถามนุชาก่อน ถ้านุชาโอเคเราก็แต่งงานกันเลยครับ”
“โอเคค่ะ”
“มัดจำก่อนได้ไหมครับ”
“ต้องมัดจำด้วยเหรอคะ” คนถามหน้าแดง
“ครับ เดี๋ยวมีคนมาตัดหน้าอาไป” พอเขาตอบ เธอก็หลับตาพริ้ม แต่เธอต้องลืมตาเพราะเขาจับมือเธอไปสวมแหวนเพชรน้ำงามที่นิ้วนางข้างซ้าย
ไม่ได้อยากจะจุมพิตมัดจำอย่างที่เธอคิดเสียหน่อย หน้าแตกไหมล่ะเรา
นุชารู้สึกว่าหน้าเธอแตกดังโผละ!
นึกว่าเขาจะมัดจำแบบนั้นเสียอีก อีตาบ้า!
เขาดึงเธอเข้าไปหา ระหว่างที่เธอกำลังมึนงง ก่อนจะบดจูบไม่ทันให้เธอได้ตั้งตัว นุชาเบิกตากว้าง เขายิ้มใส่ตา ก่อนจะบดจูบเข้าไปใหม่
“เย่!” เสียงของเด็กน้อยที่ขึ้นจากน้ำทำให้ผู้ใหญ่ทั้งสองจำต้องผละออกจากกัน
เด็กชายรณกฤตไชโยโห่ฮิ้วมี
