19
ผู้ปกครอง
ณ จวนเสนาบดี
วันนี้อากาศร้อนอบอ้าวผิดปกติ ล่วงเข้ายามบ่ายเมฆฝนดำครึ้มก่อตัวปกคลุมผืนฟ้า สายฝนห่าใหญ่กระหน่ำจนแทบมองไม่เห็นวิวทิวทัศน์ที่อยู่ด้านนอก
บ่าวผู้หนึ่งที่เพิ่งเดินทางกลับมาถึงจวนในสภาพมอมแมมเปียกโชก เดิมทีตั้งใจไปพบนายหญิงของจวนเพื่อรายงานสิ่งที่อีกฝ่ายสั่งให้ไปทำ แต่เสียงของบ่าวอีกคนที่เดินผ่านร้องเรียกเอาไว้เสียก่อน
“นี่เจ้าจะไปไหน?”
“ไปพบฮูหยินใหญ่เจ้าค่ะ”
ผู้เรียกนางไว้มีตำแหน่งสูงกว่าเล็กน้อย ร่างที่ใหญ่อวบย่างสามขุมเข้ามาหาพร้อมกวาดตามองนางตั้งแต่หัวจรดเท้า “ในสภาพนี้น่ะรึ”
“ขะ...ข้า...”
“สภาพเจ้ายามนี้ทั้งเปียกทั้งเหม็นสาบราวกับลูกสุนัขไม่มีผิด ขืนไปพบฮูหยินใหญ่ก็รังแต่จะทำให้ท่านไม่อภิรมย์เสียเปล่า” ผู้กล่าวยืดอก “เจ้ามีอะไรจะรายงานก็ฝากข้ามาเถิด ข้าจะเป็นคนไปรายงานฮูหยินใหญ่เอง ส่วนเจ้าก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเช็ดตัวให้แห้งเสีย”
“ก็ได้” สาวใช้ผู้น้อยยกมื
