ดวงตะวันเคลื่อนคล้อยจมผ่านเส้นขอบฟ้า รั้งรัตติกาลเข้าครอบครองผืนฟ้ายามราตรี
การกลับสู่ตำหนักอย่างเงียบเชียบเป็นสิ่งที่บ่าวไพร่คุ้นเคยกันเป็นอย่างดี ทันทีที่เทียนไขภายในห้องถูกจุดขึ้น ข้ารับใช้คนสนิทที่รั้งอยู่ทางด้านนอกก็ส่งเสียง
“ท่านอ๋องน้อยทรงกลับมาแล้ว”
ผู้มีใบหน้าหล่อเหลาไร้ที่ติยิ้มอย่างเงียบงัน นัยน์ตาเหม่อมองเครื่องบดยาที่วางอยู่บนโต๊ะเบื้องหน้า งูสีดำดวงตาสีแดงเลื้อยออกมาจากข้างกระถางกำยาน ใช้หัวถูไถเข้ากับมือหนาอย่างออดอ้อน
“วันนี้มีอะไรรายงานหรือไม่”
ผู้ถูกถามทำหน้านึก “ท่านอ๋องทรงได้รับราชโองการให้ไปล่าสัตว์กับฮ่องเต้เป็นการส่วนพระองค์ คุณหนูลี่มาหาท่านอ๋องน้อยแต่ไม่พบ และมีคนจากสกุลฟางมาขอเข้าพบคุณหนูลี่พ่ะย่ะค่ะ”
มือที่กำลังจะลูบเกล็ดดำเงางามของเจ้างูตัวน้อยหยุดชะงัก “ครอบครัวของฟางอวี้?”
“พ่ะย่ะค่ะ แต่รายละเอียดนั้น กระหม่อมไม่ทราบ”
“อืม เจ้าไปพักผ่อนเถิด”
สิ้นคำสั่
