หมอปีศาจกระตุกยิ้มมุมปาก อาศัยจังหวะนั้นใช้มือจับคางมนให้ขยับเข้ามาใกล้มากขึ้น แววตาเชิดรั้นของเด็กสาวไม่ต่างจากปลุกสัญชาตญาณการเอาชนะของเขาให้ลุกฮือ
“เจ้าแน่ใจหรือ”
“แน่ใจสิเพคะ”
ชิงช่ายยกมือขึ้นปิดปาก คุณหนูของนางไม่รู้เลยหรือว่าบัดนี้ความใกล้ชิดของนางกับท่านอ๋องน้อยมันเกินงามเสียจนชวนให้หัวใจของสาวน้อยเช่นตนใจสั่นระรัว
ท่านอ๋องน้อยหล่อเหลาถึงเพียงนี้ คุณหนูของนางไม่หวั่นไหวบ้างเลยหรืออย่างไรกันนะ?
ฝ่ายเจ้าของเสียงทุ้มหัวเราะในลำคอ แม่นกน้อยจอมพยศผู้นี้สู้ไม่ถอยเลยจริงๆ “ในเมื่อคุณหนูมั่นใจในฝีมือตนเองถึงเพียงนั้น เจ้าก็คงไม่รังเกียจที่จะไปซักผ้าที่ตำหนักของข้าหรอกกระมัง”
“ทะ...ท่านอ๋องน้อย” หลิวชุนอ้าปากค้าง
“คุณหนูเจ้าคะ...” ชิงช่ายหน้าซีด คุณหนูของนางอยู่จวนเสนาบดีไม่เคยต้องซักผ้า มือบางเนียนนุ่มดุจใยไหม ไม่มีสักจุดที่มีรอยด่างหรือแผลเป็น
นางจะยอมให้คุณหนูของตนไปทำงานที่ข้ารับ
