14.3 ลงเรือลำเดียวกัน

1855 คำ

แท้จริงแล้วที่ลี่หยวนเลือกมาพบเขาก็ด้วยเรื่องนี้ หากจะมีใครสักคนคิดเข้ามาสอดแทรกเรื่องคดีความนี้ นางเองก็มีสิทธิ์ที่จะรู้ ลี่เผิงสะดุ้งตัวคล้ายกับถูกสาดด้วยน้ำเย็นฉ่ำ ครั้นดึงสติของตนเองกลับมายังโลกความเป็นจริงอีกครั้งก็ถลึงตามองเด็กสาว “เจ้ากำลังพูดบ้าอะไร ข้าไม่เห็นเข้าใจเลย!” “มีคนสั่งให้ท่านทำใช่หรือไม่” “เหลวไหล!” ชายหนุ่มมีสีหน้าร้อนรนอย่างเห็นได้ชัด ลี่หยวนกระตุกยกยิ้มมุมปาก “หากท่านยอมบอก ข้าจะขอร้องท่านพ่อให้ท่านไม่ต้องโกนหัวออกบวช” “คะ...คิดว่าข้าจะเชื่อเจ้ารึ!” “แล้วอะไรที่ทำให้ท่านจะไม่เชื่อข้า” ครานี้นอกจากนางจะยิ้มแล้วยังมีการกอดอกเอียงคอเพิ่มเข้ามาด้วย “ที่ท่านต้องมาอยู่ในคุกมิใช่เป็นเพราะข้าหรอกหรือ” “เจ้ามันงูพิษ!” “อืม” ลี่หยวนพยักหน้า “งูพิษกับลาไร้สมองกระมัง” ลี่เผิงตาเหลือกโตจนแถบถลนออกจากเบ้า นางกล้าเรียกเขาว่าเป็นลา! “เลิกใช้อารมณ์กับเรื่องไร

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม