บทที่14
เลขาคุณจันทร์เจ้า
ฉันตื่นขึ้นมาตอนเช้ารู้สึกหนักตัวเป็นบ้าพอหันไปมองถึงได้เห็นคุณสามีนอนกอดฉันอยู่แถมยังนอนหมอนเดียวกับฉันอีก นี่น่ะเหรอคนไม่ได้ติดเมียจะเชื่อดีไหมเนี่ย
ฉันค่อยๆลุกมาจัดการอาบน้ำแต่งตัวด้วยชุดเดรสสีหวาน วันนี้คุณป้าให้ฉันเริ่มงานแรกคือการเข้าประชุมกับครอบครัวของป้าซิน หันกลับมาอีกทีคุณสามีก็ลุกขึ้นมามองการแต่งตัวของฉันอย่างพิจารณา
"สวยไหมคะ^^"
"ไม่รู้สิเฉยๆ" เดรสสีพาสเทลแขนตุ๊กตาเอวเข้ารูปความยาวเหนือเข่าขึ้นมาหน่อย ปล่อยผมดัดลอนแต่งหน้าโทนหวานริมฝีปากอวบอิ่มด้วยลิปกลอสเอาอะไรมาสวย
"ชิ! ช่างเถอะวันนี้ฉันคงไม่ได้เอาอาหารกลางวันไปส่งคุณนะคะแต่คุณป้าบอกว่าจะสั่งร้านโปรดของคุณให้"
"อืม แล้วจะไปกี่โมง"
"รอคุณป้าอยู่ค่ะ คุณป้าบอกว่าวันนี้คุณตุลาจะมารับเองไม่ต้องเอารถไป"
สายฟ้าหันขวับมามองเขาลืมไปสนิทว่าลูกพี่ลูกน้องของเขาอย่างตุลาก็ร้ายไม่แพ้กัน ทำไมต้องมารับรถที่บ้านมีเป็นสิบขับไปเองไม่ได้หรือไง
"ปกติแม่ฉันไปเองได้ทำไมต้องให้ไอ้ตุลามารับด้วย-_-"
"เรื่องนั้นคุณป้าไม่ได้บอกไว้ค่ะบอกแค่ให้ฉันแต่งตัวสวยๆรอคุณตุลา" แค่ฉันพูดจบคุณสามีก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาใครบางคนส่วนฉันหันไปเติมแก้มอีกนิด
"แม่กูให้มึงมารับทำไม แค่ประชุมใส่ชุดอยู่บ้านก็ได้!"
หลังจากวางสายฉันก็เห็นคุณสามีทำหน้าไม่ค่อยดีเขาลุกไปอาบน้ำแต่งตัวและลงมาพร้อมฉัน ทุกคนที่นั่งอยู่จึงหันมาสนใจฉันกันหมดเพราะวันนี้ฉันสวยมาก สวยจนสามีหวง
"ว๊าววว สวยจังเลยลิลิน" ดาวเหนือปรบมือให้ลิลินเธอจึงส่งมินิฮา์ทกลับไป
"สวยจริงๆด้วยครับ^^"
ขวับ!
สายฟ้าหันไปมองเจ้าของเสียงที่เดินเข้ามา ตุลา ลูกของป้าซินกับลุงติณ หนุ่มหล่อเจ้าของธุรกิจมากมายทั้งบริษัทขนส่งที่มีสาขาทั่วประเทศ ไหนจะเป็นทายาทดูแลกิจการแบรนด์เสื้อผ้าอย่างแบรนด์วาริส รวมทั้งกิจการนำเข้าเครื่องมือแพทย์ที่ครอบครัวของสายฟ้าก็มีหุ้นส่วนอยู่เหมือนกัน
"มึงมาเช้าจัง-_-"
"กูมาตั้งนานแล้วครับเพื่อน เมื่อกี้ออกไปเยี่ยวใส่ล้อรถมึงมา ^^"
"เวร-_-"
"มาทานข้าวด้วยกันเถอะตุลาวันนี้มีโจ๊กเห็ดหอมสูตรของน้าเอง"
"ครับ ผมคิดถึงโจ๊กคุณน้าที่สุดเลย"
สายฟ้ามองลูกพี่ลูกน้องด้วยหางตาเขาจับแขนลิลินมานั่งสลับที่กับเขาเพราะญาติเขานั่งติดเก้าอี้ของลิลิน
"หวงเมียจังเล่า"
"เปล่าแค่ไม่ไว้ใจมึง -_-"
"สายฟ้าทำไมเมื่อคืนไม่นอนที่คอนโดครับ กลับบ้านตอนไหนพ่อไม่เห็นรู้เรื่องเลย"
"แอร์เสียครับ ผมเลยต้องกลับบ้าน"
"แล้วทำไมไม่มานอนห้องกูวะ" ตุลาหันมาถามแต่ถูกสายตาพิฆาตส่งกลับไป
"เสือก!"
"ย่าก็คิดว่าคิดถึงเมียจนทนไม่ไหว แบบนั้นก็แล้วไปย่าจะไปจันทบุรีจะได้พาหนูลิลินไปด้วย"
"ไปกี่วันครับคุณย่า"
"3-4วัน หนูลิลินจะได้กลับไปหาพ่อแม่เขาบ้าง"
'ตายพอดีกู' เสียงบ่นเบาขณะตักโจ๊กเข้าปากแต่ไม่อาจรอดพ้นสายตาและหูทิพย์ของตุลาได้เลย เขายิ้มกรุ้มกริ่มกับทุกคนตอนนี้มีคนแสดงอาการออกมาทางสีหน้าไม่รู้ตัวแล้ว
บริษัท SJ จำกัด
ฉันเดินเข้ามาในห้องประชุมวันนี้เร็วๆนี้จะมีงานซีรีส์แนววัยว้าวุ่นของค่ายSJเป็นโปรเจกที่ทำร่วมกับค่ายวาริสมีผู้สนับสนุนหลักคือ แบรนด์วาริสกับเอวาคอสเมติก นักแสดงสิบกว่าชีวิตต้องโชว์ความสามารถของตัวเองออกมา
"หนูลิลินใกล้จะมีหลานให้ป้าหรือยังลูก ป้าหมดหวังกับตุลาแล้ว"
"ยังค่ะช่วงนี้หนูยังอยากทำงานกันอยู่"
"แม่ก็บอกซีดีดิ ลูกสาวคนโปรดของแม่ไงป่านนี้ยังไม่เลิกวิ่งตามผู้ชายเลย แรดเหมือนใครแม่รู้ไหม"
"เหมือนฉันนี่แหละ!" ซินหันมาตอบลูกชายตัวเองจนทุกคนพากันหัวเราะ
การประชุมดำเนินต่อไปฉันจดรายละเอียดการประชุมเอาไว้หลักๆคืองบประมาณที่ต้องลงทุนแต่ซีรีส์แนวนักเรียนวัยใสงบประมาณไม่เยอะ นักแสดงหลักชื่อขนมเพราะน้องมียอดฟอลโลว์เยอะมากมีฐานแฟนคลับค่อนข้างเหนียวแน่น อีกคนชื่อฟร้องค์ นักแสดงชายหน้าตาดีทั้งสองคนเป็นตัวยืนของค่ายเลยก็ว่าได้
"ตุลารายละเอียดเพิ่มเติมส่งให้หนูลิลินด้วยนะ แม่จะพาน้าเราไปคุยกับคุณวันใหม่ก่อน"
"ครับแม่ ลิลินเดี๋ยวเราไปนั่งคุยกันตรงโน้นดีกว่าทางนี้ปล่อยให้เด็กๆคุยกันไป"
"ค่ะ"
ระหว่างที่ฉันคุยกับคุณตุลาฉันสังเกตว่าน้องขนมจะมองมาทางฉันสองคนตลอด จนคุณตุลาเปิดรูปโรงเรียนที่จะใช้ถ่ายทำให้ดูน้องขนมแทบจะไม่มีสมาธิเลย เซนต์ฉันมันบอกว่าเธอกำลังหวงผู้ อาการนี้ฉันเคยเป็น
"คุณตุลาคะ เด็กคุณดูขี้หวงคุณมากเลยนะคะ"
ชัดเจนคุณตุลาหันไปมองน้องขนมแถมยังรีบเว้นระยะห่างกับฉันเล็กน้อย ที่แท้ก็แอบกินกับเด็กในค่ายนี่เอง
ติก!
Dr. Sai fa: คุยงานเสร็จหรือยัง
ลิลิน: เสร็จแล้วค่ะรอคุณป้า
Dr. Sai fa: ออกมาได้แล้วฉันรออยู่หิวข้าวจะแย่อยู่แล้ว
ลิลิน: อ้าว ไม่เห็นคุณป้าบอกนี่คะว่าคุณสามีจะมารับ ฉันเลยตอบตกลงทานข้าวกับคุณตุลาไปแล้ว
Dr. Sai fa: ฉันแค่ผ่านมาทำธุระแถวนี้ งั้นรอฉันแป๊บนึงเดี๋ยวขึ้นไปรับ
จบการสนทนา
ไม่ถึงห้านาทีคุณสามีก็เดินตรงดิ่งเข้ามาตบหัวคุณตุลาจนเจ้าตัวหัวทิ่มไปกับโต๊ะ
"ไปส่งแม่กูด้วยล่ะ"
"มึงไม่รับแม่มึงไปด้วยเลยล่ะไหนๆก็มาแล้ว"
"กูจะไปทำธุระต่อ ไปลิลิน"
ไม่พูดเปล่ายังดึงแขนฉันลุกขึ้นก่อนจะพาออกมาจากบริษัท คนขี้หวงแต่เก็บอาการไม่อยู่คิดว่าคนอื่นเขาดูไม่ออกหรือไงนะ
"ยิ้มอะไรของเธอ-_-"
"ดีใจที่คุณเปิดใจให้ฉันบ้างแล้ว^^"
"หลงตัวเองฉันแค่ผ่านมาแถวนี้เฉยๆ-_-"
___________________
คนขี้หวงเดี๋ยวนี้เริ่มหวงรุนแรงขึ้นหรือเปล่าคะคุณหมอขาาา??