บทที่8 หน้าที่เมีย NC
1035 คำ
บทที่8
หน้าที่เมีย NC
ร่างบางถูกจับลากเข้ามาในห้องทำงาน เธอดิ้นพล่านให้หลุดแต่กลับถูกเขาชี้หน้าจนเธอชะงักไป เขาเองก็เพลียและเหนื่อยกับงานยังต้องมาเหนื่อยกับเธออีกคน
"หยุดเดี๋ยวนี้ที่นี่โรงพยาบาลไม่ใช่สวนสัตว์!"
"โรงพยาบาลของคุณทำอะไรเสืออย่างฉันไม่ได้หรอกค่ะ!"
"ฉันหมายถึงแรด-_-"
"หยาบคายมาก!"
"เลิกวุ่นวายสักทีเถอะ คราวหลังถ้าจะมาก็โทรหาฉันก่อน บางทีฉันติดเคสจะได้ให้พยาบาลพามารอที่ห้องนี้"
"โทรยังไงเบอร์ก็ไม่มี"
สายฟ้าแทบจะประสาทกินเขาหยิบโทรศัพท์ของเธอขึ้นมากดเบอร์โทรของเขาพร้อมเมมชื่อเอาไว้ให้เสร็จศัพท์ คนตัวเล็กยิ้มหวานเป็นการขอบคุณในที่สุดก็มีเบอร์สามีแล้วไม่ใช่แค่เบอร์ตอนนี้ไลน์ของเขาก็เด้งขึ้นมาด้วย
"ขอบคุณค่ะคุณสามี"
"ไปกลับกันได้แล้ว"
"ค่ะ"
ลิลินได้ทีเอาใหญ่เธอควงแขนเจ้าบ่าวสุดหล่อออกมาจากห้องทำงาน ทั้งคนไข้และพยาบาลต่างมองมาที่ข้าวใหม่ปลามันไม่ละสายตา บางคนก็กล่าวหาว่าไม่เหมาะสม บางคนก็หาว่าเธอเหมือนม้าดีดกะโหลกไม่คู่ควรจะเป็นสะใภ้ของโรงพยาบาลปิติภัทรไพศาล
"เดี๋ยวค่ะลืมดาวเหนือไปเลยค่ะ"
"ฉันไลน์บอกให้กลับไปแล้วล่ะ"
"อุต๊ะ อยากกลับกับฉันขนาดนี้เลยเหรอคะคุณสามี ไม่ต้องห่วงนะคะคืนนี้จะจัดให้สาสมเลย"
สายฟ้าส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ ระหว่างทางเธอก็ยุกยิกเปิดนั่นเปิดนี่ไม่หยุดด้วยความรำคาญเขาจึงจับเธอกดลงมาที่ตัก
"ว๊ายย! อะไรของคุณเนี่ย!"
"รำคาญอยู่เฉยๆไม่ได้ก็หาอะไรทำไป"
"ด้วยการอมของคุณเหรอคะ 0_0"
เขาไม่ตอบแต่คนหัวไวเรื่อยอย่างว่าไม่รอช้ารีบปลดซิปกางเกงของเขาออกก่อนจะควักลำยาวออกมา ลิ้นเรียวตวัดเลียส่วนหัวลากมาถึงโคนแล้ววนเลียขึ้นไปขยี้ปลายลิ้นตรงส่วนหัว
"อ่าา~" สายฟ้าแทบไม่อยากละสายตาไปจากเธอเลย เธอบอกกับเขาว่าศึกษามาจากคลิปในกลุ่มVIP ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะทำให้เขาแทบคลั่งได้ขนาดนี้
"ลิลิน~ อืออ~ โอ้วว"
บ๊วบ!
อ๊อก!
อึก! อึก!
สายฟ้ากัดฟันกรอดเขาเสียวมากทั้งเสียวทั้งตื่นเต้นจนสติแทบหลุด สัญญาณไฟเขียวปุ๊บเขาก็ออกตัวด้วยความเร็ว เขาอยากเร่งทำเวลาอยากแตกใส่ปากเธอ
"อีก5นาทีถึงบ้าน เร็ว!"
"อื๊ออ~"
คนตัวเล็กหัวสั่นหัวคลอนดูดดึงส่วนหัวอีกมือชักรูดช่วยเร่งเร้าอารมณ์ อีกมือบีบหน้าขาของเขาไว้เป็นหลักไม่ให้เคลื่อนไปตามแรงรถ
"ใกล้แล้วลิลิน อ่าาา อย่าหยุดนะ"
อึก!
บ๊วบ!
บ๊วบ~
"อีก1นาที อ่าาา~ เร็วอีกดูแรงๆ~"
เสนอมาก็สนองให้เธอดูดลำยาวจนแก้มตอบไม่ถึงหนึ่งนาทีก็สัมผัสได้ถึงความแข็งที่กระตุกรับความสุขสมหลังจากนี้ น้ำสีขาวพวยพุ่งออกมาเต็มปาก เธอกลืนมันไม่เหลือสักหยด
"อ่าา~"
"ถึงบ้านพอดีเลยค่ะคุณสามี"
ไม่มีเสียงตอบกลับ สายฟ้าเอื้อมมือไปเร่งแอร์เพื่อดับความร้อนในร่างกาย เมื่ออาการเหนื่อยหอบดีขึ้นทั้งสองก็ลงจากรถเพื่อเดินเข้าไปในบ้าน ตอนนี้เจ้าหน้าที่เขตมารอแล้ว
"มากันสักทีนะ เร็วๆลูกทุกคนรออยู่"
"ครับแม่"
ตอนแต่งว่าตื่นเต้นแล้วแต่ตอนนี้ตื่นเต้นกว่า ฉันจะได้เปลี่ยนนามสกุลแล้วนะเปลี่ยนมาใช้นามสกุลของคุณสามี หลังจากนี้ฉันกับเขาจะเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย
วาสนาฉันเองจ้า
หลังจากเสร็จสิ้นการจดทะเบียนสมรสสายฟ้าก็ขอตัวขึ้นไปพักก่อน ส่วนลิลินนั่งดูซีรีส์กับทุกคนในบ้าน ซีรีส์เรื่องแจ๋วใจร้ายกับคุณชายหมอ แม่บ้านสาวหาวิธีพิชิตใจคุณหมอเจ้าของบ้าน มือเล็กๆรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพิมพ์หัวข้อเก็บเอาไว้ จนกระทั่ง
ตึก!
ตึก!
ตึก!
เสียงเดินลงจากบันไดทำให้ทุกคนที่นั่งอยู่หันไปมอง สายฟ้าเดินหัวยุ่งลงมาอาการแบบนี้เหมือนคนนอนไม่เต็มที่ เขาเดินวนๆจนทุกคนในบ้านสงสัย
"พี่สายฟ้านอนไม่หลับเหรอคะ" ดาวเหนือถามพร้อมหยิบป๊อปคอร์นขึ้นมาทาน
"อืม ปวดหัวนิดหน่อย ลิลินเอายาพารากับน้ำแร่ขึ้นมาให้ฉันด้วย"
"ค่ะๆ สักครู่นะคะ"
ฉันรีบเดินไปที่ตู้ยาเพื่อหายาพารากับน้ำแร่ในตู้เย็น ที่สำคัญยาดม ยาหม่อง ขึ้นมาบนห้องก็เห็นคุณสามีนั่งพิงหัวเตียงอ่านหนังสืออยู่
"ยามาแล้วค่ะ"
"ยาอะไรเยอะแยะไปหมด"
"ยาพารา ยาหอม ยาดม ยาลม ยาหม่อง ส่วนนี่ยาเสน่ห์ค่ะ^^"
"ไร้สาระ วางไว้ก่อนเดี๋ยวฉันจัดการเอง"
"ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวนะคะกำลังดูหนังอยู่ พระเอกกำลังเมายาปล้ำนางเอกแล้วค่ะ"
"ช่วยหยิบผ้าเช็ดหน้าไปชุบน้ำให้หน่อย"
"ค่ะๆ" ฉันวิ่งเข้ามาในห้องน้ำออกมาฉันก็รู้หน้าที่ของตัวเอง ฉันรีบเช็ดหน้าเช็ดตาให้คุณหมอจนเสร็จ
"ฉันไปก่อนนะคะ"
"เดี๋ยว! ฉันปวดขาช่วยนวดให้หน่อย"
"อะไรของคุณนักหนาเนี่ย ฉันบอกว่าฉันจะดูหนังของแค่นี้คุณทำเองก็ได้นะคะ"
"ทำหน้าที่ของเธอให้เสร็จแล้วจะไปไหนก็ไป มานวดขาจนกว่าฉันจะหลับ"
"ให้ตายเถอะเรื่องเยอะจริง" ฉันรีบเดินมานั่งบนเตียงเพื่อนวดขาให้เขา ยาก็ไม่กินชาตินี้คงจะหายหรอก
"แรงมีแค่นี้เองหรือไง"
"เหอะ! ทำไมคุณไม่ทานยาคะ"
นอกจากเขาไม่ตอบยังจ้องหน้าฉันอีก ฉันไปทำอะไรให้เขาดูเขาเหมือนคนงอนตุ๊บป่องยังไงก็ไม่รู้
"คุณสามีขาาาา พอยัง -_-"
"มันไม่หายปวดสงสัยต้องเหนื่อยอีกสักรอบแล้วล่ะ"
"อะ อะไรคะ?"
"ทำหน้าที่เมียไง-_-"
________________
ตอนหน้าจะเป็นพาสของคุณหมอสายฟ้านะคะ
- ผู้เขียน
