บทที่3 กลับมาเจอกัน
1116 คำ
บทที่3
กลับมาเจอกัน
ปัจจุบัน
ยิ่งกว่าละครน้ำเน่าอีกค่ะ ทันทีที่ฉันกลับมาเจอคุณหมอ เขาจำฉันได้แถมยังแอบหูแดงด้วยนะ ติดใจรสชาติสวาทของฉันล่ะสิท่า
"ทำไมคุณย่าไม่บอกผมเลยว่าคุณย่าป่วย ผมเป็นหมอนะครับ"
"ผัวย่าก็เป็นหมอนะสายฟ้า" สายธารตอบปลงๆ
"ผมไม่เข้าใจผู้หญิงมีเป็นสิบล้านคนทำไมต้องให้ผมแต่งงานกับ.... คนที่ย่าเลือกด้วย หมอ พยาบาล ลูกนักการเมืองที่พร้อมจะถวายตัวให้ผมก็เยอะแยะไป"
"เพราะเราล่วงเกินหนูลิลินไปแล้วไง ย่ารู้ทุกเรื่องที่เกี่ยวกับสายฟ้าหลานย่านะ อีกอย่างหนูลิลินเรียบร้อยมากดูสิ"
ฉันฉีกยิ้มหวานให้คุณหมอแต่เขามองฉันด้วยหางตา คนอะไรหยิ่งเป็นบ้า มองไม่เห็นความเป็นกุลสตรีในตัวฉันเลยหรือไง
"ถ้าสายฟ้าไม่แต่งเดือนหนาวต้องแต่งงานกับเจ้านาวินนะลูก"
"เดี๋ยวนะครับ ไม่ได้ผมไม่ยอม ไอ้เด็กนั่นวันๆสร้างแต่เรื่องและผมก็ไม่อยากให้บ้านเราไปเกี่ยวดองกับบ้านนั้นสักเท่าไหร่"
"ถ้างั้นก็เอาตามนี้ พรุ่งนี้อย่าลืมพาหนูลิลินไปแจกการ์ดด้วยล่ะ"
แครกๆๆ
สายธารหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาปิดปากแต่พอดึงออกมาก็พบว่าผ้าเช็ดหน้ามีเลือดติดอยู่ เธอรีบพับเก็บใส่กระเป๋าร่างกายของคนเราไม่เที่ยงแท้ เพียงแค่อยากเห็นหลานชายเป็นฝั่งเป็นฝาก่อนตายสักครั้ง
"คุณย่าครับ" หลานชายมีสีหน้าเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด สุดท้ายเขาก็ต้องจำยอมแต่งงานกับผู้หญิงที่คุณย่าเขาเลือกให้
วันต่อมา
ฉันเดินลงมาทานข้าวพร้อมทุกคน ปกติบ้านหลังนี้คุณว่าที่สามีฉันจะไม่ค่อยอยู่ เขาจะอยู่คอนโดส่วนตัวมากกว่า เขารักสันโดษไม่ชอบความวุ่นวาย ส่วนน้องสาวเขารุ่นเดียวกับฉันทั้งสองคนก็นิสัยต่างกันลิบลับ เดือนหนาวฉันเข้าไม่ถึงจริงๆ เธอนิ่งสุขุมถามคำตอบคำ ผิดกับดาวเหนือที่พูดไม่หยุด ฉันเริ่มสนิทกับดาวเหนือเพราะเธออยากไปถ่ายรูปที่รีสอร์ตของฉันเพื่อทำโฟโต้บุ๊คของตัวเอง
"งานแต่งพี่ฉันน่าจะติดเวร" เดือนหนาวพูดออกมาท่ามกลางสายตาของทุกคน
"ไม่เป็นไรไม่ได้สำคัญอะไรมาก" สายฟ้าตอบกลับไปอย่างไม่เกรงใจใครเหมือนกัน
"งานแต่งพี่จะไม่ว่างได้ยังไง พี่ตะวันคะจัดการด้วยเรื่องนี้เราคุยกันแล้วนะ!"
"ครับที่รัก เอาเป็นว่างานแต่งทุกคนต้องอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน เราจัดงานแต่งที่โรงแรมธาวิน พ่อเชิญแขกผู้ใหญ่มาเยอะ"
"ค่ะ ไว้หนูจะหาสลับเวรก็แล้วกัน"
"แต่ดาวเหนือว่างนะคะ จะรับหน้าที่เป็นช่างภาพเองค่ะ ค่าตัวขอเป็นรถคันใหม่ได้ไหมคะคุณปู่ น๊าๆๆ" อ้อนถูกคนซะด้วย อ้อนแบบนี้ปู่ของเธอรีบจัดการเช็กราคาให้อย่างไว ดูท่ารถคันใหม่ของดาวเหนือจะมาเร็วๆนี้แหละ
"กับข้าวถูกปากไหมลูกลิลิน" จันทร์เจ้าถามพร้อมตักต้มข่าไก่ของโปรดลูกชายให้เธอทาน ไก่ที่ใช้ต้องเป็นอกไก่หั่นชิ้นพอดีคำ ผักที่ใส่ต้องมีสามอย่างนี้ห้ามขาดห้ามเกิน กะหล่ำปลี หัวปลี เห็นนางฟ้า กะทิที่ใช้ต้องเป็นกะทิคั้นสดห้ามใช้กะทิกล่องโดยเด็ดขาด
"อร่อยมากๆเลยค่ะ"
"ทานเยอะๆนะลูก วันนี้ต้องไปแจกการ์ดหลายที่ อ้อลืมไปเลย สายฟ้าแต่งงานแล้วลูกจะกลับมาอยู่บ้านไหมแม่จะได้ให้คนจัดห้องใหม่ให้"
"ผมคงไปๆมาๆ ช่วงนี้งานเยอะอีกอย่างผมต่อโทด้วย ผมต้องใช้สมาธิ"
"ผัวเมียกันแยกกันอยู่ได้ยังไง" สายธารส่ายหน้า ต่อให้แต่งงานแล้วหลานชายก็คงไม่อยากกลับบ้านอยู่ดี
หลังจากทานมื้อเช้าเสร็จคุณหมอสายฟ้าก็พาฉันมาแจกการ์ดที่บ้านญาติของเขา แต่พอเข้ามาปุ๊บฉันก็แทบกรี๊ดแตกตายมันตรงนี้ ดารา ดาราทั้งนั้นเลย ไม่ว่าจะเป็นคุณซิน คุณวีนัส คุณเอวา คุณวันใหม่ แล้วก็คุณอันนา บ้านนี้สวยทั้งบ้านจริงๆเหมือนใครเอาตุ๊กตาบาร์บี้มาวางเรียงกัน
"สวัสดีค่ะ"
"ไหว้พระเถอะจ้ะ มาหาป้าถึงที่เลยมีอะไรหรือเปล่าสายฟ้า" ซินเดินมากอดหลานชายด้วยความคิดถึง
"ผมเอาการ์ดงานแต่งมาให้ครับ"
"ฮะ!! แต่งงานกับหนูคนนี้เหรอลูก"
"ครับป้าซิน"
"ยินดีด้วยนะสายฟ้า"
"ขอบคุณครับ"
พอแจกการ์ดบ้านนี้เสร็จคุณว่าที่สามีก็รีบเดินหนีขึ้นรถฉันต้องสับขาสั้นๆวิ่งตามออกไป ฉันไม่กล้าถามว่าเราจะไปที่ไหนต่อ ต่อให้ถามเขาก็ไม่พูด
รถแลมโบกินี่อเวนทาดอร์สีแดงขับมุ่งหน้ามายังบ้านหลังใหญ่โต บ้านของเขาว่าใหญ่แล้วเจอบ้านนี้เข้าไปมีเงิบ คฤหาสน์ดีๆนี่เอง
"บ้านญาติคุณเหรอคะ"
"เพื่อน" เขาตอบสั้นๆก่อนจะลงจากรถไป ฉันจึงต้องรีบตามลงมาแต่เดี๋ยวนะเพื่อนเขาเป็นผู้หญิงเหรอ!!
สายฟ้าเดินเข้าไปสวมกอดหญิงสาวหน้าตาน่ารักโดยไม่ได้สนใจว่าที่เจ้าสาวด้านหลังเลย เธอเหมือนเป็นอากาศมลพิษที่เขารังเกียจ
"จะแต่งงานจริงเหรอไม่น่าเชื่อเลย"
"ฉันก็ไม่คิดไม่ฝันเหมือนกัน ย่าฉันขอไว้ท่านเป็นมะเร็ง"
"จริงเหรอ! คุณย่านายแข็งแรงมากนะเจ้าขุนทำไมถึงได้ป่วยเป็นมะเร็งได้"
"เมเม่ฉันมีเรื่องอยากจะขอร้องเธอหน่อยได้ไหม"
"อะไรเหรอ นายบอกฉันมาได้เลยเจ้าขุนฉันพร้อมช่วยเหลือนายเต็มที่"
"วันงานเธอช่วยเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้ลิลินได้ไหม ยัยนั่นไม่มีเพื่อนเลย"
"เรื่องแค่นี้เองได้อยู่แล้วล่ะ"
"แล้วไทก้าไม่มาเลยหรือไง เมื่ออาทิตย์ก่อนมันโทรหาฉันด้วย"
"ช่างเขาเถอะ ฉันโอเคมากตอนนี้ฉันโอเคกับชีวิตตัวเองสุดๆแล้วสายฟ้า"
"ถ้างั้นฉันกลับก่อนแล้วกัน ไว้เจอกันวันงานนะ"
"โอเค ขับรถกลับดีๆล่ะ"
เหลือเชื่อเลยว่ะ ฉันนั่งเว้นระยะห่างกับสองคนนั้นไม่มีใครพูดกับฉันสักคำเดียว ขึ้นรถได้คุณว่าที่สามีก็หยิบใบรายชื่อมาดูบ้านหลังต่อไป ส่วนฉันนั่งเงียบๆจนกว่าจะถึงปลายทาง
______________
เมเม่ลูกใครน๊าาาา ?
หมอสายฟ้ายังมีความเป็นห่วงลึกๆหรือเปล่านะ
- ผู้เขียน
