s*x'BF 4
1369 คำ
s*x'BF 4
"เธอทำบ้าอะไรเนี่ย" เสียงทุ้มต่ำของเติ้ลเอ่ยขึ้น พร้อมกับมองหน้าฉันด้วยแววตาที่ไม่ค่อยพอใจ อีกทั้งยังใช้มืออีกข้างเช็ดริมฝีปากที่มีรอยลิปสติกติด
"รื้อฟื้นความทรงจำให้นายจำฉันได้ไง" ฉันบอกออกมาอย่างยิ้มๆ ก่อนจะเดินเข้าไปกระซิบข้างหูเขา
"ฉันคือคนที่นายช่วยไว้ตอนตกจากเวที" ฉันเอ่ยด้วยรอยยิ้ม แต่เติ้ลดูจะเหวอนิดหน่อยกับคำพูดของฉัน เขาทำหน้าเหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
"เธอคือยัยที่ตกมาจากเวที!?" ร่างสูงเอ่ยอย่างตื่นตระหนก ก่อนจะใช้สายตามองไร่เรี่ยฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า
"สีผมฉันเด่นขนาดนี้ คิดว่าจะจำได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอซะอีก" ฉันบอกออกมาพลางมองเติ้ลที่ยังคงมองฉันอย่างไม่ค่อยอยากจะเชื่อว่าฉันคือคนคนนั้น
"ตลกละ อย่ามาล้อเล่นกับฉัน" เสียงทุ้มเข้มเอ่ยขึ้นอีกครั้ง ครั้งนี้เขาทำแววตาไม่ค่อยเป็นมิตรกับฉันสักเท่าไหร่เลย
แต่เอ๊ะ! เขาบอกฉันล้อเล่นกับเขาเหรอ!!!
"นายไม่เชื่อฉัน ทำไมอะ! นี่ฉันอุตสาห์มาหานายทุกวันเลยนะ ฉันอยากให้นายจำฉันได้ว่าฉันคือใคร!" ฉันบอกออกมาอย่างหัวเสีย
"เธออย่ามาโกหกหน่อยเลย เธอรู้ไหมว่าวันๆฉันต้องเจอผู้หญิงแบบเธอมาพูดแบบนี้ตั้งกี่หลายคน" เติ้ลเอ่ยออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนจะยีหัวอย่างรำคาญจนทำให้ผมของเขาุย่งเหยิงเล็กน้อย แต่ก็ยังดูเท่ไม่หยอกอยู่ดี...
"ห๊า!? มีคนมาพูดกับนายแบบนั้นเหรอ" ฉันถามเขาออกไปอย่างไม่น่าเชื่อ ชิ ใครมันกล้าแอบอ้างเป็นฉันกันเนี่ย
"เออดิ ยัยนั่นตัวจริงเสียงจริงไม่โผล่มาในที่แบบนี่ง่ายๆหรอก เพราะว่าฉันกับยัยนั่นอยู่กันคนละโลกเลยมั้ง" เขาบอกออกมาอย่างขำๆ ยัยนั่นที่นายพูดถึงก็คือฉันเนี่ยแหละ!
อยู่กันคนละโลกเหรอ ฉันจำได้ว่าตอนเรียนมาเขาบอกว่าโลกที่เราอาศัยอยู่มีแค่ดวงเดียวนะ จะอยู่คนละโลกได้ไง โถ่!
"แล้วเธอชื่ออะไร? จูบฉันมาตั้งหลายครั้งฉันยังไม่รู้ชื่อเธอเลย" เสียงทุ้มเข้มเอ่ยขึ้น พร้อมกับใช้ปลายนิ้วม้วนผมสีแดงบลอนด์ที่ยาวปลิวไสว
"ฉันชื่อโมเน่ต์" ฉันบอกออกมาพลางจ้องมองเขา ยิ่งมองเขาใกล้ๆดูดีไม่หยอกเลยแหะ ทั้งใบหน้าและทรงผมสีดำสนิทที่ขับกับสีผิวที่ขาวละเอียดของเขา
"งั้นเหรอ เธอนี่น่าสนใจไม่เบาเลยแหะ รู้รึเปล่าเธอเป็นคนแรกเลยนะที่กล้ามาจูบฉันแบบนี้" เติ้ลเหยียดยิ้มที่มุมปากอย่างขี้เล่น ก่อนจะใช้มืออีกข้างจับปลายคางของฉัน
"ฉันชักจะสนใจเธอซะแล้วสิ หึ"
"ฉันจะพิสูจน์ให้นายดูว่าฉันคือนักร้องคนนั้นคนที่นายช่วยเอาไว้จริงๆ" ฉันบอกออกมาแต่เขากลับขำกับคำพูดที่ฉันพูดออกไปซะงั้น
"ฮ่าๆ เธอนี่ยังไม่เลิกเพ้ออีกเหรอ เธอดูหน้าตาไม่เหมือนยัยนั่นเลยนะ ถึงฉันจะไม่เคยเห็นหน้าของยัยนั่นเต็มๆก็เถอะ แต่ฉันก็รู้สึกได้ว่าไม่ใช่เธอแน่ๆ" เขาขำหนักมากขึ้นกว่าเดิม เมื่อฉันพูดอะไรแบบนี้ออกไป
มันน่าขำตรงไหนยะ แล้วหน้าตาของฉันไม่เหมือนกันยังไง นี่มันคนคนเดียวกันนะโว้ย! ถึงแม้ว่าตอนนั้นฉันป่วยหนักอาจจะหน้าไม่สวยเหมือนตอนนี้ก็ตาม
"โอ้ย! ฉันไม่คุยกับนายแล้ว ถ้ารู้ว่านายจะกวนตีนขนาดนี้ ฉันก็ไม่คิดจะมาหานายตั้งแต่แรกละ " ฉันบอกออกมาอย่างหงุดหงิด คนกวนตีนแบบนี้ไม่น่าจะเป็นเจ้าชายของฉันได้ ฉันมันเพ้อฝันไปเองว่าเขาคือคนที่ฉันตามหามาเนิ่นนาน!
" ฉันพูดความจริง แต่...เธอจะไปไหน" เติ้ลมองฉันก่อนจะจับแขนของฉันไว้ เมื่อฉันจะเดินออกไป
"ไปเรียน" ฉันบอกออกไป ฉันพอรู้มาว่าเติ้ลเรียนคณะอะไร แต่ฉันไม่ได้เรียนคณะเดียวกับเขาหรอก วันนั้นที่ฉันโผล่ไปในห้องเรียนของเขาฉันแค่ลองเข้าไปหาเขาในห้องเรียนเฉยๆ แล้วพอเห็นเขาอยู่ ฉันก็ไปนั่งสอดแนมเท่านั้นเอง
"เธอเรียนอยู่คณะอะไร" เสียงทุ้มต่ำของเขาถามขึ้น
"ดนตรีสากล"
"ปี?"
"ปี3"
"อืม... แค่นั้นแหละ ไปเรียนได้แล้ว ไอ้เด็กแก่แดด" เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้ม อีกทั้งเขายังลูบหัวฉันอย่างเอ็นดู
โอ๊ย! ฉันหลงเสน่ห์ของเขาไปแล้วสินะเนี่ย พอโดนสัมผัสที่แขนหรือไม่ก็ลูบหัว ใจของฉันมันสั่นไหวจนต้านทานไม่ไหวแล้ว...
หลังจากเรียนจบเรียบร้อย ฉันก็มายืนรอไรเฟิลมารับอยู่หน้ามหาลัย แต่มันก็ยังไม่มาสักที ไม่ใช่ว่าไปรับสาวที่ไหนหรอกนะ!
"โอ๊ย! ใครมาบีบแตรตรงนี้วะ!" ฉันบ่นออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ เมื่อได้ยินเสียงแตรรถ เหมือนกับบีบให้ฉัน พอฉันเงยหน้าขึ้นมามองก็พบว่าเป็นรถหรูคันหนึ่งที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
แต่พอมีคนลดกระจกรถลงเท่านั้นแหละ รู้เลยว่าใคร!
"ยืนทำอะไรไอ้เด็กแก่แดด" เสียงของคนร่างสูงซึ่งเป็นคนขับเอ่ยขึ้น นี่เป็นคำทักทายของเขาเหรอ?
"ยืนรอเพื่อนมารับ" ฉันบอกออกไปตามตรง นี่ก็รอมาเกือบชั่วโมงได้แล้ว
"ฉันเห็นเธอยืนรอเป็นชั่วโมง" เขาบอกออกมาพร้อมกับยิ้มขำให้ฉัน ทำไมฉันรู้สึกว่าฉันกำลังทำเรื่องขายหน้าไป...
"....."
"ขึ้นรถ" เสียงทุ้มเข้มเอ่ยเป็นคำสั่ง ทำให้ฉันต้องมองหน้าเขาอย่างงุนงง
"....."
"ฉันจะไปส่ง สงสารเธอ!"
"อ่อ..." ฉันพยักหน้า เขาไปส่งก็ดีเหมือนกัน จะได้ใกล้ชิดกัน... เอ๊ย! ไม่ใช่สิ จะได้ไม่ต้องรอไอ้ไรเฟิลให้เสียเวลา
"บ้านเธออยู่ที่ไหน" เขาถามฉันทันทีเมื่อฉันเข้าไปนั่งในรถของเขาแล้ว
"ฉันไม่มีบ้าน" ฉันบอกออกมา พลางนึกถึงบ้านที่ฉันเคยอยู่ บ้านที่ไม่มีอะไร มีแต่ความว่างเปล่าที่หลงเหลือให้ฉัน
"ห๊ะ? ว่าไงนะ" เขาถามซ้ำอีกครั้ง พร้อมขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจในคำตอบที่ฉันบอกออกไป
"ล้อเล่น" ฉันยิ้มบางๆให้ เฮ้อ... พอพูดถึงบ้านก็รู้สึกแย่ชะมัด
"แล้วเธอจะบอกฉันได้รึยังว่าเธออยู่ที่ไหน ฉันจะได้ไปส่งถูก" เขาบอกออกมาอย่างหน่ายๆ
"อ๊ะ นายสูบบุหรี่ด้วยเหรอ" ฉันเปลี่ยนเรื่องทันที ก่อนจะหยิบบุหรี่ที่วางไว้ตรงที่ใส่ของขึ้นมา สูบแบบเดียวกับฉันเลยแหะ
"เป็นบางครั้ง" ร่างสูงเอ่ย พร้อมกับใช้สายตาคมเข้มจ้อมองถนนไปเรื่อยๆ
"งั้นฉันขอสูบนะ" ฉันบอกออกมา ตั้งแต่ฉันออกจากโรงพยาบาลยังไม่ได้แตะบุหรี่เลย เพราะซีน่อนห้ามตลอด แถมห้ามกินเหล้าด้วย แต่ตอนนี้ฉันหายดีแล้ว คงไม่เป็นไรหรอก
"นี่เธอสูบบุหรี่ด้วยเหรอ?" เขาถามฉันอย่างแปลกใจ คงจะไม่ค่อยเห็นผู้หญิงคนไหนเป็นแบบนี้สินะ
"อืม ก็บางครั้ง" ฉันบอกออกมาก่อนจะเลื่อนกระจกรถลง พร้อมกับหยิบบุหรี่มาสูบ
"เห้ย!? นายพาฉันมาที่ไหนเนี่ย" ฉันตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ นี่ไม่ใช่ทางกลับคอนโดนี่นา แถมเป็นเส้นทางที่ฉันไม่คุ้นเคยด้วย
"ก็เธอไม่ยอมบอกว่าเธออยู่ที่ไหน ฉันก็เลยขับมาที่นี่" ร่างสูงบอกออกมาด้วยเสียงรับนิ่ง
"ที่ไหน!!!?"
"คอนโดฉัน"
- ผู้เขียน
