เมื่อถึงวันที่มหาวิทยาลัยเปิดให้นักศึกษาไปรายงานตัว จินล็อกว่จึงเดินทางไปที่มหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งของปักกิ่ง เธอตั้งใจเลือกเรียนคณะแพทย์เหมือนเดิมเพราะจินเยว่คิดว่าเธอรักอาชีพนี้ และในยุคสมัยนี้อาชีพแพทย์เป็นอาชีพที่ได้รับการยอมรับจากทุกสาขาอาชีพ
“จินเยว่ทางนี้”
เจียงจิงตะโกนเรียกจินเยว่เสียงดังด้วยความดีใจ หลังจากแยกกันที่สถานีรถไฟเมื่อตอนที่มาถึงเมืองหลวงครั้งแรก พวกเขาก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลยเจียงจิงไม่รู้ว่าจินเยว่พักอยู่ที่ไหนจึงไปตามหาหญิงสาวไม่ได้
“เจียงจิงดีใจที่ได้เจอเธอ แล้วหนิงซูยังไม่มาอีกหรือ”
จินเยว่กล่าวทักทายเจียงจิงด้วยรอยยิ้ม ถึงแม้ว่าตอนที่อยู่ชนบทพวกเขาจะไม่ได้คุยอะไรกันมาก แต่ในความทรงจำของร่างเดิมจินเยว่รู้ว่าเจียงจิงและหนิงซูคอยช่วยเหลือเจ้าของร่างเดิมทำงานตลอด เพียงแต่เจ้าของร่างเดิมเป็นคนเก็บตัว และไม่ค่อยพูดกับใครยกเว้นเพียงเจียลี่ที่เจ้าของร่างเดิมจะสนิทด้วย
