เมื่อทักทายกันเรียบร้อยทั้งสองคนก็เริ่มคุยธุระกันทันที พี่ใหญ่อู๋ไม่ได้ห้ามจินเยว่ที่จะนั่งฟังเพราะคิดว่าถ้าอันฉีพาเธอมาด้วย ตนเองก็สามารถไว้ใจจินเยว่ เพราะพี่ใหญ่อู๋และอันฉีเป็นญาติกันและมาจากหมู่บ้านเดียวกัน พวกเขารู้จักกันตั้งแต่วิ่งแก้ผ้าอยู่ในหมู่บ้านของพวกเขา
“ครั้งนี้ฉันถูกเบื้องบนขอร้องให้ช่วยส่งเสบียงไปให้ทหารที่อยู่เขตชายแดนทางเหนือ เพราะรถเสบียงของทหารไม่สามารถผ่านไปได้”
“เกิดอะไรขึ้นที่นั้นทำไมทหารถึงไม่สามารถขนเสบียงไปเองได้”
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ดูเหมือนว่ากองทัพทหารที่ติดอยู่ชายแดดจะเป็นของนายพลห่าวหราน ตอนนี้เสบียงได้เตรียมพร้อมแล้วอีกสองวันฉันต้องออกเดินทาง ฉันอยากจะให้นายมาช่วยดูแลที่ตลาดมืดให้ฉันระหว่างที่ฉันไม่อยู่”
“เรื่องนี้ไม่มีปัญหา ฉันสามารถดูแลตลาดแทนพี่ได้จนกว่าที่ใหญ่อู๋จะกลับมา”
จินเยว่รู้สึกแปลกใจมากที่ได้ยินชื่อของห่าวหราน เธอสงสัยว่าจะใช่นายทหารคนเดียว
