วันรุ่งขึ้นจินเยว่ได้มาที่โรงงานตัดผ้าของเถ้าแก่โจวตามเวลาที่ได้นัดหมายกันไว้ และครั้งนี้เธอได้พบกับลูกชายคนโตของเถ้าแก่โจว โจวเจียงเป็นชายหนุ่มที่มีอายุยี่สิบหกปี เขาเพิ่งแต่งงานได้สองปีก่อนและปีที่แล้วได้มีหลานชายตัวน้อยอ้วนกลมให้กับเถ้าแก่โจว
โจวเจียงพาจินเยว่เดินดูโรงงานอย่างเสียไม่ได้ แต่ก็ไม่กล้าขัดคำสั่งของเถ้าแก่โจวผู้เป็นพ่อ เพราะโจวเจียงไม่เชื่อว่าเด็กสาวที่อายุไม่ถึงยี่สิบปีคนนี้ จะสามารถช่วยเหลือครอบครัวของตนเองได้ แต่ลุงหวังก็ยืนยันว่าจินเยว่สามารถช่วยได้ จึงทำให้พ่อของเขามีความหวังเป็นอย่างมาก
“ฉันคิดว่าโรงงานของพี่ใหญ่เจียงไม่ได้มีปัญหาหนักอะไร ที่ต้องแก้ไขก็เป็นเพียงแบบเสื้อผ้าที่ทางโรงงานมี ฉันคิดว่ามันดูล้าสมัยไปหน่อย”
เมื่อเข้ามานั่งที่ห้องรับรองแขก จินเยว่ก็เริ่มพูดถึงปัญหาของโรงงานที่เธอพบเห็น โรงงานตัดผ้าของลุงโจวมีการจัดการที่ดีไม่เหมือนโรงงานของลุงหวังที่มีเงินท
