วันนี้ เขมมิกามาที่โรงพยาบาลแต่เช้าด้วยใบหน้าสดใส หญิงสาวเลือกใส่กระโปรงพลีตยาวด้วยไม่อยากถูกธามไทต่อว่าอีก และคิดว่า วันนี้ ตนเองคงได้รับคำชมจากหมอหนุ่มบ้าง
“มาแต่เช้าเชียวนะครับน้องเค้ก” มาวินเดินเข้ามาทักทายนักศึกษาฝึกงานสาว ที่มองกี่ทีก็อดเสียดายไม่ได้ที่นักศึกษางานดีแบบนี้ไม่ได้มาเป็นเด็กในการดูแลของเขา
“สวัสดีค่ะคุณหมอ พอดีเค้กกลัวรถติดค่ะก็เลยรีบมา” เขมมิกายกมือไหว้มาวินอย่างนอบน้อม เพราะพอจะเดาสายตาหมอหนุ่มที่มองตนเองออก แต่ก็ไม่ได้นึกรังเกียจอะไร เพราะอย่างน้อยหมอมาวินก็ไม่เคยทำตัวรุ่มร่ามให้เธอต้องรู้สึกอึดอัดใจ
“โห รับผิดชอบงานดีแบบนี้ หมอธามให้ผ่านฝึกงานแน่นอนครับ” มาวินเอ่ยชื่นชมจากใจจริง
“เค้กก็ขอให้เป็นแบบนั้นค่ะ” พูดจบพร้อมยิ้มและโค้งหัวตอบรับอย่างมีมารยาท
“เสียดายจัง ตอนแรก หมอก็คิดว่าหมอธามน่าจะไม่อยากได้เด็กฝึกงาน กะจะขอให้เค้กมาเป็นผู้ช่วยหมอสักหน่อย ขยันๆ แบบนี้หม
