“เอาชุดนี้ แล้วก็ชุดทั้งหมดที่เลือกไว้ ไม่ต้องลองแล้ว”
ธามไทลุกขึ้นยืน ก่อนจะเดินไปประจันหน้าเขมมิกา แล้วจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของหญิงสาวอีกครั้ง
“เธอชอบชุดนี้ไหม” เขาเอ่ยถามราวกับขอความคิดเห็น
“ก็ชอบนะคะ สวยดี แต่เค้กไม่รู้จะใส่ไปไหน” คนตัวเล็กตอบออกไปตามตรง หากธามไทต้องมาเสียเงินหลายพันบาทเพื่อชุดที่ตนเองไม่รู้ว่าจะได้ใส่เมื่อไหร่ เธอก็ไม่อยากให้เขาต้องมาเสียเงินฟรีๆ
“ไม่รู้ว่าจะใส่ไปไหนงั้นเหรอ”
ธามไทเหยียดยิ้มเบาๆ ก่อนจะก้มลงกระซิบข้างหู เพื่อให้บทสนทนานี้มีเพียงแค่เขากับเธอเท่านั้นที่ได้ยิน
“ใส่ตอนที่อยู่กับฉันในห้องก็ได้ ฉันชอบ”
ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความปรารถนาอย่างไม่ปิดบังจนคนฟังถึงกับตาโต และมองไปยังจีจี้ที่ได้แต่หลบตาลงเพื่อไม่ให้เสียมารยาท
“เอ่อ พี่จีจี้คะ ถ้าอย่างนั้น เดี๋ยวเค้กเข้าไปเปลี่ยนชุดเลยละกันค่ะ”
เขมมิการีบเดินนำจีจี้ไปที่ห้องลองชุดอย่างรวดเร็
