ธามไทลุกขึ้นยืนเดินอ้อมโต๊ะมาหาหญิงสาว ก่อนจะพยุงตัวเธอให้ลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับเขา ไม่คิดว่าเรื่องนี้จะ ‘ง่าย’ ขนาดนี้
“หมอจะทำอะไรคะ ไหนบอกว่าจะไม่ทำอะไรเค้กไง”
เขมมิกาเอ่ยถามพร้อมแววตาตื่นตระหนก จริงอยู่ว่าเธอเคยถูกหมอหนุ่มแตะเนื้อต้องตัวแล้ว แต่ก็ยังไม่เคยชินกับแววตาเจ้าเล่ห์ของเขาเลยสักนิด
“ก็ไม่ได้ทำอะไร นี่คิดไปถึงไหน ฉันแค่จะ…”
ธามไทไม่รอช้า จูบลงที่หน้าผากหญิงสาวอย่างแผ่วเบา ก่อนจะไล้วนลงมาที่แก้มนุ่มของเธอ พร้อมกับกดจมูกลงสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด
“ทำแค่นี้คงไม่เป็นไรนะ” พูดจบก็ยกมือขึ้นยีหัวหญิงสาวด้วยความมันเขี้ยว เขาเองก็ต้องใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อห้ามใจตนไม่ให้ทำอะไรเธอมากไปกว่านี้
“เอ่อ ค่ะ ว่าแต่หมอมาหาเค้กแบบนี้ แล้วคุณศศิล่ะคะ”
ถึงอย่างนั้น เขมมิกาก็ยังคงสงสัยเรื่องศศิอยู่ เพราะไม่อยากเชื่อว่าศศิจะยอมปล่อยให้ชายหนุ่มกลับมาได้
“ฉันไม่ได้ชอบศศิ และฉันยังไม่ได้ลงโ
