“ไม่ค่ะ เค้กไม่อยากเป็นแค่ของเล่นของใคร” เขมมิกาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง แม้จะรักเขามาก แต่มันต้องไม่ใช่แบบนี้!
“ฉันไม่เคยเห็นใครเป็นของเล่น มันเป็นเรื่องธรรมชาติที่…”
“หมอธามลืมไปหรือเปล่าคะว่า ตอนนี้ เค้กอยู่ในสถานะอะไร เราไม่ควรมีความสัมพันธ์แบบนี้ต่อกันนะคะ”
คนตัวเล็กพยายามเตือนสติคุณหมอหนุ่มเพราะยังจดจำคำห้ามของพิมอรได้ดี และที่สำคัญ เธอยังเป็นเพียงแค่เด็กฝึกงานของเขา หากเรื่องนี้รู้ไปถึงหูคนอื่น ไม่เพียงแต่ตัวเธอที่อับอาย แต่ธามไทเองก็คงเสียชื่อไม่แพ้กัน
“โอเคได้ ได้”
ธามไทสูดลมหายใจลึกๆ ก่อนจะยกมือขึ้นอย่างพ่ายแพ้ แล้วเดินถอยหลังห่างร่างบางไปสองสามก้าว พร้อมกับมองภาพงดงามที่เธอกำลังใช้มือทั้งสองข้างปกปิดหน้าอกอวบเอาไว้ แม้มันจะปิดไม่มิดก็ตาม โดยที่เจ้าตัวไม่รู้เลยว่า ยิ่งทำแบบนั้นมากเท่าไร มันยิ่งทำให้เขาอยากกระโจนเข้าหาเธอมากเท่านั้น!
“รีบใส่เสื้อซะ แล้วเรามาคุยกัน”
พูดจบก็
