ปุณณกันต์ใช้บริการเรียกรถพยาบาลมารับตัวเขาและแม่ของรินลดาไปที่โรงพยาบาลไม่ไกล ไม่ได้ไปโรงพยาบาลที่ตนทำงานอยู่ แม้นจะมีสวัสดิการไม่ต้องเสียค่ารักษาพยาบาล แต่เขาก็เกรงว่าหลายคนจะเป็นห่วง โดยเฉพาะกับเมียเขาที่ทางโรงพยาบาลต้องโทรไปแจ้งแน่ ๆ หรือไม่ก็เพื่อนร่วมงานของเขาที่อาจจะนำข่าวไปบอกให้เธอเป็นห่วง
“ขอบคุณอาจารย์มากเลยนะคะ ถ้าหนูไม่ได้อาจารย์คงแย่มาก” รินลดาเฝ้าขอบคุณอีกฝ่ายตลอดทาง โดยที่ตัวเขานั้นเอาแต่นั่งเงียบ ชายหนุ่มสงสัยว่าทำไมพ่อเลี้ยงของเธอถึงไหวตัวทัน จนถึงตอนนี้ก็ยังคิดไม่ออก เป็นไปได้หรือที่จะมีใครสักคนคอยส่งข่าวให้อีกฝ่าย
“เดี๋ยวรอไปให้ปากคำกับตำรวจ ตำรวจคงตามจับพ่อเลี้ยงของเธอได้” เขาฝืนพูด แม้นว่ามุมปากจะแดงช้ำ แต่ก็ไม่มากจนน่าเกลียด แต่ร่างกายตั้งแต่ช่วงอกลงมานั้นบอบช้ำมากเลยทีเดียว ซึ่งหลังจากที่เข้าโรงพยาบาลมา ชายหนุ่มไม่ลังเลที่จะโทรแจ้งตำรวจ ซึ่งตอนนี้ตำรวจก็มารอพบเขา
