ทัชชกรซึ่งยืนกอดอกคิดอะไรเรื่อยเปื่อย รอเวลาให้ถึงชั้นที่ต้องการ จนกระทั่งตัวลิฟต์พาเขาขึ้นมาถึงชั้นบนสุด ประตูค่อยๆเลื่อนเปิดออกทีละน้อย สองขาเขากำลังเตรียมก้าวผ่านบานประตูมีอันต้องชะลอย้ำอยู่ที่เดิม เขาเปลี่ยนใจจากการก้าวขาเป็นเพ่งสายตาคมกริบมองหญิงสาวคนหนึ่งแทน เจ้าตัวกำลังยืนหน้าตาตื่นอยู่นอกตัวลิฟต์นั่นเช่นกัน...
เขาเพ่งดูให้แน่ชัด...นั่นใช่คนตัวเป็นๆหรือว่าเป็นผีสาวกันแน่ บรรยากาศขมุกขมัวมันชี้ให้ทัชชกรพาคิดในทำนองเรื่องไร้สาระมากกว่าความเป็นจริง อย่างว่านานทีปีหนเขาถึงจะเหยียบมาถึงไอ้ตึกสูงๆนี่สักครั้ง ไม่รู้ระหว่างนี้มีเรื่องราวลี้ลับอะไรเกิดขึ้นบ้าง นี่ถ้าไม่ใช่ธุระจำเป็นจริงๆเขาก็ไม่คิดจะมาเหยียบที่นี่ด้วยซ้ำ ไหนจะฝ่ารถติดมาถึงใจกลางเมืองเล่นเอาเขาเกือบแย่...
นวลเนื้อหอมตั้งสติได้ก่อนจึงเป็นฝ่ายเคลื่อนไหวด้วยการเดินเข้าไปในตัวลิฟต์ ทัชชกรขยับเอียงคอมองผู้หญิงท่าทางแปลกๆ
“ถึงช
