เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่นวลเนื้อหอมยอมมอบกายให้กับกษิรา เธอแสดงออกถึงการไม่ยินยอม ทัชชกรขับรถออกไปนานแล้วเขาจึงไม่เห็นภาพฉุดกระชากลากถูของคนทั้งคู่ น้ำฟ้าหลบฉากมาทางห้องครัว ส่วนลุงไม้ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ เพราะแกไม่อยากยุ่งของเรื่องเจ้านาย...
“คุณกษิ...ปล่อยนวลนะคะ”
เธอประท้วงเสียงข่ม เป็นสิ่งแปลกใหม่ที่กษิราไม่เคยเห็น ภายในใจเขาจึงรู้สึกเหมือนมีใครเอาเท้ามากวนน้ำให้ขุ่น นวลเนื้อหอมสาวหัวอ่อนที่คอยยอมเขาทุกเรื่องหายไปไหนเสียแล้วนะ...
มือข้างหนึ่งเขากำเข้าหากันแน่น ตวัดสายตาขุ่นคลั่กมองร่างกลมกลึง เจ้าหล่อนเอาแต่ขัดขืนดิ้นรน
“หยุดดิ้นเดี๋ยวนี้นะนวล!...” คนเคยถูกตามใจจนเคยตัวขึ้นเสียงกร้าว ใบหน้าคมขาวราวอิสระตึงเปรี๊ยะ ดวงตาดำมืดบอดหม่นแสง ตอนนี้ทั้งคู่พากันลากถูมาจนถึงด้านบนชั้นสอง ใกล้กับห้องนอนส่วนตัวของกษิรา
ชายหน้ามืดหยุดเพียงแค่นั้น เขายังไม่พาเจ้าหล่อนเข้าข้างในห้อง แต่กลับกระชากนว
