“ลงมาได้แล้ว...” ฉันหันไปมองหน้าร่างสูงที่เดินมาเปิดประตูรถให้ฉันลง ฉันมองหน้าเขาอย่างชั่งใจก่อนที่จะก้าวขาลงจากรถ...บานประตูรถถูกปิดลง และมือหนาของร่างสูงตรงหน้าก็เอื้อมมาคว้ามือฉันไว้
ตึก ตัก ตึก ตัก
ฉันรับรู้ได้ว่าหัวใจของฉันกำลังเต้นผิดจังหวะขึ้นมาอีกครั้ง ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองใบหน้าคมคายที่เดินจับมือฉันอยู่ในตอนนี้ด้วยความรู้สึกมากมาย
ถึงแม้จะไม่มีประโยคอะไรที่ชัดเจนออกมาจากปากเขา
แต่น่าแปลกที่การกระทำของเขาในตอนนี้มันทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่น แล้วก็มีความหวังขึ้นมาซะอย่างนั้น...
“พี่ธาร พี่แทนสวัสดีค่า” น้อง ๆ ทีมงานประจำบริษัทเอ่ยทักทายพวกฉันด้วยสีหน้ายิ้มแย้มก่อนที่สายตาน้อง ๆ จะเลื่อนมามองที่มือฉันกับมาแทนที่ยังจับกันอยู่
และเป็นฉันเองที่รีบปล่อยมือออกจากเขา
“หวัดดีค่ะ...” ฉันยกมือขึ้นนิด ๆ เพื่อเป็นการทักทายน้อง ๆ ก่อนจะรีบเดินนำมาแทนไปที่ห้องรวมตัวประจำของพวกเขา แต่ต้นแขนของฉันก
