[TIW TALK]
“อืม”
(เอาไงต่อ)
“ทิ้งไว้งั้นแหละ”
(เอางั้นจริงดิ)
“อืม”
(บ้ามากครับ)
“เออ”
(พ่อรู้เอาเรซตายแน่)
“ไม่รู้ก็ไม่ตายไง แค่นี้ ขอบใจมาก”
(เฮียมึงบ้า) เรซกดวางสายจากผมไป
หึ
สมน้ำหน้า
นี่มันเพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้นวาธิตา
ผมกระตุกยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจกับสิ่งที่อยู่หน้าจอไอแพด
ก็นะ เพิ่มสีสันให้ชีวิตดี
“มึงโรคจิตมากครับคุณชาย” ไอ้ท็อปมันทัก ผมอยู่บ้านไอ้จุ้นครับ แค่แวะมาหาที่คั่นเวลาเล่น ไม่คิดว่าพวกนี้จะรวมตัว
“กูรู้นะว่าแฟนเก่าทำเราเจ็บ แต่มึงเอาสิ่งที่น้องมันกลัวมาแกล้งน้องมันแบบนี้มันไม่แรงไปเหรอวะ” ไอ้จุ้นเสริมตาม
“สงสารน้อน” ไอ้ฟักพูดแอ๊บ
“น้อนตีนผมมั้ยครับ” ผมพูดพร้อมยกเท้าขึ้น
“คุณชายมึงก็เกินไป ทำซะน้องมันสลบ แทนที่จะสงเคราะห์ให้คนพาน้องมันไปนอนดี ๆ ใจร้ายเกินไปนะมึง” ไอ้นี่ก็เกินไป ขี้สงสาร แต่ไม่เคยสงสารเพื่อนแบบผม
รู้ว่าผมเจ็บแค่ไหน แต่ชอบบอก ‘มึงก็รู้ว่า
