~ บทที่ 3 อยากเสียตัว ~
1178 คำ
“ดีล...” พลอยฉีกยิ้มกว้างออกมาเมื่อได้ยินอย่างนั้น แม้ว่าอิทธ์จะบอกชัดเจนแล้วว่าเขาไม่ได้คิดอะไรกับเพื่อนของเธอ แต่ด้วยความที่วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ฝันของเพื่อนสาวอย่างพัดชาจะเป็นจริง เธอถึงยอมจ่ายเงินเป็นหมื่นเพื่อเพื่อนรักของเธอ
“ยัยนั่นพักที่ไหน”
“หอเดียวกับนาย”
“ห้ะ...”
“ห้องตรงกันข้าม” อิทธ์ขมวดคิ้วเป็นปม เขาไม่คิดว่าเธอจะตามเขาแม้กระทั่งห้องพัก ซึ่งอดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมเขาไม่เคยเจอพัดชาที่หอพักเลย อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามอีกฝ่าย
“แล้วทำไมฉันไม่เคยเจอยัยนั่นเลย”
“อ้อ เพราะยัยพัดรู้ไงว่านายออกจากห้องกี่โมง ทำอะไรบ้าง ถึงมหา’ลัยกี่โมง”
“เธอก็เลยเลี่ยงที่จะออกมามาเจอฉันว่างั้น”
“ใช่ ดังนั้นอิทธ์ นายช่วยปฏิเสธด้วยถ้อยคำสุภาพ รักษาน้ำใจเพื่อนของฉันหน่อยนะ”
“_” ชายหนุ่มไม่ได้ตอบอะไร เขามองตรงไปยังศีรษะทุยเล็กของพัดชาที่ยังฟุบหลับที่โต๊ะเหล้าด้วยสายตาว่างเปล่า
“วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เราจะได้เจอกัน อย่าสร้างบาดแผลให้กันเลยนะ”
“ฉันจะพยายามก็แล้วกัน”
“โอเค ส่วนเงินเดี๋ยวโอนให้ส่งเลขบัญชีมาก็แล้วกัน”
“อืม” ชายหนุ่มว่าแล้วก็เดินเลี่ยงเธอคนนี้ไปหาร่างบางของพัดชาที่สลบไม่ได้สติด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์อยู่ไกลออกไป
เขาพินิจมองใบหน้านวลที่แดงก่ำก่อนจะส่ายศีรษะเบา ๆ เธอก็สวยดี แต่ไม่ใช่สเปกเขา และเขาเองก็ไม่พร้อมที่จะมีแฟนเพื่อเอามาเป็นภาระอีก ไหนจะเดต ไหนจะดูหนัง ไหนจะต้องเลี้ยงข้าว ซึ่งเขาเป็นผู้ชายของเหล่านี้มักเป็นค่านิยมที่ให้ฝ่ายชายดูแลตลอดซึ่งสถานการณ์ของเขาตอนนี้ดูเหมือนว่าแค่เอาตัวเองยังไม่รอด ชายหนุ่มไม่คิดจะเอาใครมาลำบากด้วยหรอก
“พัด...พัดชา” ริมฝีปากหนาเอ่ยเสียงออกมานิ่งเรียบ เขาโน้มใบหน้าลงมองใบหน้าของเธอที่นอนแนบแก้มที่โต๊ะเหล้า ก่อนที่เปลือกตาบางของเธอจะค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมองเขา
รอยยิ้มมุมปากของเธอกระตุกขึ้นราวกับกำลังคิดอะไรอยู่ในใจ ก่อนที่ริมฝีปากเล็กนั้นจะพึมพำออกมา
“อิทธ์...ฉันชอบนาย” พัดชาเอ่ยพูดขึ้นน้ำเสียงงัวเงีย ก่อนที่เธอจะเงยหน้าขึ้นและกระทำบางอย่างโดยที่เขายังไม่ทันตั้งตัว
จุ๊บ~
“คิก ๆ ฉันจูบนายด้วยแหละ” หญิงสาวหัวเราะคิกคัก แต่คนโดนกระทำกลับเบิกตากว้างขึ้นด้วยความตกใจ
“เธอ...ยัยบ้า” ชายหนุ่มสบถออกมาและยิ่งหันไปมองเพื่อนร่วมชั้นปีแต่ละคนที่หันมามองเขาเป็นตาเดียวแล้วนั้นก็ยิ่งทำให้เขาอยากเอาหัวโขกโต๊ะให้ตายไปเสีย
“สองคนนี้ยังไงเนี่ยย ฮิ้ว~” เสียงโห่แซวของเพื่อน ๆ ทำให้ชายหนุ่มยกมือขึ้นเสยผมก่อนจะตวัดสายตาคมมองเพื่อนรอบกายทำให้เสียงโห่ร้องนั้นเงียบไปในทันที
อิทธ์หันกลับมามองแม่ตัวดีที่นั่งฉีกยิ้มกว้างให้เขาอยู่ ก่อนที่เขาจะส่ายศีรษะพร้อมกับโน้มตัวลงยกแขนเธอพาดบ่าก่อนจะพยุงตัวของเธอขึ้น
“ตื่นมาเธอโดนดีแน่!” ชายหนุ่มพูดออกมาราวกับว่าจะได้เจอเธออีก ก่อนที่เขาจะนึกขึ้นได้ว่าหลังจากนี้ทุกคนคงต่างคนต่างไป คงไม่ได้เจอกันอีกแล้ว
อิทธ์พยุงคนตัวเล็กกว่าออกจากคลับ แต่เรียวขายาวของเธอที่สวมส้นสูงอยู่นั้นทำให้เธอเดินลำบาก เขาก็เลยตัดสินใจช้อนเธอขึ้นแนบอก
พรึ่บ!
“อิทธ์ นายหล่อจังเลย” พอได้มองใบหน้าของเขาในระยะประชิดก็ยิ่งทำให้เธอเพ้อไปกันใหญ่ พัดชายกมือขึ้นใช้หลังมือเขี่ยใบหน้าของเขาเบา ๆ
“ดูสิ รูขุมขนก็ไม่มี”
“อะไรของเธอวะ เมาก็นอนอย่าพูดมาก” เสียงตึง ๆ ของเขาไม่ได้ทำให้เธอหยุดกระทำ ชายหนุ่มอุ้มเธอมายืนรอแท็กซี่หน้าคลับ แต่รถแท็กซี่กลับไม่มีเสียอย่างนั้น ใบหน้าหล่อเหลาของเขามีฝ่ามือของพัดชาจับอยู่ ก่อนที่เธอจะยื่นใบหน้าขึ้นจุ๊บเบา ๆ ที่แก้มสากจนลิปสติกสีชมพูอ่อนติดที่แก้มของเขา
“โอ๊ะ เป็นรอย~” น้ำเสียงยานคางของเธอทำให้ชายหนุ่มถอนหายใจออกมา และยิ่งไปกว่านั้นที่ฝ่ามือบางของเธอข้างหนึ่งกำลังสอดเข้าไปในสาบเสื้อเชิ้ตแขนยาวของเขา ทำเอาคนตัวโตแทบปล่อยร่างของเธอลงพื้นแต่แม่คุณกลับหัวเราะคิกคักชอบใจ
“แน่นจัง นายออกกำลังกายทุกวันหรือเปล่า...” พัดชาลูบแผ่นอกแกร่งด้วยความรู้สึกเคลิบเคลิ้ม ไม่เคยวาดฝันว่าตัวเองจะมีโอกาสมาลูบแผ่นอกแกร่งของชายที่แอบมองมานาน
“เห้อ...คุ้มหรือเปล่าวะ” อิทธ์พึมพำออกมา ได้แต่นึกคิดว่าตนไม่ควรถือสาคนเมา และขณะนั้นเองก็มีแท็กซี่แล่นเข้ามาจอดตรงหน้าเขา
ชายหนุ่มยืนรอให้คุณลุงคนขับแท็กซี่เป็นฝ่ายลงมาเปิดประตูให้แล้วเขาอุ้มหญิงสาวขึ้นไปบนรถ ก่อนที่เขาจะเอ่ยปากบอกหอพักของเธอซึ่งก็เป็นพอพักเดียวกันกับเขา
พัดชาอิงใบหน้าลงซบที่แผ่นอกแกร่ง เธอหลงใหลในเสน่ห์ที่เกินต้านของเขาคนนี้ เขาเป็นผู้ชายธรรมดาที่ดูเข้าถึงง่ายด้วยการแต่งกายธรรมดา ไม่ได้ใช้ของแบรนด์เนมอะไร เหมือนจะเข้าถึงง่ายแต่กลับยากเสียเหลือเกิน เขาดูดีได้โดยไม่ต้องพึ่งข้าวของราคาแพง พอเป็นแบบนี้ชายหนุ่มมักตกเป็นเป้าสายตาของใครหลายคน
“ทำไมนายมาอยู่ตรงนี้~”
“_”
“นายจะไปส่งฉันเหรอ...”
“_”
“เอ๊ะ หรือฉันฝัน” พัดชาพึมพำเสียงเบาลงเรื่อย ๆ เมื่อร่างหนาข้างกายไม่มีเสียงตอบรับ ทว่าการยกมือหนาของเขามาคว้ามือของเธอที่กำลังลูบแผ่นอกแกร่งอยู่นั้นทำให้เธอรู้ว่าเธอไม่ได้ฝันไป
“พอเถอะน่า หยุดทำแบบนี้ฉันไม่ใช่พระอิฐพระปูน!” อิทธ์เค้นเสียงออกมาอย่างคนนึกรำคาญ ขณะที่เจ้าหล่อนกลับยิ้มกว้างกลับมาให้เขาเสียอย่างนั้น
“นายมีอารมณ์เหรอ”
“_”
“ฉันเคยได้ยินมาว่าผู้หญิงร้อยละ 80 เสียตัวตอนเมา..." สายตาหยาดเยิ้มของพัดชาทำเอาไรขนอ่อนทั่วทั้งร่างหนาลุกซู่ขึ้น และยิ่งมากขึ้นเมื่อเจ้าหล่อนยกนิ้วชี้ขึ้นมาจิ้มที่หน้าอกข้างซ้ายของเขาสองครั้ง
“ฉันอยากเสียตัวจังเลย...”
- ผู้เขียน
